ANDREA DEL CASTAGNO (περ. 1419-1457)

 

Ιταλός αναγεννησιακός ζωγράφος από το ομώνυμο χωριό (Castagno). 

 

Δεν ξέρουμε πολλά για την εκπαίδευσή του, αλλά επηρεάστηκε από παλιότερους δασκάλους, κυρίως από τους Masaccio και Giotto. 

 

Το 1440, μετά τη λήξη του πολέμου μεταξύ Φλωρεντίας και Μιλάνου, εγκαταστάθηκε στην πρώτη και τέθηκε υπό την προστασία του Bernadetto από τη οικογένεια των Μεδίκων. 

 

Το πρώτο έργο, χαμένο σήμερα, ήταν ο απαγχονισμός εξεγερμένων κατά των Μεδίκων μετά τη μάχη του Anghiari. Εξ αιτίας αυτού απέκτησε το παρατσούκλι Andrea των Κρεμασμένων (Andrea degli Impiccati). 

 

Το 1442 φιλοτέχνησε τοιχογραφίες στη Βενετία και μετά επέστρεψε στη Φλωρεντία. 

 

 Ο θάνατος της Παρθένας (Βενετία)

Εκεί έφτιαξε επίσης πολλές τοιχογραφίες κυρίως με θρησκευτικά θέματα, αλλά και πορτρέτα. 

 

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του είναι ένας Μυστικός Δείπνος του 1447 σε μοναστήρι της Φλωρεντίας, ο οποίος πιστεύεται ότι επηρέασε τον αντίστοιχο και πολύ περισσότερο γνωστό του Leonardo. 

 

Άποψη ολόκληρου του τοίχου που ζωγράφισε ο Castagna

Σημαντική επίσης είναι μια σειρά πορτρέτων παλαιότερων Ιταλών με τίτλο «Κύκλος επιφανών ανδρών και γυναικών», μεταξύ των οποίων οι Δάντης, Πετράρχης και Βοκάκιος.

 

Δάντης, Πετράρχης και Βοκάκιος

 Στους βίους των καλλιτεχνών της Αναγέννησης ο Vasari αναφέρει ότι ο Andrea δολοφόνησε τον ζωγράφο Domenico Veneziano, το οποίο ωστόσο είναι μία από τις ανακρίβειές του, αφού ο τελευταίος πέθανε από πανώλη 4 χρόνια μετά τον θάνατο του πρώτου.

 

 

EDWARD DWURNIK (1943-2018)

 

Πολωνός ζωγράφος, εικονογράφος και χαράκτης. 

 

Γεννήθηκε κοντά στη Βαρσοβία και μεταξύ 1963-1970 σπούδασε τέχνη στην εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών. 

 

Το 1965 επηρεάστηκε από μια έκθεση ενός ναϊφ καλλιτέχνη και υιοθέτησε ένα παρόμοιο ύφος. 

 

Ήδη από το 1966 άρχισε να ζωγραφίζει σειρές από έργα. 

 

Κάθε σειρά είχε τον δικό της τίτλο: Hitchhing Trips με σύγχρονα αστικά τοπία, ενίοτε με σουρεαλιστικά στοιχεία, Sportsmen με συνηθισμένους ανθρώπους σε καθημερινές δραστηριότητες και με αρκετό χιούμορ κ.ά. 

 

Στα 80ς η ζωγραφική του αλλάζει και γίνεται δραματική και περισσότερο εξπρεσιονιστική.

 

Σειρές όπως οι Large Paintings διαθέτουν συχνά πολιτικά μηνύματα και αφορούν σύγχρονες καταστάσεις, ενώ η σειρά The Road East (1989-91) αναφέρεται στα θύματα της σταλινικής περιόδου. 

 

Το 1992 βραβεύτηκε από ίδρυμα της Ζυρίχης. 

 

Στα 90ς συνέχισε με σειρές όπως οι Blue Cities, Diagonals, Countings (με αφηρημένα έργα) κλπ. 

 

Το 1982 πήρε μέρος στα Documenta του Kassel. 

 

Το ύφος του άλλαζε συχνά. 

 

Υπήρξε εξαιρετικά παραγωγικός. 

 

Τα γνωστότερα έργα του πάντως είναι οι μεγάλες σειρές με τα αστικά τοπία.