RABIYA CHOUDHRY (1982-

 

Ζωγράφος γεννημένη στη Γλασκόβη, με πατέρα Πακιστανό, που μετανάστευσε στη Σκοτία στα 70ς και μητέρα Σκοτσέζα. 

 

Σπούδασε τέχνη στο College of Art του Εδιμβούργου, απ’ όπου αποφοίτησε το 2006. 

 

 

Ζει και εργάζεται στο Εδιμβούργο. 

 

Έχει εκθέσει πολλές φορές σε όλη τη Βρετανία. 

 

Έχει κάνει από έργα μικρών διαστάσεων έως μεγάλες τοιχογραφίες, καθώς και πολύχρωμα γλυπτά και κατασκευές από νέον. 

 

Τοιχογραφία

Με το έργο της εξερευνά θέματα ταυτότητας και πολιτισμικών αναμείξεων στη σύγχρονη Βρετανική κοινωνία, υιοθετώντας μια σκοτεινά κωμική προσέγγιση. 

 

Λόγω της διπλής καταγωγής της και των εμπειριών που έχει βιώσει λόγω αυτής, εκφράζει την πολυπλοκότητα της «συνάντησης» δυτικών και ανατολικών πολιτιστικών στοιχείων. 

 

Η δουλειά της είναι πολύ προσωπική και χαρακτηρίζεται από έντονα χρώματα, παιχνιδιάρικη διάθεση, αλλά παραμένει σύνθετη στα νοήματά της. 

 

Επηρεάζεται από τα animation και τα κόμικς, την ψυχεδέλεια, τα γκράφιτι, την ποπ κουλτούρα γενικότερα και την παιδική ζωγραφική και εμπεριέχει έντονα αυτοβιογραφικά και πολιτικά στοιχεία, συνήθως με σουρεαλιστικό τρόπο. 

 

 

 

 

 

TIHAMER GYARMATHY (1915-2005)

 

Ούγγρος ζωγράφος από την πόλη Pecs. 

Απο το 1933 σπούδασε τέχνη στην Hungarian Academy of Fine Arts. 

Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ευρώπη (1937-39) και επηρεάστηκε από τη μοντέρνα τέχνη. 

Δύο πρώιμα, παραστατικά έργα των 30ς

Μεταξύ άλλων γνωρίστηκε με τους Breton, Arp και Mondrian. 

Έκανε την πρώτη του έκθεση στο Παρίσι και τη δεύτερη στη Ζυρίχη το 1938. 

Επιστρέφοντας στην Ουγγαρία συναντήθηκε με μέλη της εκεί avant garde και ασπάστηκε από τις αρχές του 40 την αφηρημένη ζωγραφική. 

Υπήρξε μάλιστα το 1946 από τους ιδρυτές μιας αφηρημένης ομάδας (Hungarian Group of Abstract Painters) και μιας γκαλερί της πρωτοπορίας. 

Το 1948 έκανε ατομική έκθεση στη Βουδαπέστη. 

Από την ίδια χρονιά όμως τους απαγορεύτηκε να εκθέτουν. 

Αποσύρθηκε σε μια "εσωτερική" εξορία, έκανε διάφορες δουλειές για βιοπορισμό. 

Πέρασε εποχές φτώχιας και τελικά αφοσιώθηκε και πάλι στη ζωγραφική μόνο όταν συνταξιοδοτήθηκε λόγω σοβαρής ασθένειάς του. 

Άρχισε να εκθέτει πάλι στα 60ς και στο εξωτερικό. 

Από το 1971 ταξίδευε συχνά στην Ευρώπη και το 1973 ένα έκανε ένα μεγάλο ταξιδι στην αφρικανική ήπειρο. 

Βραβεύτηκε αρκετές φορές στο εξωτερικό και μετά το 1991 τιμήθηκε και στην πατρίδα του. 

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωγραφικής του είναι καθαρά αφηρημένο, συνήθως με φωτεινά χρώματα και προσωπικό ύφος.

Μερικά από τα έργα του θυμίζουν εικόνες από το διάστημα.

ANSELM FEUERBACH (1829-1880)

Αυτοπροσωπογραφία  

Γερμανός ζωγράφος γεννημένος στη Βαυαρία. 

 

Ήταν γιος του αρχαιολόγου και κλασικού φιλόλογου Johann Feuerbach. 

 

Ορφέας και Ευρυδίκη

Αρχικά (1845-48) σπούδασε τέχνη στην Ακαδημία του Ντίσελντορφ και συνέχισε στην αντίστοιχη του Μονάχου. 

 

Δύο παραλλαγές του "Συμποσίου του Πλάτωνα"

Το 1850, με άλλους δυσαρεστημένους φοιτητές, την εγκατέλειψε και γράφτηκε στην Ακαδημία της Αμβέρσας. 

 

Μήδεια

Το 1851 πήγε στο Παρίσι, όπου ήταν μαθητής του ζωγράφου ιστορικών θεμάτων Thomas Couture. 

 

Το 1854 επισκέφτηκε την Βενετία, γοητεύτηκε από την αναγεννησιακή ζωγραφική και μελέτησε την ιταλική τέχνη. 

 

Ακολούθησε η Φλωρεντία και τέλος η Ρώμη, όπου έζησε ως το  1873, κάνοντας μόνο σύντομες επισκέψεις στη Γερμανία. 

 

Το 1861 γνώρισε το γνωστό τότε μοντέλο Anna Risi, η οποία πόζαρε γι’ αυτόν για 4 χρόνια, για να αντικατασταθεί ως μόνιμο μοντέλο του το 1866 από την Lucia Brunacci. 

 

Γνωρίστηκε επίσης τους ζωγράφους Bocklin και Marees, οι οποίοι επίσης ζούσαν στη Ρώμη. Οι τρεις τους είναι γνωστοί ως «Γερμανοί Ρωμαίοι», επειδή προτιμούσαν την ιταλική από τη γερμανική τέχνη. 

 

Το 1873 μετακόμισε στη Βιέννη, όπου έγινε καθηγητής ιστορικής ζωγραφικής στην εκεί Ακαδημία. 

 

Ήταν φίλος με τον συνθέτη Μπραμς, ο οποίος μάλιστα του αφιέρωσε όταν πέθανε ένα κομμάτι για ορχήστρα και χορωδία. 

 

Το 1877 παραιτήθηκε από τη διδασκαλία και έζησε τα τελευταία χρόνια του στη Βενετία. 

 

Το έργο του επηρεάζεται από την κλασική ελληνική τέχνη και την Αναγέννηση. 

 

Δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις μοντέρνες τάσεις όπως ο ιμπρεσιονισμός και παραμένει κλασικιστικό. 

 

Η μάχη με τις Αμαζόνες

Υπήρξε ο σημαντικότερος Γερμανός νεοκλασικιστής του 19^ου αιώνα. 

 

Τα έργα του είναι άλλοτε ιστορικά και μυθολογικά, άλλοτε εμπνευσμένα από τη λογοτεχνία, ενώ φιλοτέχνησε και τοπία και πορτρέτα, καθώς και πολλές αυτοπροσωπογραφίες.