SERAPHINE DE SENLIS (1864-1942)

 

Όνομα με το οποίο είναι γνωστή η Γαλλίδα αυτοδίδακτη ναϊφ ζωγράφος Seraphine Louis. 

 

Γεννήθηκε σε χωριό και έμεινε ορφανή και από τους δύο γονείς στα 7 της. Αρχικά ήταν βοσκός, αλλά από το 1881 δούλευε ως υπηρέτρια σε μοναστήρι και στη συνέχεια σε διάφορα σπίτια στην πόλη Senlis. 

 

Τις νύχτες ζωγράφιζε ανελλιπώς και με άκρα μυστικότητα στο σπίτι της, με το φως των κεριών. 

 

Το έργο της ανακαλύφτηκε τυχαία μόλις το 1912 (ήταν ήδη 48 ετών) από τον γερμανό ιστορικό τέχνης Wilhelm Uhde, o οποίος βρήκε στο σπίτι της ένα μεγάλο όγκο δουλειάς που δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια. Πριν προλάβει να προωθήσει τη δουλειά της τα πάντα διακόπηκαν από τον πόλεμο. 

 

Όταν εκείνος επέστρεψε στη Γαλλία, το 1927 πλέον, ανακάλυψε ότι η Seraphine όχι μόνο είχε επιζήσει του πολέμου, αλλά και ότι η δουλειά της είχε γίνει πολύ πιο δυνατή. 

 

Είχε μάλιστα φιλοτεχνήσει έργα πάνω από δύο μέτρα σε ύψος. Το 1929 οργάνωσε μεγάλη έκθεσή της και για πρώτη φορά (και για πολύ σύντομο χρόνο) απέκτησε οικονομική άνεση.

 

 Ωστόσο οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης κατέστρεψαν τον Udhe, ο οποίος δεν μπορούσε πια να τη χρηματοδοτεί. Το 1932 διαγνώστηκε με βαριάς μορφής ψύχωση και κλείστηκε σε άσυλο, όπου πέθανε το 1942 μόνη και ξεχασμένη. 

 

Επηρεασμένη από τη βαθιά πίστη της και τα βιτρό που έβλεπε σε εκκλησίες, ζωγράφισε με πλούσια φαντασία εικόνες λουλουδιών και φυτικών μοτίβων. 

 

Έφτιαχνε μόνη της τα χρώματα που προσέδιδαν ιδιαίτερη λαμπρότητα στα έργα της, δίχως ποτέ να αποκαλύψει τις «συνταγές» και τα υλικά που χρησιμοποιούσε. Συχνά βίωνε εκστατικές εμπειρίες. 

 

 

JAMES WHISTLER (1834-1903)

 

Αμερικανός ζωγράφος και χαράκτης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ευρώπη. 

 

Μεταξύ 1842-1847 έζησε στη Ρωσία, όπου ο πατέρας του ήταν μηχανικός σε σιδηροδρόμους. 

 

Πίσω στην Αμερική αποφάσισε να κάνει στρατιωτική καριέρα, αλλά αποβλήθηκε από το West Point λόγω «κακής συμπεριφοράς». 

 

Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την τέχνη. Το 1855 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και από το 1859 στο Λονδίνο και δεν επέστρεψε ποτέ στην Αμερική. 

 

Έζησε μποέμικη ζωή, μπήκε γρήγορα στους πνευματικούς κύκλους και των 2 πόλεων και συναναστράφηκε με τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής (Manet, Courbet, ιμπρεσιονιστές, Baudelaire, Oscar Wilde και πολλούς άλλους). 

 

Ήταν γοητευτικός, πνευματώδης, συχνά ειρωνικός και σαρκαστικός, αλλά και εριστικός και περήφανος, με αποτέλεσμα να συγκρούεται συχνά, διακόπτοντας έτσι μεγάλες φιλίες. 

 

Βρέθηκε επίσης συχνά φτωχός ή βαριά χρεωμένος λόγω σπάταλης ζωής. 

 

Υπήρξε και θεωρητικός, υποστηρίζοντας το δόγμα της «τέχνης για την τέχνη».

 

 Η ζωγραφική του είναι εξαιρετικά ευαίσθητη, ατμοσφαιρική (με έμφαση στα νυχτερινά τοπία), κομψή και ο ίδιος θεωρούσε ότι είχε σχέση με τη μουσική, δίνοντας συχνά μουσικούς τίτλους στα έργα του. 

 

Παρά το ότι οι ιμπρεσιονιστές τον θαύμαζαν, αρνήθηκε να εκθέσει μαζί τους.