JEROME WITKIN (1939-

 

Αμερικανός ζωγράφος από τη Νέα Υόρκη, δίδυμος αδελφός του γνωστού φωτογράφου Peter Witkin. 

 

Θεωρήθηκε παιδί – θαύμα και έγινε δεκτός στα 14 του στο Music & Art, ειδικό γυμνάσιο που προετοίμαζε παιδιά που προορίζονταν να γίνουν καλλιτέχνες. 

 

Στη συνέχεια σπούδασε τέχνη σε διάφορες σχολές των ΗΠΑ, αλλά και στην Berlin Academy. 

 

Μια υποτροφία Pulitzer του επέτρεψε να ταξιδέψει και να συνεχίσει σπουδές στην Ευρώπη. 

 

Όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ κέρδισε βραβείο Guggenheim και δίδαξε τέχνη σε πανεπιστήμια (Βαλτιμόρη, Φιλαδέλφεια κ.α., αλλά και στο Μάντσεστερ). 

 

Από την αρχή υπήρξε παραστατικός ζωγράφος. Αρνούμενος να ενταχθεί στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, δανείζεται ωστόσο την πινελιά του για να δημιουργήσει πρωτότυπες ρεαλιστικές εικόνες. 

 

Έτσι η ζωγραφική του συνδυάζει ρεαλισμό, στοιχεία από παλιούς κλασικούς δασκάλους και στοιχεία αφηρημένου εξπρεσιονισμού. 

 

Τα έργα του είναι συχνά πολύπλοκα, «φορτωμένα» και γκροτέσκα. 

 

Η θεματολογία του είναι σκοτεινή (και συχνά ερμητική) και σχετίζεται με τον θάνατο – ο θάνατος του πατέρα του τον είχε σημαδέψει, το AIDS και το Ολοκαύτωμα, με το οποίο ασχολήθηκε για πολλά χρόνια, αλλά και με πολιτιστικά θέματα. 

 

Έχει όμως φιλοτεχνήσει και διεισδυτικά πορτρέτα. 

 

Γενικά τον ενδιαφέρει η πολιτικοκοινωνική κατάσταση.

 

Ο ίδιος έχει πει: «Αν η κοινωνία υπάρχει σε άλλα 2000 χρόνια, οι άνθρωποι θα κοιτάνε πίσω στον 20ό αιώνα και θα λένε «Τι έκαναν οι καλλιτέχνες σχετικά με όλα αυτά τα περίεργα γεγονότα;»

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

RUDOLF SCHLICHTER (1890-1955)

 

Γερμανός ζωγράφος, χαράκτης και συγγραφέας, από τους κύριους εκπροσώπους της γερμανικής Νέας Αντικειμενικότητας. 

 

Γεννήθηκε σε μικρή πόλη και από το 1904 μαθήτευσε ως ζωγράφος με σμάλτο σε εργοστάσιο. 

 

Μεταξύ 1907-16 σπούδασε τέχνη στη Στουτγάρδη και στην Καρλσρούη. 

 

Από φοιτητής είχε επαναστατικές τάσεις και αμφισβητούσε τις αστικές αξίες. Είχε ως πρότυπο τον Oscar Wilde, ταξίδεψε στην Ευρώπη και περιπλανιόταν στις πόλεις, τόσο στις «καλές» όσο και στις κακόφημες περιοχές δοκιμάζοντας εμπειρίες. 

 

Το 1919 κάνει την πρώτη του έκθεση και ιδρύει την ομάδα Rih, που σκοπό είχε να αντιδράσει στην συντηρητική καλλιτεχνική σκηνή. Τόσο η έκθεση όσο και οι προκλητικές δράσεις της ομάδας προκαλούν σκάνδαλα. 

 

Την ίδια χρονιά μετακομίζει στο Βερολίνο, πολιτικοποιείται και γνωρίζεται με καλλιτέχνες όπως οι Heartfield και Grosz, με τους οποίους μοιραζόταν κατά καιρούς ένα εργαστήριο.

 

Το 1920 κάνει την πρώτη του έκθεση στο Βερολίνο και συμμετέχει σε ντανταϊστικές εκθέσεις που επίσης προκαλούν σκάνδαλα. 

