ANTONIO MANCINI (1852-1930)

 

Ιταλός ζωγράφος γεννημένος στη Ρώμη. 

 

Έδειξε πρόωρο ταλέντο και μόλις 12 ετών έγινε δεκτός στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών της Νάπολης, όπου φοίτησε με δάσκαλους τους Morelli και Palizzi. 

 

Το 1872 εξέθεσε 2 έργα στο παρισινό Salon. 

 

Εντάχθηκε στο κίνημα του βερισμού, που ήταν η ιταλική εκδοχή του ρεαλισμού. 

 

Μερικά από τα συχνότερα θέματά του, με μουντά χρώματα, ήταν φτωχά παιδιά, καλλιτέχνες του τσίρκου και μουσικοί που έβλεπε στους δρόμους της Νάπολης. 

 

 

 

Το 1873 πήγε στο Παρίσι, όπου γνώρισε τους Manet και Degas και έγινε φίλος με τον Sargent. 

 

Στη συνέχεια η παλέτα του άνοιξε και χρησιμοποίησε φωτεινότερα χρώματα, ενώ ασχολήθηκε και με το παστέλ. 

 

 

Το 1881 άρχισε να έχει από διανοητικά προβλήματα και η παραγωγή του ελαττώθηκε. 

 

Το 1883 εγκαταστάθηκε πάλι στη Ρώμη και αργότερα σε μικρή πόλη. 

 

Για τα επόμενα 35 περίπου χρόνια έζησε πολύ δύσκολα, πάμφτωχος και εξαρτώμενος από τη βοήθεια φίλων. 

 

Μετά τον πρώτο πόλεμο, το 1918, επέστρεψε στη Ρώμη, η οικονομική του κατάστασή του σταθεροποιήθηκε και η δουλειά του έγινε πιο γαλήνια. 

 

Υπήρξε σημαντικός πορτρετίστας, ενώ αρκετές από τις αυτοπροσωπογραφίες του είναι σατιρικές, όπου δεν διστάζει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως διανοητικά διαταραγμένο. 

 

 [Η επόμενη σειρά έργων είναι αυτοπροσωπογραφίες του, όπου η "τρέλα" του καταγράφεται εμφανώς, μερικές φορές μάλιστα με χιουμοριστικο τρόπο]