CANALETTO (1697-1768)

 

Όνομα με το οποίο είναι γνωστός ο ιταλός ζωγράφος και χαράκτης Giovanni Antonio Canal από τη Βενετία, γιος επίσης ζωγράφου. 

 

Μαθήτευσε στον πατέρα του και τον βοηθούσε στην κατασκευή σκηνικών για όπερες (του Βιβάλντι κ.ά.). 

 

Το 1718 πήγε στη Ρώμη, όπου συνέχισε τη δουλειά αυτή. Εκεί άρχισε να ζωγραφίζει αστικά τοπία και σκηνές από την καθημερινότητα των κατοίκων. 

 

Όταν επέστρεψε στη Βενετία το 1719 ειδικεύτηκε στη ζωγραφική αστικών τοπίων της, αλλά και φανταστικών τοπίων. 

 

Πολλές από τις πρώτες δουλειές του ήταν ζωγραφισμένες στο ύπαιθρο («εκ του φυσικού»). Τα έργα του είναι ιδιαιτέρως λεπτομερή και αποτυπώνουν τα αποτελέσματα του φωτός. 

 

Έφτιαχνε επίσης μικρά σε διαστάσεις παρόμοια έργα που προορίζονταν να πουληθούν σε βρετανούς τουρίστες της εποχής. Το 1746 πήγε στο Λονδίνο όπου έμεινε ως το 1755, ώστε να βρίσκεται κοντά στην ανθηρή αγορά του (οι τουρίστες στη Βενετία είχαν μειωθεί εξ αιτίας του Επταετούς Πολέμου της δεκαετίας του 1750). 

 

Εκεί ζωγράφισε όψεις του Λονδίνου και άλλων περιοχών. 

 

Μετά από κάποια χρόνια η ποιότητα των έργων του έπεσε, είτε επειδή ο ίδιος δούλευε μηχανικά και γρήγορα είτε επειδή ο ανιψιός του Bernardo Bellottto υπέγραφε τα δικά του έργα με το όνομα του θείου του είτε, τέλος, επειδή κυκλοφορούσαν πολλά πλαστά έργα του. 

 

Όταν επέστρεψε στη Βενετία εκλέχτηκε ακαδημαϊκός το 1763. 

 

Στα τελευταία του χρόνια μετέφερε σε πίνακες σχέδιά του. Σε αρκετά έργα του αναμειγνύει το αληθινό τοπίο που ζωγραφίζει με φανταστικές προσθήκες. 

 

 

FERNAND LEGER (1881-1955)

 

Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης, που αρχικά σπούδασε αρχιτεκτονική (1897-99). 

 

Το 1900 πήγε στο Παρίσι, σπούδασε τέχνη σε διάφορες σχολές και άρχισε να ζωγραφίζει σοβαρά στα 25 του. Αρχικά επηρεάζεται από τον ιμπρεσιονισμό, μετά από τον Cezanne και αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη γεωμετρική απεικόνιση της φύσης.

 

 Από το 1909 γνωρίζεται με μοντέρνους καλλιτέχνες (Chagall, Delaunay, Archipenko κ.ά.) Από το 1910 εκθέτει στο Salon d’Automne και επινοεί μια προσωπική μορφή κυβισμού, που δίνει έμφαση σε κυλινδρικές φόρμες. 

 

Τα επόμενα χρόνια θα εκθέσει με άλλους γνωστούς κυβιστές σε σημαντικές εκθέσεις, κάνοντας το ύφος αυτό γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Το 1912 με άλλους κυβιστές δημιουργεί την ομάδα Section d’Or.

 

 

Από το 1914 τα έργα του γίνονται όλο και πιο αφηρημένα, με τα προσφιλή του σχήματα (κυλίνδρους, κώνους κλπ.) να χρωματίζονται με τα βασικά κυρίως χρώματα. 

 

Πολεμά στον α’ παγκόσμιο, που ασκεί μεγάλη επίδραση πάνω του και όπου παραλίγο να πεθάνει από γερμανικά αέρια. Εγκαταλείπει την αφαίρεση και ζωγραφίζει παράξενες φιγούρες, που θυμίζουν μεταλλικά ρομπότ, εγκαινιάζοντας την «μηχανική» του περίοδο και στη συνέχεια, στα 20ς, προχωρά στην απεικόνιση κλασικών θεμάτων της ζωγραφικής με δικό του τρόπο. 

 

Ενθουσιασμένος από κάθε τι μοντέρνο κάνει σκηνικά για ταινίες και γυρίζει ο ίδιος το ιστορικό πειραματικό φιλμ Ballet Mechanique (1923-24). 

 

Από το 1925 κάνει και τοιχογραφίες. Από το 1927 η δουλειά του αλλάζει και οι οργανικές φόρμες (άνθρωποι, φυτά) σε απλοποιημένη μορφή καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο. 

 

Το 1938 εκθέτει στο MOMA της Νέας Υόρκης. Περνά τον 2^ο πόλεμο στις ΗΠΑ, όπου διδάσκει στο Yale και εμπνέεται από τη συνύπαρξη βιομηχανικού τοπίου και φύσης. 

 

Επιστρέφει στη Γαλλία το 1945, γράφεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα και το έργο του γίνεται πιο ανθρωποκεντρικό και λιγότερο αφηρημένο. 

 

Η εμμονή του με το μοντέρνο και η απεικόνιση σύγχρονων αντικειμένων τον κάνει να θεωρείται από μερικούς ως πρόδρομος της pop art.