VITTORIO ZECCHIN (1878-1947)

 

 

Ιταλός ζωγράφος, σχεδιαστής ταπισερί και επίπλων και κυρίως υαλουργός. Θεωρείται από τους πιο επιδραστικούς στον χώρο αυτόν.

 

Γεννήθηκε στο νησί Μουράνο, έξω από τη Βενετία. 

 

Από μικρός εξοικειώθηκε με την τέχνη αυτή, καθώς ο πατέρας του ήταν υαλουργός. 

 

Ανέπτυξε πάθος για την υαλουργία, αλλά και αντιπάθεια για το «βαρύ» διακοσμητικό ύφος που κυριαρχούσε όταν ξεκίνησε. 

 

Το 1896 μπήκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας, μετά από 5 χρόνια όμως, σε μια προσωπική κρίση, αποφάσισε να εγκαταλείψει το όνειρο να γίνει καλλιτέχνης. 

 

Άρχισε να εργάζεται σε εργαστήριο υαλουργίας, έμαθε τις διαφορετικές τεχνικές του χώρου και μετά 2 χρόνια ξαναμπήκε στον καλλιτεχνικό στίβο. 

 

Παρακολουθώντας τις Μπιενάλε της Βενετίας ήταν ενήμερος για τις τάσεις της τέχνης στην εποχή του. 

 

Το 1905 επηρεάστηκε από τον συμβολισμό του Toorop και το 1910 από τον Klimt. 

 

Το 1912 ίδρυσε με τον καλλιτέχνη Wolf Ferrari μια ομάδα με σκοπό να μεταφέρουν τις σύγχρονες τάσεις της τέχνης στις διακοσμητικές τέχνες. 

 

Εξέθεσε μωσαϊκά από γυαλί στη Μπιενάλε του 1914, χρονιά που κορυφώθηκε το ζωγραφικό του έργο. Ως το 1919 είχε ουσιαστικά εγκαταλείψει τη ζωγραφική και αφοσιώθηκε στις ταπισερί και την υαλουργία. 

 

Το 1921 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής σημαντικής νεοσύστατης τότε εταιρίας γυαλιού και ανέπτυξε προσωπικό, μοντέρνο στιλ. 

 

Το 1926 είχε γίνει ο πιο γνωστός και μοντέρνος υαλουργός της εποχής του, δημιουργώντας διάφανα κομμάτια από λεπτό γυαλί, κομψά σχήματα και έντονα χρώματα, αλλάζοντας ριζικά την τέχνη αυτή. 

 

Παρά το ότι μετά το 1926 ήθελε να ασχοληθεί περισσότερο με την ταπισερί και το έπιπλο, εξακολούθησε να συνεργάζεται ως το 1938 τουλάχιστον με σημαντικές εταιρίες γυαλιού. 

 

Από το 1934 ως τον θάνατό του δίδασκε σε σχετικές σχολές της πόλης. 

 

Η δουλειά του «παντρεύει» αρχαίες ή αναγεννησιακές ιδέες με το μοντέρνο ύφος.