HENRI-EDMOND CROSS (1856-1910)

 Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης. 

 

Γεννήθηκε σε οικογένεια σιδηρουργών. Το 1865 η οικογένεια μετακόμισε κοντά στη Lille. 

 

Αναγνωρίζοντας το ταλέντο του, τον έστειλαν το 1866 να πάρει μαθήματα σχεδίου στον ζωγράφο Carolus-Duran. 

 

Συνέχισε στην Καλών Τεχνών της Lille, αλλά και στο Παρίσι, όταν μετακόμισε εκεί το 1881. Την ίδια χρονιά έκανε την πρώτη του έκθεση. 

 

Αρχικά ήταν ρεαλιστής και χρησιμοποιούσε σκοτεινά χρώματα. 

 

Το 1883 φιλοτέχνησε πολλά τοπία από τις Alpes-Maritimes μετά από ένα ταξίδι του εκεί. Γνωρίστηκε με τον Signac, με τον οποίο έγιναν στενοί φίλοι. 

 

Το 1884 ήταν από τους ιδρυτές μιας ανεξάρτητης ομάδας καλλιτεχνών που εναντιώνονταν στο επίσημο Salon. 

 

Εκεί γνώρισε τον Seurat και το νέο- ιμπρεσιονιστικό κίνημα, ωστόσο άργησε να υιοθετήσει το ύφος τους. Η προσχώρησή του σ’ αυτό έγινε σταδιακά, αφού πέρασε από τον ιμπρεσιονισμό. 

 

Ζωγράφιζε στην ύπαιθρο και η παλέτα του έγινε πιο ανάλαφρη και φωτεινή. Τελικά άρχισε να ζωγραφίζει νεοϊμπρεσιονιστικά το 1891, κάνοντας τοπία και πορτρέτα με ντιβιζιονιστικό στιλ (ύφος που θυμίζει αυτό του Seurat). 

 

Ήδη από το 1883 περνούσε τους χειμώνες του στη νότια Γαλλία, όπου, πάσχοντας από ρευματισμούς, μετακόμισε εκεί μόνιμα από το 1891.  

 

Από το 1892 έμενε κοντά στον φίλο του Signac στο Saint-Tropez, όπου τη δουλειά τους - και τις συγκεντρώσεις στον κήπο του Cross - παρακολουθούσαν και επηρεάστηκαν οι Matisse, Derain και Marquet. 

 

 

Ακουαρέλα

Πολιτικά είχε αναρχικές ιδέες και πίστευε στη δυνατότητα μιας ουτοπικής κοινωνίας, όπως ο Signac και άλλοι νεοϊμπρεσιονιστές. 

 

Αρκετά από τα θέματα των έργων του σχετίζονταν μ' αυτές : Η απεικόνιση ειδυλλιακών σκηνών είναι εικόνες μια ουτοπικής κοινωνίας που θα προκύψει από την εφαρμογή των αναρχικών πεποιθήσεων. 

 

Μετά το 1900 η όρασή του χειροτέρεψε και τα προβλήματα υγείας πολλαπλασιάστηκαν. Τελικά πέθανε από καρκίνο στα 54 του χρόνια. 

 

Οι σαν μωσαϊκό επιφάνειες των έργων του και τα ζωηρά χρώματα επηρέασαν άμεσα του μελλοντικούς φωβ (Matisse κλπ.)

Αυτοπροσωπογραφία

ROGER DE LA FRESNAYE (1885-1925)

 Γάλλος ζωγράφος γεννημένος στη Le Mans, όπου είχε τοποθετηθεί ο αξιωματικός πατέρας του. 

 

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. 

 

Έλαβε κλασική εκπαίδευση και στη συνέχεια σπούδασε τέχνη στην Academie Julian (1903-4) και στη Beaux Arts (1904-8) στο Παρίσι. 

