ERIK BULATOV (1933-

 

Ρώσος καλλιτέχνης που γεννήθηκε στο Ekaterinburg και μεγάλωσε στη Μόσχα. 

 

Ο κομμουνιστής πατέρας του σκοτώθηκε στον πόλεμο. 

 

Σπούδασε τέχνη στη Μόσχα, αποφοιτώντας το 1958. 

 

Από τα πρώιμα έργα του των 60ς.

Ξεκίνησε ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων με συνεργάτη τον Oleg Vasilyev. Κέρδισαν πολλά βραβεία για τη δουλειά τους. 

 

Στο 60ς ίδρυσε με τον Kabakov, τον Yankilevsky κ.ά. μια πρωτοποριακή ομάδα τέχνης. Τα μέλη της δεν είχαν ομοιογενές ύφος στη δουλειά τους, αλλά συμφωνούσαν στις ιδέες τους και δεν συμμορφώνονταν με το κυρίαρχο ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. 

 

Μέσω αυτής σχετίστηκε με την χαλαρή ομάδα των Moscow Conceptualists. 

 

Όλοι αυτοί είναι σήμερα γνωστοί με τη γενική ονομασία «Σχολή της Μόσχας». 

 

Το 1989 έγινε γνωστός και στη δύση. Πήγε αρχικά στη Νέα Υόρκη και μετά στο Παρίσι, όπου ζει μέχρι σήμερα. 

 

Από το 2008 είναι επίτιμο μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Τεχνών. 

 

 Στα γνωστότερα έργα του ζωγραφίζει με σχεδόν φωτογραφική ακρίβεια εντυπωσιακούς ουρανούς ή όμορφα τοπία, τα οποία ωστόσο καλύπτονται από "βαριές" επιγραφές στα ρώσικα με λέξεις ή φράσεις όπως "Caution", "Glory to the U.S.S.R.", "Trademark" κλπ. ή από αντίστοιχα σύμβολα. 

 

Όλα αυτά καταδεικνύουν την επιβολή της εξουσίας και της γλώσσας της πάνω στα πάντα (και στη φύση), δημιουργώντας καταπιεστικά συναισθήματα. 

 

Ακόμα και αν σε πρώτο επίπεδο σχολιάζουν το τότε καταπιεστικό καθεστώς, αποκτούν παγκόσμιο και διαχρονικό νόημα.  

 .

Κάνει συχνά αναφορές σε παλιότερα έργα τέχνης.

 

 

Εδώ ξαναζωγραφίζει έναν πίνακα του παλιού ζωγράφου Alexander Ivanov, τον οποίον θαυμάζει, τοποθετώντας μπροστά και θεατές

 

 

Μπροστά στη Τζοκόντα 

 

 

Αυτοπροσωγραφία

FRANK (FRANZ) JOHNSTON (1888-1949)

 

Καναδός τοπιογράφος γεννημένος στο Τορόντο. 

 

Σπούδασε στην εκεί σχολή τέχνης. 

 

Το 1908 εργάστηκε σε διαφημιστική εταιρία, αλλά το 1910 την εγκατέλειψε για να μετακομίσει στις ΗΠΑ. 

 

Εκεί συνέχισε σπουδές τέχνης στη Φιλαδέλφεια και εργάστηκε στο χώρο της διαφήμισης και του ντιζάιν στη Νέα Υόρκη. 

 

Επέστρεψε στον Καναδά το 1915 και άρχισε να ζωγραφίζει τοπία στον ελεύθερο χρόνο του. 

 

Πρώτα έκανε σχέδιά τους σε εξορμήσεις του γύρω από το Τορόντο και με βάση αυτά φιλοτεχνούσε τους πίνακες. 

 

Από το 1916  ταξίδευε στο Οντάριο και από το 1918 ενώθηκε με τους καλλιτέχνες L. Harris και J. McDonald στα ταξίδια τους στην περιοχή Algoma για να ζωγραφίσουν. 

 

Η προσέγγισή του στο τοπίο την περίοδο αυτή έχει αρκετά διακοσμητικά στοιχεία. 

 

Το 1920 υπήρξε για λίγο διάστημα μέλος του περίφημου Group of Seven, ομάδας τοπιογράφων πολύ σημαντική για την καναδική τέχνη. 

