PIERRE-AUGUST RENOIR (1841-1919)

 

Γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος γεννημένος στη Λιμόζ. 

 

Η οικογένεια μετακόμισε στο Παρίσι το 1844. 

 

Από παιδί παρακολουθούσε βραδινά μαθήματα σχεδίου. Ήταν επίσης μαθητευόμενος σε εργοστάσιο πορσελάνης, όπου ζωγράφιζε πιάτα και ξεχώρισε για το σχεδιαστικό του ταλέντο.

 

 Επισκεπτόταν συχνά το Λούβρο, όπου αγαπούσε ιδιαίτερα τους ζωγράφους του 18ου αιώνα (

Watteau, Fragonard, Boucher κλπ.) Από το 1862 παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του ζωγράφου Glaire, όπου γνώρισε τους

Monet, Bazile και Sisley. 

 

Άρχισε να εκθέτει στο Salon από το 1864, αλλά η πρώτη του επιτυχία ήρθε το 1868. 

 

Έως τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870, κατά τον οποίο πολέμησε,  έζησε πολύ φτωχικά. 

 

Το 1874 παίρνει μέρος στην πρώτη, ιστορική έκθεση των ιμπρεσιονιστών και στη συνέχεια και στις δύο επόμενες. Μετά το 1877 επιστρέφει στις εκθέσεις στο Salon και γίνεται πλέον απόλυτα επιτυχημένος. 

 

Από το 1892 προσβάλλεται από ρευματοειδή αρθρίτιδα, γεγονός που τον δυσκολεύει στη ζωγραφική και αργότερα, όταν χειροτερεύει, τον αναγκάζει επινοεί τρόπους για να ζωγραφίζει (π.χ. έδενε το πινέλο στο χέρι). 

 

Στην καθαρά ιμπρεσιονιστική του περίοδο ζωγραφίζει ευδαιμονικές σκηνές πλήθους (χορούς, φιλικές συγκεντρώσεις, βόλτες σε πάρκα κλπ.), συλλαμβάνοντας φευγαλέες στιγμές αληθινής ζωής. 

 

Από τα μέσα των ‘80ς φεύγει από την ομάδα και η τεχνική του γίνεται πιο αυστηρή και «κλασική», ζωγραφίζοντας κυρίως γυναικείες φιγούρες, γυμνές ή ντυμένες, με χαρακτηριστικό, αναγνωρίσιμο ύφος. 

 

Ένας από τους γιους του είναι ο μεγάλος σκηνοθέτης Jean Renoir. 

 

 

CHUCK CLOSE (1940-2021)

 

Πορτρέτο του Philip Glass

Αμερικανός φωτορεαλιστής ζωγράφος. 

 

Από παιδί είχε σοβαρά προβλήματα υγείας και έμενε για καιρό εκτός σχολείου. Ο ίδιος λέει ότι τον επηρέασαν τα έργα του Pollock που είδε πρώτη φορά σε  μουσείο στα 14 του χρόνια, παρά το ότι ήταν εντελώς αντίθετα με ό,τι πίστευε για την  τέχνη. 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία σε νεαρή ηλικία

Σπούδασε στο Everett, στο Seattle και τελικά στο Yale (1958-1964). Στο τελευταίο είχε συμφοιτητές πολλούς μετέπειτα γνωστούς καλλιτέχνες. 

 

 Αυτοπροσωπογραφία το 2019

 Μετά από υποτροφία στη Βιέννη εγκαταστάθηκε το 1967 στη Νέα Υόρκη. Το 1988 έμεινε παράλυτος και κινούνταν πλέον με καροτσάκι. Έτσι επινόησε διάφορους τρόπους δουλειάς για να δημιουργεί τα τεράστια σε διαστάσεις έργα του. 

 

Σε ολόκληρη σχεδόν την καριέρα του ασχολήθηκε με το πορτρέτο. 

 

 

Προσωπογραφία του Francesco Clemente

Στην αρχή της πειραματίστηκε με τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και με την ποπ αρτ, αλλά σύντομα κατέληξε στα πορτρέτα. 

 

Φιλοτέχνησε υπερμεγέθεις προσωπογραφίες μελών της οικογένειας, φίλων και γνωστών, αλλά και πολλών καλλιτεχνών, χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά και τρόπους.

 

 Το ύφος του είναι απόλυτα φωτορεαλιστικό, τόσο που είναι  δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι δεν πρόκειται για φωτογραφίες. Κάποια απ’ αυτά μάλιστα είναι ασπρόμαυρα, δίνοντας ακόμα περισσότερο την εντύπωση φωτογραφίας. 

 

Στα χαρακτικά του χρησιμοποίησε επίσης διαφορετικές μεθόδους. Αργότερα τα φωτορεαλιστικά πορτρέτα του δημιουργούνταν με ένα είδος πουαντιγισμού, που δεν είναι δυνατόν να γίνει διακριτός αν δεν πλησιάσει κάποιος πολύ κοντά στο έργο ή έπαιξε με τα εφέ που δημιουργούν τα πίξελ στην εικόνα. 

 

Τρία πορτρέτα του Λουκά Σαμαρά, από τα πολλά που έχει φιλοτεχνήσει, φτιαγμένα με διαφορετικές τεχνικές.

Ίσως είναι ο γνωστότερος φωτορεαλιστής ζωγράφος. Το 2017 κατηγορήθηκε από γυναίκες για σεξουαλική παρενόχληση και «εξορίστηκε» από τον κόσμο της τέχνης.

 

Λεπτομέρεια του παραπάνω έργου

Φωτογραφία που δείχνει το μέγεθος των έργων του