NATALIA GONCHAROVA (1881-1962)

 

Ρωσίδα ζωγράφος της Πρωτοπορίας, εικονογράφος, σκηνογράφος, σχεδιάστρια ρούχων και συγγραφέας. 

 

Γεννήθηκε σε μορφωμένη οικογένεια, ήταν απόγονος του Pushkin και ο πατέρας της ήταν αρχιτέκτονας. 

 

Το 1892 μετακόμισαν στη Μόσχα. 

 

Ενδιαφερόταν για ζωολογία, ιστορία, ιατρική, βοτανική, τελικά όμως αποφάσισε να γίνει γλύπτρια. 

 

Σπούδασε στο Moscow Institute από το 1901, άρχισε να εκθέτει από το 1903 και το 1904 κέρδισε ασημένιο μετάλλιο. Έφυγε από εκεί το 1909 δίχως να πάρει πτυχίο, διότι αυτό δεν δινόταν σε γυναίκες (!) 

 

Στη σχολή γνώρισε τον Mikhail Larionov, επίσης μέλος της Ρωσικής Πρωτοπορίας, με τον οποίο έζησε έως τον θάνατό της. 

 

Συνέχισε σπουδές σε ιδιωτικά εργαστήρια, όπου επιτρεπόταν να δουλεύει με γυμνά μοντέλα (απαγορευόταν στις γυναίκες στις επίσημες σχολές). 

 

Με τον Larionov και άλλους νεαρούς καλλιτέχνες που είχαν αποβληθεί από τη σχολή λόγω των μοντέρνων τάσεών τους, ίδρυσαν την πρώτη ομάδα μοντέρνας τέχνης στη Ρωσία Jack o Diamonds (πρώτη έκθεσή τους το 1910). 

 

Από το 1912 εξέθετε με ένα άλλο, ακόμα πιο πρωτοποριακό γκρουπ με το όνομα Donkey’s Tale. 

 

Επηρεαζόταν από τον κυβισμό και τη ρωσική λαϊκή τέχνη και εικόνες. Η έκθεση της ομάδας προκάλεσε σκάνδαλο και λογοκρισία, ιδίως οι θρησκευτικοί της πίνακες, επειδή είχαν μοντέρνο ύφος και επειδή οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να φιλοτεχνούν εικόνες.

 Ήταν από τους πρωτοπόρους του ρωσικού κυβο-φουτουρισμού και σ’ αυτό το ύφος δημιούργησε μερικά από τα γνωστότερα έργα της. 

 

Από το 1911 επινόησαν με τον Larionov ένα κίνημα που αποκάλεσαν Rayonism, ενώ οργάνωναν διαλέξεις και άλλες εκδηλώσεις που προκαλούσαν σκάνδαλα. 

 

 

 

Παράλληλα εργαζόταν ως εικονογράφος και γραφίστας. 

 

Υπήρξε από τις σημαντικότερες και επιδραστικότερες μορφές της ρωσικής πρωτοπορίας και προσπάθησε να γεφυρώσει τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό με την ανατολική παράδοση. 

 

 

 

Σκηνικό

Ήταν επίσης γνωστή για την συχνά σοκαριστική για την εποχή δημόσια συμπεριφορά και εμφάνισή της (κυκλοφορούσαν με τον Larionov με ιερογλυφικά και λουλούδια ζωγραφισμένα στα πρόσωπα, εμφανιζόταν δημόσια γυμνόστηθη με σύμβολα στο στήθος κλπ.) 

 

Σκηνικό

Στην Ευρώπη εξέθετε με την εξπρεσιονιστική ομάδα Μπλε Καβαλάρης. Από το 1915 σχεδίαζε κοστούμια και σκηνικά για μπαλέτα συνεργαζόμενη με Diaghilev, Stravinsky κ.ά. 

 

Σχέδιο για κοστούμι 

 

 

Από το 1914 ζούσαν και στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκαν μόνιμα το 1921. 

 

Πρωτοστάτησε στο κίνημα του Νεοπριμιτιβισμού, που υποστήριζε την ανάμειξη διαφορετικών στιλ και παραδόσεων. 

 

Μεταξύ 1922-26 σχεδίασε ρούχα με πολύ ιδιαίτερο ύφος. 

 

Το 1938 πήρε γαλλική υπηκοότητα. Με τον Larionov παντρεύτηκαν μόλις το 1955 για νομικούς λόγους. 

 

Γοητευόταν εξ ίσου από τη ζωή στην πόλη και στη φύση, ενώ σε αυτοπροσωπογραφίες ή φωτογραφίες της εμφανιζόταν άλλοτε ως αστή, άλλοτε ως χωρική και γενικώς υποδυόταν διάφορους «ρόλους» που σχετίζονταν με ό,τι διαμόρφωσε την ταυτότητά της. 

 

 Αυτοπροσωπογραφία

EDWARD BURRA (1905-1976)

 Βρετανός ζωγράφος και χαράκτης με ιδιαίτερη θεματολογία. 

 

Γεννήθηκε στο Λονδίνο σε ευκατάστατη οικογένεια.

 

 Το 1917 αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο λόγω πνευμονίας και συνέχισε την εκπαίδευση στο σπίτι. 

 

Από το 1923 σπούδασε σε σχολές τέχνης. 

 

Ταξίδεψε από το 1925 στην Ιταλία, το Παρίσι, όπου έμεινε μερικούς μήνες, και τη νότια Γαλλία. 

 

Ήταν φίλος του Paul Nash, ο οποίος του δίδαξε χαρακτική το 1928. 

 

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στο Λονδίνο το 1929. 

 

Το 1930 άρχισε να κάνει κολλάζ με τον Nash. 

 

Το 1931 σχεδίασε κοστούμια για μπαλέτο. Αργότερα υπήρξε πολύ επιτυχημένος σκηνογράφος και ενδυματολόγος σε μπαλέτα, θέατρα και όπερες.

 

 Γνώρισε τα μέλη της βρετανικής σουρεαλιστικής ομάδας και εξέθετε μαζί τους στα 30ς. 

 

Ταξίδεψε πολύ και η δουλειά του επηρεάστηκε από τα ταξίδια και τα διαφορετικά κοινωνικά στρώματα με τα οποία ήρθε σε επαφή. 

 

Πολλά από τα θέματά του είναι εμπνευσμένα από τη ζωή των χαμηλότερων στρωμάτων και του υπόκοσμου, ενώ στα 30ς απεικόνισε την μαύρη κουλτούρα και τη σκηνή του Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. 

 

Έφτιαξε επίσης τοπία και κάποια θρησκευτικά έργα. 

 

Οι φιγούρες του θυμίζουν συχνά καρικατούρες. 

 

Από το 1971 ήταν μέλος της Royal Academy of Art, ενώ το 1973 έγινε μεγάλη αναδρομική του στην Tate. 

 

Βασική επιρροή του υπήρξε ο σουρεαλισμός.

 

EMILE BERNARD (1868-1941)

Γάλλος μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος και συγγραφέας. 

 

Γεννήθηκε στη Λιλ, αλλά έζησε στο Παρίσι από τα 10 του χρόνια. 

 

Νέος ταξίδεψε πολύ στη Γαλλία με τα πόδια. 

 

Αργότερα, μεταξύ 1893-1904 ταξίδεψε σε χώρες της Μεσογείου. 

 

Υπήρξε φίλος πολλών καλλιτεχνών, κυρίως του Γκογκέν και του Βαν Γκογκ, τους οποίους πιθανόν επηρέασε (ο Γκογκέν μάλιστα είχε ένα έργο του στα εργαστήριά του), αλλά και του Σεζάν, του Ρεντόν κ.ά. 

 

Από το 1891 προσχώρησε στο συμβολισμό, ενώ αργότερα εγκατέλειψε τη μοντέρνα τέχνη και έγινε κλασικιστής. 

 

 

Δίδαξε στην Καλών Τεχνών του Παρισιού. 

 

Το σημαντικότερο μέρος του έργου του δημιουργήθηκε στα νεανικά του χρόνια (1886-1897). 

 

Ζωγράφισε το τοπίο και τους χωρικούς της Βρετάνης, αλλά και θρησκευτικά έργα.

 

 Έγραψε επίσης ποίηση, θεατρικά, αλλά και κείμενα για την τέχνη.

 

Δύο αυτοπροσωπογραφίες