 

Την ίδια χρονιά ωστόσο μετακόμισε στο Winnipeg για να διδάξει στην εκεί σχολή τέχνης, πραγματοποιώντας μάλιστα μια μεγάλη ατομική έκθεση. Το 1927 επέστρεψε στο Τορόντο. 

 

Την τελευταία φάση της καριέρας του σηματοδότησε η περισσότερο κλασική αντιμετώπιση του τοπίου, ενώ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα αποτελέσματα του φωτός στο χιόνι και για τη σχέση νερού και χιονιού, καθώς ζωγράφιζε επανειλημμένα ρυάκια. 

 

 

Η δουλειά του υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής και έζησε άνετα από αυτή μέχρι το τέλος του.

CORNELIU BABA (1906-1997)

Ρουμάνος ζωγράφος από τους σημαντικότερους της χώρας του, γεννημένος στην Κραϊόβα. 

Πήρε τα πρώτα του μαθήματα από τον πατέρα του, που ήταν ακαδημαϊκός ζωγράφος. 

 

 

Σκακιστής

Έπειτα σπούδασε για κάποιο διάστημα στην Καλών Τεχνών του Βουκουρεστίου, δίχως να αποφοιτήσει. 

 

Έκανε την πρώτη του έκθεση το 1934. Τελικά πήρε πτυχίο από την Καλών Τεχνών του Ιασίου το 1938 και από το 1939 δίδασκε σ’ αυτήν. 

 

Το 1948 συνελήφθη και φυλακίστηκε από το νέο καθεστώς για λίγο καιρό, ενώ το 1949 παύτηκε από τη θέση του δίχως δικαιολογία, οπότε μετακόμισε στο Βουκουρέστι. 

 

Η σχέση του με το κομμουνιστικό καθεστώς ήταν περίπλοκη. Τον κατηγορούσαν ως «φορμαλιστή», αλλά ταυτόχρονα διέπρεπε σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες. 

 

Σύντομα ωστόσο καθιερώθηκε ως σημαντικός ζωγράφος. Το 1955 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση, ενώ κέρδισε Χρυσό Μετάλλιο σε παγκόσμια έκθεση στη Βαρσοβία. Το 1956 πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας. 

 

Το 1958 διορίστηκε καθηγητής σε καλλιτεχνική σχολή στο Βουκουρέστι. 

 Στα 60ς ταξίδεψε και εξέθεσε σε όλη την Ευρώπη και αλλού, τιμήθηκε από την πολιτεία, ενώ το 1964 έκανε ατομική στις Βρυξέλλες και το 1970 στη Νέα Υόρκη. 

 

Ο συνθέτης Georges Enescu

Ήταν πολύ γνωστός σε όλο το Ανατολικό Μπλοκ, όχι τόσο όμως στη Δύση. 

 

Το 1988 τραυματίστηκε σοβαρά σε ατύχημα στο εργαστήριό του. Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος το 1990 έγινε ακαδημαϊκός. 

 

Το πρώτο έργο, αυτό και τα δύο επόμενα είναι από τη σειρά "Φόβος"

Παρέμεινε κυρίως επηρεασμένος από τους παλιούς, κλασικούς δασκάλους (ο ίδιος ανέφερε τους Greco, Rembrandt και Goya) αν και ήδη από την εποχή των σπουδών με τον πατέρα του δέχτηκε επιρροές και από τον εξπρεσιονισμό, την Art Nouveau κ.ά. 

 

Πάντως δεν ακολούθησε ποτέ τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό, γι’ αυτό και τα πρώτα ιδίως χρόνια του καθεστώτος είχε δεχτεί αυστηρές κριτικές και τιμωρίες. 

 

Μία από τις εξπρεσιονιστικές σειρές έργων του λέγεται «Φόβος», ενώ στα 70ς και 80ς φιλοτέχνησε δύο μακρές σειρές : «Αρλεκίνοι» και «Τρελοί Βασιλείς». 

 

Τα περισσότερα από τα έργα αυτά είχαν μείνει στο εργαστήριό ως τον θάνατό του.  

 

   

 

 Mad Kings

 

 

 

Αυτοπροσωπροσωπογραφία