GUSTAVE CAILLEBOTTE (1848-1894)

 

 

 

Γάλλος ζωγράφος και συλλέκτης. 

 

 

Γεννήθηκε στο Παρίσι σε πλούσια οικογένεια ανώτερης τάξης. Από το 1868 σπούδασε νομικά, αλλά ήταν και μηχανικός. 

 

Μεταξύ 1870-71 πολέμησε στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο. Από το 1871 έκανε μαθήματα ζωγραφικής με τον ζωγράφο Bonnat. 

 

 

Πολύ σύντομα βρήκε το δικό του ύφος και απέκτησε εργαστήριο. Το 1873 μπήκε στην EcoledesBeaux-Arts. 

 

 

Ο θάνατος του πατέρα του το 1874 τον έκανε πλούσιο (μοίρασε τη μεγάλη περιουσία με τα 2 αδέλφια του, με τα οποία είχε στενές σχέσεις). 

 

 

 

Γύρω στο 1874 γίνεται φίλος του Degas και άλλων ζωγράφων και παρακολουθεί την πρώτη έκθεση των ιμπρεσιονιστών. 

 

 

Εκθέτει για πρώτη φορά στη 2^η έκθεσή τους το 1876, όπου δείχνει μεταξύ άλλων τις «Καθαριστές παρκέ», θέμα που θεωρήθηκε «βάρβαρο» από πολλούς κριτικούς.

 

Παραλλαγή του ίδιου θέματος

 

Με το συνολικό έργο του προσπαθεί να καταγράψει την πραγματικότητα με ρεαλιστικό τρόπο, δίχως εξιδανικεύσεις, όπως πριν απ’ αυτόν οι Courbet και Millet. 

 

 

 

Ζωγράφισε κυρίως καθημερινές σκηνές, συχνά εσωτερικών χώρων, αλλά και τοπία, πολλές φορές ειδωμένα από ψηλά. 

 

 

 

 

 

Η ματιά του επηρεάστηκε μεταξύ άλλων και από την αγάπη του προς τη φωτογραφία.

 

 

 

Το ύφος του είναι ρεαλιστικό, με σχετικά περιορισμένη γκάμα χρωμάτων, δίχως να ενσωματώνει πολλές από τις καινοτομίες των φίλων του ιμπρεσιονιστών. 

 

 

 

Ωστόσο πήρε μέρος στις εκθέσεις τους, αλλά και τους υποστήριξε οικονομικά όχι μόνο χρηματοδοτώντας τους ίδιους και τις εκθέσεις τους, αλλά και αγοράζοντας έργα τους. 

 

 

 

 

Δημιούργησε μια αξιόλογη συλλογή ιμπρεσιονιστικών έργων (Monet, Pissaro, Renoir, Sisley, Degas, Cezanne, Manet). 

 

 

Το 1888 αποσύρθηκε σε ένα σπίτι που είχε αγοράσει στα προάστια του Παρισιού για να ασχοληθεί κυρίως με τον κήπο και άλλα χόμπι του. 

 

 

 

Έκανε πολύ παρέα με τον Renoir και συζητούσαν επί μακρόν για ποικίλα θέματα (όχι μόνο τέχνης). 

 

 

 

Ήδη από τα 34 του χρόνια είχε πάψει να δείχνει δουλειά του. 

 

 

 

Δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά είχε μακρό δεσμό με μια αρκετά μικρότερή του κοπέλα χαμηλής τάξης, στην οποία άφησε σημαντικό ποσό. 

 

 

 

Πέθανε στα 45 του από πνευμονικό οίδημα. 

 

 

 

Στη σύντομη ζωή του είχε πολλά χόμπι με τα οποία ασχολείτο με πάθος: Μεγάλη συλλογή γραμματοσήμων, καλλιέργεια ορχιδεών, κατασκευή σκαφών κ.ά

 

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία