ETTORE TITO (1859-1941)

 

Ιταλός ζωγράφος, γνωστός κυρίως  για σκηνές σύγχρονής του καθημερινής ζωής και τοπία της Βενετίας. 

Γεννήθηκε σε μικρή πόλη κοντά στη Νάπολη. 

Όταν ήταν ακόμα παιδί η οικογένεια μετακόμισε στη Βενετία, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. 

Έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του εκεί. 

Άρχισε να διδάσκεται τέχνη από μικρός κοντά σε έναν Ολλανδό ζωγράφο, με τον οποίο έμεινε φίλος για όλη του τη ζωή. 

Στα 12 του έγινε δεκτός στην Ακαδημία Τεχνών. 

Η πρώτη του επιτυχία ήρθε το 1887, όταν ένα έργο του κέρδισε το πρώτο βραβείο σε έκθεση. 

Άρχισε να εκθέτει τακτικά και ήταν πολύ δημοφιλής. 

Έπαιρνε μέρος στις πρώτες Biennale της Βενετίας, από το 1895 ως το 1914 συνεχώς και πάλι το 1920 και κέρδιζε βραβεία τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό. 

 

Η Biennale του 1909 μάλιστα φιλοξένησε αναδρομική του έκθεση, ενώ το 1926 εξέθεσε και στις ΗΠΑ. 

 

Ενώ στην αρχή της καριέρας του είχε τη θεματολογία που προαναφέραμε, μετά το 1900 άρχισε να στρέφεται όλο και περισσότερο προς τα μυθολογικά και συμβολικά θέματα. 

 

Έκανε επίσης εικονογραφήσεις για βρετανικά και αμερικάνικα περιοδικά. 

 

Είχε στενές σχέσεις με τους αγγλόφωνους που ζούσαν στη Βενετία και ήταν φίλος με τον Sargent. 

 

Από το 1894 δίδασκε ζωγραφική στην Ακαδημία της Βενετίας. 

 

Φιλοτέχνησε επίσης σημαντικές και μεγάλες σε μέγεθος τοιχογραφίες.

 

 

4 προσχέδια για τοιχογραφίες στη Villa Berlinghieri (1917) : Fruits of the Earth, Play, Study, Repose

Αυτοπροσωπογραφία

EDOARDO DALBONO (1841-1915)

 

Ιταλός ζωγράφος από τη Νάπολη. 

 

Γεννήθηκε σε καλλιτεχνική οικογένεια: Ο πατέρας του ήταν συγγραφέας και κριτικός τέχνης και η μητέρα του ποιήτρια. 

 

Το 1853 γράφτηκε στη σχολή Καλών Τεχνών της Νάπολης, την εγκατέλειψε όμως σύντομα και μπήκε στο εργαστήριο του τοπιογράφου Nicola Palizzi. 

 

Το 1859, στα 19 του, πήρε μέρος σε επίσημη έκθεση της πόλης και κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο. 

 

La tarantella

Από τότε ενδιαφέρθηκε για την Scuola di Resina, μια ομάδα ζωγράφων που ζωγράφιζαν με ρεαλιστικό και αντι-ακαδημαϊκό τρόπο τοπία και καθημερινές σκηνές και επικεντρώθηκε σε τοπία εκ του φυσικού. 

 

Από το 1867 άρχισε να εκθέτει τακτικά την δουλειά του κυρίως στη Νάπολη, αλλά και σε άλλες πόλεις. 

 

Κέρδισε βραβεία σε εκθέσεις στην Πάρμα και στη Βιέννη. 

 

Μεταξύ 1878-1888 έζησε στο Παρίσι, όπου συνεργαζόταν με τον διεθνή έμπορο τέχνης Goupil. 

 

Παράλληλα με τη ζωγραφική δουλειά του εργαζόταν και ως εικονογράφος. 

 

Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Società Napoletana degli Artisti και αργότερα μιας άλλης ένωσης καλλιτεχνών. 

 

Το 1897 έγινε καθηγητής ζωγραφικής στην Ακαδημία της Νάπολης. 

 

Legend of Sirens

Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πόλη του. 

 

Μεγάλο μέρος των έργων του απεικονίζει τοπία (κυρίως θαλασσινά), καθημερινές σκηνές και γιορτές της αγαπημένης του πόλης. 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία (δεξιά)

FRANZ RADZIWILL (1895-1983)

 

Γερμανός ζωγράφος γεννημένος στο Strohausen, στα βόρεια της χώρας.   

 

Ο πατέρας του ήταν κεραμίστας. 

 

Το 1911 παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής στη Βρέμη. Το 1913-14 έκανε νυχτερινά μαθήματα σχεδίου στην εκεί Καλών Τεχνών. 

 

Στρατεύτηκε στον Α’ παγκόσμιο (1915-17), αιχμαλωτίστηκε και  μεταφέρθηκε στη Βρετανία.

Το 1920 μετακόμισε στο Βερολίνο, άρχισε να ζωγραφίζει συστηματικά και έγινε μέλος της Berlin Secession. 

 

Το 1922 απομονώθηκε σε χωριό και αφοσιώθηκε στην τέχνη, ζωγραφίζοντας τοπία της περιοχής. Έκανε την πρώτη του ατομική το 1925. 

 

Σχετίστηκε επίσης με τους καλλιτέχνες της Νέας Αντικειμενικότητας. 

 

Χρησιμοποιούσε υλικά και τεχνικές παλιών δασκάλων και δούλευε πολύ κάθε έργο του. 

 

Του άρεσε να εισάγει στοιχεία σύγχρονής του τεχνολογίας στα τοπία του. Το γεγονός αυτό, τα στοιχεία του φανταστικού που χρησιμοποιεί, τα «βλοσυρά» τοπία του και η ονειρική ατμόσφαιρα κατατάσσουν το έργο του στον μαγικό ρεαλισμό. 

 

Οι ανθρώπινες φιγούρες είναι συνήθως μικροσκοπικές, χαμένες σε έναν παράδοξο κόσμο. Πολλά από τα τοπία του είναι αποκαλυπτικά, απόρροια των δύο μεγάλων πολέμων που βίωσε. 

 

Το 1931 εντάχθηκε σε μία εξπρεσιονιστική ομάδα και πήρε μέρος στην έκθεση «New German Romanticism” στο Ανόβερο. 

 

Υπήρξε μέλος του ναζιστικού κόμματος και το 1933 διορίστηκε καθηγητής στην Ακαδημία Τέχνης του Dusseldorf, όταν απ’ αυτήν εκδιώχτηκαν από τους ναζί καθηγητές όπως ο Klee.

 

Ωστόσο απολύθηκε κι αυτός με τη σειρά του το 1935, ενώ αποβλήθηκε από το κόμμα και του απαγορεύτηκε να ζωγραφίζει το 1938, ενώ είχε περιληφθεί στους «παρακμιακούς καλλιτέχνες». 

 

Στα 30ς ταξίδεψε στην Αφρική και τη Νότια Αμερική. 

 

Στρατεύτηκε και πάλι και έμεινε στο στρατό σε όλη τη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου.