JEAN-PAUL RIOPELLE (1923-2002)

 

 

Καναδός ζωγράφος και γλύπτης από το Κεμπέκ. 

 

 Πρώιμο έργο

 

Άρχισε μαθήματα σχεδίου το 1933. Οι γονείς του υποστήριξαν την κλίση του προς την τέχνη. 

 

 

Από το 1941 σπούδασε σε Πολυτεχνική σχολή του Μόντρεαλ μηχανική, αρχιτεκτονική και φωτογραφία. 

 

 

Στα 40ς ήταν μέλος της ομάδας Les Automatistes, που εξασκούσαν σουρεαλιστικές τεχνικές.

 

 

Μετά το 1945 αρχίζει να πειραματίζεται με την αφηρημένη τέχνη. 

 

 

 

Το 1947 εγκαθίσταται στο Παρίσι όπου συνδέεται σύντομα με στους σουρεαλιστές και κάνει την πρώτη του ατομική το 1949. 

 

 

Μετά από διαζύγιο σχετίστηκε με την επίσης αφηρημένη ζωγράφο Joan Mitchell και επηρέασαν ο ένας τον άλλον. Η θυελλώδης και δύσκολη σχέση τους (και λόγω αλκοόλ) τερματίστηκε το 1979. 

 

 

Ήδη στα τέλη των 40ς είχε απομακρυνθεί από τον σουρεαλισμό και ακολουθούσε τη λυρική αφαίρεση (συγγενής τάση με τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό). 

 

 

 

Τα γνωστότερα έργα του φιλοτεχνήθηκαν στα 50ς, όπου εγκατέλειψε τα πινέλα και δούλεψε αποκλειστικά με σπάτουλα, δημιουργώντας έργα που θυμίζουν ψηφιδωτά και χαρακτηρίζονται από πάμπολλα ενωμένα, πολύχρωμα τετράγωνα και τρίγωνα. Οι μεγάλου διατάσεων πίνακες γίνονται ανάγλυφοι λόγω της χρήσης μεγάλων ποσοτήτων χρώματος.

 

 

 

Από το 1952 παίρνει μέρος σε σημαντικές εκθέσεις και κερδίζει διακρίσεις. Το 1962 μάλιστα εκπροσώπησε τον Καναδά στη Μπιενάλε της Βενετίας. 

 

 

 

Στα 60ς στράφηκε σε ακουαρέλες, χαρακτική, σχέδια με μελάνι σε χαρτί κ.ά., αλλά και σε γλυπτικές εγκαταστάσεις. 

 

 

Το 1972 επέστρεψε στο Κεμπέκ και δημιούργησε γλυπτά. 

 

 

Μερικά απ' αυτά, αλλά και ζωγραφικά έργα, ήταν επηρεασμένα από τις φόρμες των παγόβουνων. 

 

 

Το 1981 έγινε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Pompidou στο Παρίσι. Στον φιλικό του κύκλο εκεί περιλαμβάνονταν οι Breton, Sam Francis και Beckett. 

 

 

Από πολλούς θεωρείται ο σημαντικότερος Καναδός καλλιτέχνης του 20ού αιώνα.   

 

 

 

MAURICE ESTEVE (1904-2001)

 

Γάλλος ζωγράφος γεννημένος σε μικρή επαρχιακή πόλη. 

 

Το 1913 η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι. 

 

Αρχικά δούλεψε ως σχεδιαστής σε εργοστάσιο υφαντουργίας στη Βαρκελώνη (1923).

 

Επισκεπτόταν συχνά το Λούβρο και επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Uccello και Fouquet και από τους μοντέρνους από τον Cezanne. 

 

 

Από την πρώιμη παραστατική του περίοδο

Ουσιαστικά ήταν αυτοδίδακτος, εκτός από ένα χρόνο παρακολούθησης το 1924 σε ένα ελεύθερο εργαστήριο ζωγραφικής, όπου επινόησε ένα είδος συνδυασμού κυβισμού και φωβισμού. 

 

Από το 1928 άρχισε να απομακρύνεται από τον ρεαλισμό και να επηρεάζεται στο χρώμα τουλάχιστον από τους Matisse, Bonnard κ.α.

 

Έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1930. Το 1937 ήταν βοηθός του Delaunay στην κατασκευή τεράστιων διακοσμητικών έργων για τη Διεθνή Έκθεση Παρισιού. 

 

Στα 40ς οι στυλιζαρισμένες φιγούρες του έγιναν απόλυτα αφηρημένες με σχήματα που διαπλέκονται και πλούσια χρώματα, ενώ ασχολήθηκε και με τις ακουαρέλες, το κολλάζ, τον σχεδιασμό υφασμάτων και τις τοιχογραφίες. 

 

Το 1957 μάλιστα δημιούργησε βιτρό για μια εκκλησία. 

 

Πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1954. 

 

 

Είναι μέλος της ετερόκλητης Σχολής του Παρισιού, που έγινε γνωστή μεταπολεμικά. 

 

Είναι επίσης από τους βασικούς εκπροσώπους (με τους Riopelle, Bazaine κ.ά.) της ευρωπαϊκής λυρικής αφαίρεσης, που ανέπτυξε ένα είδος αφηρημένης τέχνης με ποιητική διάθεση.

 

 

Σχεδιασμός υφάσματος

Πρώιμη αυτοπροσωπογραφία