HANS EMMENEGGER (1866-1940)

 

Ελβετός ζωγράφος γεννημένος στη Λουκέρνη, όπου σπούδασε τέχνη (1883-84). 

 

Στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι και συνέχισε τις σπουδές του στην Academie Julian, αλλά και στο εργαστήριο του Gerome. 

 

Το 1891 ταξίδεψε στη Βόρεια Αφρική, δύο φορές είχε μείνει για μήνες στο Μοναχο. 

 

Το 1893 κληρονόμησε το κτήμα του πατέρα του κοντά στη Λουκέρνη, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του. 

 

Ήταν θαυμαστής του Boecklin και ταξίδεψε πολλές φορές στην Ιταλία για να δει έργα του.

 

Στις αρχές του 20ού αιώνα ξεπέρασε αυτή την επιρροή και δημιούργησε το δικό του ύφος. 

 

Φιλοτέχνησε ατμοσφαιρικά τοπία, που χαρακτηρίζονται από "συμπαγείς" φόρμες και έντονες αντιθέσεις φωτός - σκιάς. 

 

Συχνά έχει απεικονίσει εσωτερικά δασών, κλειστοφοβικά και δίχως ορίζοντα και βάθος.

 

Γενικότερα κατέκτησε ένα προσωπικό ύφος στο τοπίο. 

 

 Ζωγράφισε επίσης πορτρέτα, νεκρές φύσεις. 

 

Στα 10ς γοητεύτηκε από το θέμα της κίνησης και έφτιαξε έργα που θυμίζουν αυτά των φουτουριστών.  

 

Γύρω στο 1915 μάλιστα πειραματίστηκε μεταξύ άλλων με την απόδοση του πετάγματος των πουλιών

 

Ήταν συλλέκτης έργων τέχνης, αλλά και ορυκτών, γραμματοσήμων και φωτογραφιών. 

 

 

Υπήρξε πρόεδρος των καλλιτεχνών της Λουκέρνης. 

 

 

LUIS CRUZ AZACETA (1942-

 

Κουβανός ζωγράφος γεννημένος στην Αβάνα. 

 

Ως έφηβος ήταν αυτόπτης μάρτυρας πολλών βίαιων πράξεων στους δρόμους της πόλης (πυροβολισμοί, βόμβες σε μαγαζιά, συλλήψεις από τη μυστική αστυνομία του δικτάτορα Batista κλπ.) 

 

Πανηγύρισε την επανάσταση του Castro το 1959, σύντομα όμως απογοητεύτηκε καθώς και αυτή χρησιμοποίησε βίαιες μεθόδους. 

 

Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο στη μελλοντική του δουλειά. 

 

Στα 18 του πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε τέχνη αποφοιτώντας το 1969. Το 1975 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση. 

 

Αρχικά τα έργα του ήταν ασφυκτικά γεμάτα από φιγούρες που θύμιζαν καρτούν. Θεωρούσε τον κάτοικο της πόλης ως κάποιον που βρίσκεται κάτω από διαρκή απειλή. Έτσι έφτασε σε ένα είδος «δυστοπικής pop art”. 

 

Σύντομα όμως εγκατέλειψε αυτό το ύφος. Στη συνέχεια άλλαζε συχνά στιλ και ακριβώς οι συνεχείς αλλαγές έγιναν χαρακτηριστικές του ύφους του. 

 

Στα 80ς έφτιαχνε παραμορφωμένες γυμνές φιγούρες, συχνά με μοντέλο τον εαυτό του, φτάνοντας έτσι σε ένα είδος νεο-εξπρεσιονισμού. 

 

Στα 80ς στα έργα του συνυπήρχε παραστατικότητα και αφηρημένα στοιχεία, με σκοτεινά αποτελέσματα επηρεασμένα από την θανατηφόρα επιδημία του AIDS. 

 

Στα 90ς κυριαρχούν θέματα μετανάστευσης και εξορίας, καθώς οι φυγάδες από την πατρίδα του πλήθαιναν.

 

Το 1992 μετακόμισε στη Νέα Ορλεάνη, όπου έφτιαξε μεγάλα έργα, εγκαταστάσεις και κατασκευές. 

 

Άρχισε να εντάσσει διάφορα υλικά (μέταλλο, ξύλο κ.ά.) στους πίνακές του. 

 

Μετά το 2000 εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για κοινωνικά ζητήματα (οικονομική κρίση, πόλεμοι, κλιματική αλλαγή, τρομοκρατία κλπ.) αν και όλα αυτά περνούν αφαιρετικά στο έργο του. 

 Μετά το 2010 έχει καταλήξει σε ένα είδος πολύχρωμης γεωμετρικής αφαίρεσης. 

 

 

 

Στα περισσότερα έργα του «πρωταγωνιστεί» ο ίδιος. 

 

 

Η δουλειά του, σε πολλές από τις φάσεις της,  είναι σκοτεινή και βίαια.

 

 Έχει εκθέσει σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική και έχει πάρει μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις.