JEAN-PAUL RIOPELLE (1923-2002)

 

 

Καναδός ζωγράφος και γλύπτης από το Κεμπέκ. 

 

 Πρώιμο έργο

 

Άρχισε μαθήματα σχεδίου το 1933. Οι γονείς του υποστήριξαν την κλίση του προς την τέχνη. 

 

 

Από το 1941 σπούδασε σε Πολυτεχνική σχολή του Μόντρεαλ μηχανική, αρχιτεκτονική και φωτογραφία. 

 

 

Στα 40ς ήταν μέλος της ομάδας Les Automatistes, που εξασκούσαν σουρεαλιστικές τεχνικές.

 

 

Μετά το 1945 αρχίζει να πειραματίζεται με την αφηρημένη τέχνη. 

 

 

 

Το 1947 εγκαθίσταται στο Παρίσι όπου συνδέεται σύντομα με στους σουρεαλιστές και κάνει την πρώτη του ατομική το 1949. 

 

 

Μετά από διαζύγιο σχετίστηκε με την επίσης αφηρημένη ζωγράφο Joan Mitchell και επηρέασαν ο ένας τον άλλον. Η θυελλώδης και δύσκολη σχέση τους (και λόγω αλκοόλ) τερματίστηκε το 1979. 

 

 

Ήδη στα τέλη των 40ς είχε απομακρυνθεί από τον σουρεαλισμό και ακολουθούσε τη λυρική αφαίρεση (συγγενής τάση με τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό). 

 

 

 

Τα γνωστότερα έργα του φιλοτεχνήθηκαν στα 50ς, όπου εγκατέλειψε τα πινέλα και δούλεψε αποκλειστικά με σπάτουλα, δημιουργώντας έργα που θυμίζουν ψηφιδωτά και χαρακτηρίζονται από πάμπολλα ενωμένα, πολύχρωμα τετράγωνα και τρίγωνα. Οι μεγάλου διατάσεων πίνακες γίνονται ανάγλυφοι λόγω της χρήσης μεγάλων ποσοτήτων χρώματος.

 

 

 

Από το 1952 παίρνει μέρος σε σημαντικές εκθέσεις και κερδίζει διακρίσεις. Το 1962 μάλιστα εκπροσώπησε τον Καναδά στη Μπιενάλε της Βενετίας. 

 

 

 

Στα 60ς στράφηκε σε ακουαρέλες, χαρακτική, σχέδια με μελάνι σε χαρτί κ.ά., αλλά και σε γλυπτικές εγκαταστάσεις. 

 

 

Το 1972 επέστρεψε στο Κεμπέκ και δημιούργησε γλυπτά. 

 

 

Μερικά απ' αυτά, αλλά και ζωγραφικά έργα, ήταν επηρεασμένα από τις φόρμες των παγόβουνων. 

 

 

Το 1981 έγινε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Pompidou στο Παρίσι. Στον φιλικό του κύκλο εκεί περιλαμβάνονταν οι Breton, Sam Francis και Beckett. 

 

 

Από πολλούς θεωρείται ο σημαντικότερος Καναδός καλλιτέχνης του 20ού αιώνα.   

 

 

 

GEORGES MATHIEU (1921-2012)

 

 Γάλλος αφηρημένος ζωγράφος και θεωρητικός τέχνης. 

 

Γεννήθηκε στη Βουλόνη. Η μητέρα του τον δίδαξε σχέδιο από παιδί. 

 

Αρχικά σπούδασε νομικά στη Λιλ. Το 1942 διορίστηκε σε σχολείο ως δάσκαλος αγγλικών. 

 

Από τότε ζωγράφιζε κάρτες ως χόμπι. Από το 1944 άρχισε να ζωγραφίζει αφηρημένα ακολουθώντας την αρχή του ότι «η ζωγραφική δεν χρειάζεται να αναπαριστά κάτι υπαρκτό». 

 

Το 1947 εγκαθίσταται στο Παρίσι. Εργαζόταν ως ένα είδος ξεναγού για αμερικανούς και συνεργαζόταν με αμερικανικές εταιρίες που εξέδιδαν τουριστικούς οδηγούς. 

 

Στην περίοδο αυτή (έως το 1963) πήρε συνεντεύξεις από σημαντικές προσωπικότητες (John Cage, Pierre Boulez, Mark Tobey, Herny Miller, Einstein κ.ά.) 

