GERRIT DOU (1613-1673)

 

Ολλανδός ζωγράφος της «Χρυσής Εποχής της Ολλανδικής Ζωγραφικής». 

 

Γεννήθηκε στο Leiden και διδάχτηκε σχέδιο από έναν ντόπιο ζωγράφο και στη συνέχεια υαλογραφία. 

 

Στα 14 του χρόνια, το 1628, μαθήτευσε στο εργαστήριο του Rembrandt (που τότε ήταν 21 ετών), όπου έμεινε για 3 χρόνια (σε κάποια έργα του διακρίνεται η επιρροή του). Σύντομα όμως ανέπτυξε προσωπικό ύφος που χαρακτηρίζεται από μεγάλη σημασία στη λεπτομέρεια και συχνή χρήση trompe-l’oeil (οφθαλμαπάτης). 

 

Συχνά χρησιμοποιούσε εργαλεία όπως ειδικά γυαλιά και καθρέφτες για να πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. 

 

Υπήρξε επιτυχημένος ζωγράφος και τα έργα του αγοράζονταν σε υψηλές τιμές από ευγενείς (όπως οι Μέδικοι) ή ακόμα και από βασιλείς (η βασίλισσα της Σουηδίας Χριστίνα είχε αγοράσει 11 έργα του). 

 

Έζησε και πέθανε στο Leiden, όπου ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. 

 

Ενώ ζούσε γράφτηκαν κείμενα για τη ζωή και το έργο του. Ζωγράφισε κυρίως καθημερινές σκηνές, που συχνά συνδυάζουν τη χρήση trompe-l’oeil. 

 

Μερικές είναι νυχτερινές και φωτίζονται από κεριά. 

 

Αρχικά είχε ξεκινήσει ως πορτρετίστας, αλλά σταμάτησε γιατί τα μοντέλα του δεν μπορούσαν να ποζάρουν για τόσο χρόνο, καθώς ήταν αργός προσπαθώντας να αποτυπώσει κάθε λεπτομέρεια. 

 

 

Υπήρξε πολύ γνωστός ως τα μέσα του 19ου αιώνα, μετά ξεχάστηκε και δεν συμπεριλαμβανόταν στους μεγάλους της ολλανδικής τέχνης, και επανανακαλύφτηκε μόλις μετά το 1970.

 

KARL SCHMIDT – ROTTLUFF (1884-1976)

Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης, από τους βασικούς εκπροσώπους του γερμανικού εξπρεσιονισμού. 

 

Γεννήθηκε στο Rottluff, το οποίο πρόσθεσε το 1906 στο επίθετό του. 

 

Ήταν συμμαθητής και φίλος του επίσης σημαντικού εξπρεσιονιστή Erich Heckel. 

 

Άρχισε να σπουδάζει αρχιτεκτονική στη Δρέσδη το 1905, αλλά σύντομα την εγκατέλειψε. 

 

Στη Δρέσδη γνώρισε τους Kirchner και Bleyl και μ’ αυτούς και τον Heckel ίδρυσαν την ίδια χρονιά την περίφημη εξπρεσιονιστική ομάδα Γέφυρα (Die Brucke). Εξέθετε μαζί τους ως το 1911, οπότε αυτός και άλλα μέλη μετακόμισαν στο Βερολίνο και στη συνέχεια έως το 1913, όταν η ομάδα διαλύθηκε.

 

 Από το 1909 ασχολείται συστηματικά με την ξυλογραφία, την οποία αγαπά ιδιαίτερα και μεταξύ 1912-1920 πειραματίζεται και με την ξυλογλυπτική. 

 

Μεταξύ 1915-18 πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο. Από το 1918 ήταν μέλος μιας ένωσης σοσιαλιστών καλλιτεχνών.

 

 Το 1933 εκδιώχτηκε από τους ναζί από την Ακαδημία Τεχνών όπου δίδασκε, χαρακτηρίστηκε «εκφυλισμένος καλλιτέχνης» και από το 1937 τα έργα του κατέβηκαν από τα μουσεία. 

 

Το 1941 διώχτηκε από την ένωση καλλιτεχνών και του απαγορεύτηκε να ζωγραφίζει, ενώ μεγάλο μέρος των έργων του καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς του Βερολίνου. 

 

Αποκαταστάθηκε μετά το 1947 και διορίστηκε καθηγητής σε Ακαδημία Τέχνης του Βερολίνου. 

 

Υπήρξε παραγωγικότατος και πιστός στον εξπρεσιονισμό. 

 

Κύριο θέμα του είναι το τοπίο. Μετά το 1913 «κατέβασε» τα πολύ έντονα χρώματα που χρησιμοποιούσε στην πρώτη του περίοδο και έριξε περισσότερο βάρος στο σχέδιο. 

 

 

Αυτοπροσωοπογραφία