 

 Γράφεται από το 1919 στο κομμουνιστικό κόμμα, στο οποίο παραμένει ως το 1927, ενώ γύρω στο 1922 συζεί με μια πόρνη.

 

 

Πορτρέτο του Μπεχτ

 

Σχετίζεται με διανοούμενους και συγγραφείς, μεταξύ των οποίων και ο Μπρεχτ. Προσχωρεί στη Νέα Αντικειμενικότητα και η ζωγραφική του γίνεται ρεαλιστική και έντονα κριτική, ενώ γίνεται μέλος αριστερών και αντιπολεμικών ομάδων. 

 

Το 1927 γνωρίζει τη μέλλουσα σύζυγο του «Speedy”, πολύ ιδιαίτερη περσόνα των καλλιτεχνικών βερολινέζικων κύκλων. 

 

Τρία πορτρέτα της "Speedy"

Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του και υπήρξε μόνιμο μοντέλο του. 

 

Στις αρχές των 30ς κάνει απότομη στροφή, γίνεται καθολικός (! ), ενώ η ζωγραφική του περνά μία εξπρεσιονιστική φάση. 

 

Το 1933 βλέπει με συμπάθεια την κατάληψη της εξουσίας από τους ναζί – αν και ο καθολικισμός τον ενδιαφέρει περισσότερο. Εκείνοι ωστόσο δεν δέχονται τις απόψεις του, του απαγορεύουν ουσιαστικά να εκθέτει και συμπεριλαμβάνουν έργα του στην διαβόητη έκθεση Degenerate Art. 

 

Αλλάζει συχνά πόλεις και το 1942 το εργαστήριό του στο Μόναχο καταστρέφεται από βομβαρδισμούς. 

 

Μετά τον πόλεμο παίρνει μέρος σε κάποιες εκθέσεις, κάνει σκίτσα για σατιρικό περιοδικό και κάνει μια τελευταία έκθεση λίγο πριν τον θάνατο του. 

Η ύστερη περίοδός του είναι σουρεαλιστική, με αποκαλυπτικά τοπία και σεξουαλικές φαντασιώσεις. 

 

 

Ως συγγραφέας έγραψε αυτοβιογραφικά έργα, αλλά και άλλα με έντονο ερωτισμό.

 

Αυτοπροσωπογραφία

DORIS LEE (1905-1983)

 

 Αμερικανίδα ζωγράφος από το Ιλινόις.  

 

Το 1929 διδάχτηκε τέχνη σε σχετική σχολή στο Kansas City το 1929. 

 

Το 1930 συνέχισε σπουδές στο Σαν Φρανσίσκο. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Woodstock της πολιτείας της Νέας Υόρκης, όπου καθιερώθηκε ως καλλιτέχνης. 

 

Στα 30ς φιλοτέχνησε αρκετές δημόσιες τοιχογραφίες στην Ουάσινγκτον και αλλού. Τότε άρχισε να ασχολείται και με τη χαρακτική. 

 

Στα τέλη των 40ς και αρχές 50ς έγραψε και εικονογράφησε άρθρα για ταξίδια στη Βόρεια Αφρική, το Μεξικό και την Κούβα για το περιοδικό Life. 

 

Εκεί γύρω η ζωγραφική της έγινε πιο στυλιζαρισμένη, με βάρος στο χρώμα και τις καθαρές φόρμες. 

 

Δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν. 

 

"Catastrophe". Έργο που απεικονίζει την καταστροφή του Ζέπελιν.

Από τα 60ς ήδη αποσύρθηκε από τη ζωγραφική. 

 

Το 1935 είχε κερδίσει ένα σημαντικό βραβείο για τον πίνακά της Thanksgiving. 

 

Thanksgiving

Υπήρξε μια από τις πλέον επιτυχημένες καλλιτέχνιδες των ΗΠΑ στα 30ς. 

 

Ζωγράφισε κυρίως σκηνές από την αμερικάνικη καθημερινότητα, σε αγροτικές ως επί το πλείστον περιοχές. 

 

Μερικές φορές με ύφος που θυμίζει ναϊφ. 

 

 

Συχνά τα έργα της καταργούν την προοπτική και δημιουργούν μια πλακάτη, «δισδιάστατη» εντύπωση. 

 

Άλλες φορές γίνεται απόλυτα αφαιρετική.