HENRI MATISSE (1869-1954)

 

Γάλλος ζωγράφος από τους σημαντικότερους της μοντέρνας τέχνης. 

 

Γεννήθηκε σε μικρή πόλη και το 1887 μετακόμισε στο Παρίσι όπου σπούδασε νομικά, εργάστηκε μάλιστα και ως συμβολαιογράφος στη γενέτειρά του. 

 

Όταν το 1891 προσβλήθηκε από σοβαρή ασθένεια αποφασίζει να γίνει ζωγράφος, επιστρέφει στο Παρίσι και σπουδάζει τέχνη στην Ακαδημία Julien,  όπου  είχε δασκάλους τους Redon  και Moreau.

Αρχικά επηρεάζεται από τον Cezanne και τους άλλους μεταϊμπρεσιονιστές, αλλά και από την ιαπωνική τέχνη. Λίγο μετά το 1900 επινοεί με τον Derain τον φωβισμό, (έντονα και φωτεινά χρώματα, στα οποία δίνεται μεγαλύτερη σημασία απ’ όσο στη φόρμα και στον ρεαλισμό της εικόνας), ένα κίνημα που θα κρατήσει λίγα χρόνια (1904-1908), αλλά θα επηρεάσει σημαντικά τη μοντέρνα τέχνη. 

 

Το 1904 κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση, ενώ η πρώτη έκθεση των φωβ γίνεται το 1905. Η ζωγραφική τους προκάλεσε σκάνδαλο τόσο στη Γαλλία όσο και στις ΗΠΑ. 

 

Μετά το 1906 εξακολουθεί να απορροφά πλήθος επιδράσεων, όπως από τον αφρικάνικο πριμιτιβισμό (κυρίως μετά από ένα ταξίδι στην Αλγερία το 1906) ή την ισλαμική τέχνη (ταξίδεψε στην Ισπανία και το Μαρόκο το 1912 και ’13). 

 

Παρά το ότι έμενε στη Μονμάρτη, όπου ζούσαν οι περισσότεροι πρωτοποριακοί καλλιτέχνες της εποχής και έπαιρνε μέρος στα όσα συνέβαιναν, η εμφάνισή του παρέμενε συντηρητική και αστική. 

 

Η τέχνη του προχώρησε προς την κατεύθυνση της απλοποίησης της φόρμας και της χρήσης μεγάλων επιφανειών καθαρού χρώματος, αλλά και διακοσμητικών και οριενταλιστικών στοιχείων. 

 

Από τo 1917 εγκαθίσταται στη Νίκαια. Μετά το 1930 η τέχνη του απλοποιείται κι άλλο. 

 

Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής επιλέγει να μείνει στη Νίκαια κάνοντας υπερήφανους πολλούς γάλλους, που είδαν έναν από τους επιφανέστερους καλλιτέχνες να μην εγκαταλείπει τη χώρα.

 

Τα τελευταία του χρόνια, άρρωστος πλέον, συνέχισε δημιουργώντας τα περίφημα cut-outs, φόρμες κομμένες με ψαλίδια από χαρτιά που ο ίδιος είχε προετοιμάσει με καθαρό χρώμα.    

 

JAN STEEN (π. 1626-1679)

 

Ολλανδός ζωγράφος της Χρυσής Εποχής της Ολλανδικής Ζωγραφικής.

 

 

Γεννήθηκε στο Leiden σε εύπορη οικογένεια (ο πατέρας του είχε ταβέρνα) και μαθήτευσε μάλλον σε τρεις παλαιότερους ζωγράφους. 

 

Το 1648 ίδρυσε με τον Gabriel Metsu την Αδελφότητα των ζωγράφων της πόλης τους. Έζησε στη Χάγη ως βοηθός ενός τοπιογράφου, του οποίου την κόρη παντρεύτηκε. 

 

Το 1654 κατοίκησε στο Delft, μετά τη μεγάλη έκρηξη εκεί όμως την ίδια χρονιά, διατήρησε ο ίδιος ταβέρνα για 3 χρόνια. 

 

Από το 1670 επανήλθε στο Leiden, όπου επίσης άνοιξε ταβέρνα το 1672, όταν λόγω του γαλλο-ολλανδικού πολέμου η αγορά τέχνης κατέρρευσε. 

 

Υπήρξε παραγωγικότατος. Φιλοτέχνησε πολλών ειδών έργα (τοπία, πορτρέτα,  ιστορικά, μυθολογικά και θρησκευτικά έργα κλπ.), περισσότερο γνωστά όμως είναι αυτά που απεικονίζουν παιδιά ή σκηνές από την καθημερινή ζωή, που συχνά απεικονίζουν πολυπρόσωπα γλέντια και φαγοπότια. 

 

Σε κάποια απ’ αυτά υπάρχουν ενδυματολογικοί και άλλοι αναχρονισμοί, καθώς συχνά απεικόνιζε θεατρικούς χαρακτήρες ντυμένους με τα ρούχα της εποχής τους να συνυπάρχουν με σύγχρονούς του. 

 

Πολλά επίσης έχουν χιουμοριστικό περιεχόμενο, ενώ εμβαθύνει στην ψυχολογία των πρωταγωνιστών του.   

 

Εκτιμήθηκε πολύ από τους συγχρόνους του λόγω του βάρους που δίνει στη λεπτομέρεια και την επιδέξια χρήση του φωτός.

 

 

Αυτοπροσωπογραφία με λαούτο