 

Συνέχισε σε σχολή όπου δίδασκαν οι Denis και Serusier, οι οποίοι τον επηρέασαν στην πρώτη του φάση, κατά την οποία ανέπτυξε έναν ονειρικό συμβολισμό όπως των Nabis. 

 

 To 1909 ταξίδεψε στο Μόναχο, όπου γνώρισε τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και μετά στην Ιταλία, όπου άρχισε να εισάγει αφηρημένα και κυβιστικά στοιχεία στα έργα του (1911). 

 Μεταξύ 1912-14 ήταν μέλος της ομάδας μοντέρνων καλλιτεχνών από διαφορετικές τέχνες Section d’Or. 

 

Jean d'Arc

Επηρεασμένος από τους Picasso και Braque, αναπτύσσει ένα προσωπικό είδος κυβισμού, ύφος με το οποίο κάνει τα γνωστότερα έργα του. 

 

Στρατεύεται στον πρώτο παγκόσμιο, αλλά το 1918 αποστρατεύεται, καθώς έχει διαγνωστεί με φυματίωση.

 

 Από εκεί και πέρα η υγεία του χειροτερεύει γρήγορα. 

 

Χάνει την αρχική του ενέργεια, εγκαταλείπει τον κυβισμό για μια πιο κλασική γραφή και από το 1922 παύει να ζωγραφίζει (αν και συνεχίζει να σχεδιάζει). 

 

Πεθαίνει το 1925 στα 40 του χρόνια.

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

GEORG SCHOLZ (1890-1945)

 Industrial Farmers (1920)

Γερμανός ζωγράφος, από τους γνωστότερους του κινήματος της Νέας Αντικειμενικότητας. 

 

Γεννήθηκε στη Σαξονία και η πρώτη του καλλιτεχνική εκπαίδευση ήταν στην Ακαδημία της Karlsruhe. 

 

Στη συνέχεια σπούδασε στο Βερολίνο, όπου είχε καθηγητή τον Lovis Corinth. 

 

Πολέμησε στον πρώτο παγκόσμιο μεταξύ 1915-18 και μετά ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. 

 

Αρχικά δούλεψε σε ένα ύφος μεταξύ κυβισμού και φουτουρισμού. 

 

Από το 1919 γράφτηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και τα θέματά του έγιναν κοινωνικά, κριτικάροντας έντονα την κατάσταση της μεταπολεμικής, κατεστραμμένης Γερμανίας. 

 

Ο πίνακάς του Industrial Farmers (1920), είναι ίσως ο γνωστοτερός του και χαρακτηριστικός αυτής της στροφής. Σύντομα έγινε από τους σημαντικότερους της ομάδας με τους Dix, Grosz και Beckman της Νέας Αντικειμενικότητας (New Objectivity), ομάδας που δημιουργούσε κυνικά, σαρκαστικά και συχνά σκληρά έργα καυτηριάζοντας την γερμανική μεταπολεμική κατάσταση. 

 

 

 Μετά το 1925 η προσέγγισή του έγινε λιγότερο επιθετική, φτάνοντας σχεδόν ως τον νεοκλασικισμό. 

 

Από τη χρονιά αυτή διορίστηκε καθηγητής στην Καλών Τεχνών της Karlsruhe και από το 1926 ήταν διευθυντής του σατιρικού περιοδικού Simplicisimus. 

 

Το 1928 επισκέφτηκε το Παρίσι, όπου θαύμασε ιδιαίτερα τη δουλειά του Bonnard. Με την άνοδο των ναζί το 1933 απολύθηκε αμέσως και κατατάχτηκε στους «παρακμιακούς καλλιτέχνες». 

 Το 1939 του απαγορεύτηκε να ζωγραφίζει. 

 

Το 1945 τα γαλλικά στρατεύματα κατοχής τον διόρισαν δήμαρχο μιας μικρής πόλης, αλλά πέθανε τον ίδιο χρόνο.

 

 

Αυτοπροσωπογραφία