 

Εξέθεσε τα πρώτα αφηρημένα έργα του το 1946. Το 1947 ίδρυσε την πρώτη του αφηρημένη ομάδα (L’imaginaire) με τους Wols, Hartung, Riopelle κ.ά. 

 

Το 1948, σε μια αντιπαράθεση ευρωπαίων και αμερικανών μοντέρνων ζωγράφων, γνώρισε στο γαλλικό κοινό τους Rothko και Pollock. 

 

Το 1952 ζωγράφισε το πρώτο από τα μεγάλα σε μέγεθος αφηρημένα έργα του. 

 

 

Το αφηρημένο έργο του πέρασε από διάφορες φάσεις πριν καταλήξει στα 60ς στη λυρική αφαίρεση, της οποίας θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους. 

 

Επηρεασμένος από τη φιλοσοφία ζεν, δημιουργούσε τεράστιους πίνακες με μονοχρωματικό background και λίγες μόνο πινελιές. 

 

Μετά από το 1984 πέρασε σ’ αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε  "cosmic turning point", με έργα που δεν διαθέτουν «κέντρο εστίασης». 

 

Ασχολήθηκε επίσης με ποικίλες «εφαρμοσμένες» τέχνες (ταπισερί, πορσελάνες, διαφήμιση, σχεδιασμός γραμματοσήμων κλπ.), πιστεύοντας ότι η τέχνη πρέπει να βρίσκεται σε κάθε πτυχή της ζωής. 

 

Ήταν πολύ γνωστός για τις «περφόρμανς» του (ήδη από τα 50ς), όπου ζωγράφιζε δημόσια, παρουσία κοινού και με μεγάλη ταχύτητα, μεγάλα σε μέγεθος έργα. 

 

Πολλές από αυτές συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική από γνωστούς μουσικούς (Kenny Clarke, Vangelis Papathanasiou κλπ.). Έτσι θεωρείται και πρόδρομος των happenings και των performances.

 

 Ένα μέρος των έργων του σχετίζεται με τη "χειρονομιακή" ζωγραφική του Pollock.

MAURICE ESTEVE (1904-2001)

 

Γάλλος ζωγράφος γεννημένος σε μικρή επαρχιακή πόλη. 

 

Το 1913 η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι. 

 

Αρχικά δούλεψε ως σχεδιαστής σε εργοστάσιο υφαντουργίας στη Βαρκελώνη (1923).

 

Επισκεπτόταν συχνά το Λούβρο και επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Uccello και Fouquet και από τους μοντέρνους από τον Cezanne. 

 

 

Από την πρώιμη παραστατική του περίοδο

Ουσιαστικά ήταν αυτοδίδακτος, εκτός από ένα χρόνο παρακολούθησης το 1924 σε ένα ελεύθερο εργαστήριο ζωγραφικής, όπου επινόησε ένα είδος συνδυασμού κυβισμού και φωβισμού. 

 

Από το 1928 άρχισε να απομακρύνεται από τον ρεαλισμό και να επηρεάζεται στο χρώμα τουλάχιστον από τους Matisse, Bonnard κ.α.

 

Έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1930. Το 1937 ήταν βοηθός του Delaunay στην κατασκευή τεράστιων διακοσμητικών έργων για τη Διεθνή Έκθεση Παρισιού. 

 

Στα 40ς οι στυλιζαρισμένες φιγούρες του έγιναν απόλυτα αφηρημένες με σχήματα που διαπλέκονται και πλούσια χρώματα, ενώ ασχολήθηκε και με τις ακουαρέλες, το κολλάζ, τον σχεδιασμό υφασμάτων και τις τοιχογραφίες. 

 

Το 1957 μάλιστα δημιούργησε βιτρό για μια εκκλησία. 

 

Πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1954. 

 

 

Είναι μέλος της ετερόκλητης Σχολής του Παρισιού, που έγινε γνωστή μεταπολεμικά. 

 

Είναι επίσης από τους βασικούς εκπροσώπους (με τους Riopelle, Bazaine κ.ά.) της ευρωπαϊκής λυρικής αφαίρεσης, που ανέπτυξε ένα είδος αφηρημένης τέχνης με ποιητική διάθεση.

 

 

Σχεδιασμός υφάσματος

Πρώιμη αυτοπροσωπογραφία