ANTON SEMENOV (1983-

 

Ρώσος εικονογράφος από το Bratsk. 

Όπως φαίνεται ζει ακόμα εκεί. 

Δουλεύει σχεδόν αποκλειστικά ψηφιακά. 

Βασική επιρροή του, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, είναι εξώφυλλα δίσκων που έβλεπε μικρός. 

Με έντονη τάση προς το μακάβριο, έχει δημιουργήσει μια ατελείωτη σειρά από εικόνες βγαλμένες από εφιάλτες, καθώς και μια "πινακοθήκη" από «παράξενα» πρόσωπα.

Χρησιμοποιεί συνήθως αποχρώσεις του γκρίζου και γενικότερα σκοτεινών χρωμάτων (λίγα έργα του έχουν ζωηρότερα χρώματα). 

Δουλεύει τα έργα του με εξαιρετική λεπτομέρεια. 

Το ύφος του είναι προσωπικό και αναγνωρίσιμο. 

Μεταξύ άλλων έχει κάνει και εξώφυλλα δίσκων.

ANDREA DEL SARTO (1486-1530)

Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης από τη Φλωρεντία. 

 

Το del Sarto (του ράφτη) είναι παρατσούκλι επειδή ο πατέρας του ήταν ράφτης. 

 

Έως το 1498 μαθήτευσε διαδοχικά σε έναν χρυσοχόο και έναν ζωγράφο. 

 

Αρχικά συνεταιρίστηκε με τον ζωγράφο Franciabigio, με τον οποίο άνοιξαν εργαστήριο μαζί και έκαναν κοινά έργα. 

 

Μεταξύ 1509-14 φιλοτέχνησε τοιχογραφίες για ένα μοναχικό τάγμα και συνέχισε την καριέρα του με άλλες παραγγελίες. 

 

Χάρη στην ακρίβεια με την οποία απεικόνιζε τις μορφές του και τις άψογες αναλογίες τους πήρε το παρατσούκλι Andrea senza errori (ο Αλάθητος Αντρέα). 

 

Το 1518 πήγε στο Παρίσι μετά από πρόσκληση της Αυλής. 

 

Ο βιογράφος του Vasari αφηγείται την ακόλουθη ιστορία, η οποία σήμερα αμφισβητείται από ιστορικούς: Ενώ βρισκόταν στη Γαλλία η σύζυγός του, που είχε μείνει στη Φλωρεντία, του έγραψε απαιτώντας να επιστρέψει. Ο βασιλιάς του έδωσε την άδεια να λείψει, αλλά για μικρό χρονικό διάστημα. Του έδωσε χρήματα για να αγοράσει έργα τέχνης για τη γαλλική βασιλική αυλή. Εκείνος όμως τα ξόδεψε για να αγοράσει ένα σπίτι στη Φλωρεντία. Μετά από αυτό η φήμη του στη Γαλλία κατέρρευσε και δεν επέστρεψε ποτέ εκεί. 

 

Συνέχισε να εργάζεται με επιτυχία στην πατρίδα του. 

 

Υπάρχουν επίσης άλλες ιστορίες για την εκπληκτική ακρίβεια του, αλλά και για το τέλειο αντίγραφο ενός έργου του Raphael που φιλοτέχνησε. 

 

Πέθανε μόλις 44 ετών από επιδημία πανώλης στη Φλωρεντία. 

 

Πορτρέτο της συζύγου του

Λέγεται ότι τον θαύμαζε πολύ ο Michelangelo. 

 

Επηρέασε τον Pontormo, τον Rosso Fiorentino και άλλους. 

 

Αν και τον εκτιμούσαν πολύ όταν ζούσε, η μεταθανάτια φήμη του επισκιάστηκε από τους σύγχρονούς του  Michelangelo, Raphael και Leonardo. 

 

Τα θέματά του είναι κυρίως θρησκευτικά, έκανε όμως και πορτρέτα. 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

BORIS ENDER (1893-1960)

 

Ρώσος καλλιτέχνης της πρώτης γενιάς της avant-garde και πρωτοπόρος της βιομορφικής αφαίρεσης. 

Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη σε οικογένεια με γερμανικές ρίζες. 

Και τα 4 αδέλφια Ender έγιναν καλλιτέχνες (οι άλλοι ήταν οι Ksenia, Maria και Yuri). 

Έδειξε από παιδί κλίση προς την τέχνη και σπούδασε με τον ζωγράφο Bilibin και αργότερα στο πανεπιστήμιο της πόλης του. Μετά τη ρωσική επανάσταση συνέχισε σπουδές στο SVOMAS (Petrogrand Free Art Workshops). 

Διακρίθηκε στα 20ς, όταν έγινε μέλος της πρωτοποριακής ομάδας “Zorved” και έγινε σημαντικός αντιπρόσωπος της τότε ρωσικής avant-garde. 

Ανέπτυξε ένα είδος προσωπικής βιομορφικής αφαίρεσης, που επηρεάστηκε από θεωρίες αντίληψης του φωτός και φυσιολογίας του εγκεφάλου, προσπαθώντας να απεικονίσει τον «παλμό της φύσης» χρησιμοποιώντας μερικές φορές φώτα που αναβόσβηναν. 

Ερεύνησε επίσης τη σχέση όρασης και τέχνης και πειραματίστηκε με σχέδια τοπίου και κυβιστικά σχέδια. 

Βασισμένος σε θεωρίες περί αντίληψης ξανασχεδίασε τη διάταξη των εκθεμάτων της Gallery Tretyakov.  

Γύρω στα τέλη των 20ς εγκατέλειψε την πρωτοπορία και ζωγράφισε τοπία με παραδοσιακό τρόπο. 

Εξέθεσε τη δουλειά του διεθνώς και πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας. Στα 30ς μετακόμισε στη Μόσχα και ασχολήθηκε με την εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση και με μνημειακή τέχνη. 

Σχεδίασε με την αδελφή του Μαρία το περίπτερο της Σοβιετικής Ένωσης στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού του 1937 και στην αντίστοιχη της Νέας Υόρκης του 1939.