EJNAR NIELSEN (1872-1956)

 

Δανός ζωγράφος και εικονογράφος. 

 

 

Υπήρξε ο βασικότερος εκπρόσωπος του συμβολισμού στη χώρα αυτή. 

 

Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη και σπούδασε στη Royal Academy of Fine Arts (1889-93) και σε ιδιωτική σχολή έως το 1896. 

 

 

 

"And in his Eyes I saw Death" (κάτω λεπτομέρεια του έργου)

Το 1894 ταξίδεψε σε μικρό χωριό της χερσονήσου της Γιουτλάνδης, όπου ζωγράφισε τους κατοίκους και το ανέγγιχτο τότε από τον πολιτισμό τοπίο. 

 

Την περίοδο αυτή προσχώρησε στον συμβολισμό και ήταν αυτός που τον εισήγαγε στη Δανία. 

 

 

Μετά το 1900 προχώρησε σε πιο κλασικά και ρεαλιστικά έργα. 

 

Το 1908 και το 1913 είχε κερδίσει βραβεία από την Ακαδημία. 

 

Υπήρξε επίσης σημαντικός εικονογράφος βιβλίων. 

 

Μεταξύ 1932-37 φιλοτέχνησε τα ψηφιδωτά της οροφής μιας κεντρικής στοάς της Κοπεγχάγης, που ήταν προέκταση του Βασιλικού Θεάτρου. Είναι ένα από τα γνωστότερα έργα του. 

 

Μεταξύ 1920-1930 υπήρξε καθηγητής της Royal Academy of Fine Arts, απ’ όπου είχε αποφοιτήσει ο ίδιος. 

 

Στο τελευταίο μέρος της καριέρας του ασχολήθηκε κυρίως με τη ζωγραφική τοπίων και λουλουδιών.

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΤΕΡΗΣ (1898-1987)

 

Έλληνας ζωγράφος, από τους πρωτοπόρους του ελληνικού μοντερνισμού.

 

Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά και τελείωσε το σχολείο στην Αλεξάνδρεια, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του. 

 

Μεταξύ 1915-17 παρακολούθησε την Καλών Τεχνών της Αθήνας. 

 

Ταξίδεψε στην Ευρώπη και έζησε στο Παρίσι ως το 1926, όπου γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Picasso και ο Derain. 

 

Επέστρεψε στην Ελλάδα, πήρε το πτυχίο του από την Καλών Τεχνών και ξαναπήγε με υποτροφία στο Παρίσι ως το 1930 όπου, εκτός από τέχνη, σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία. 

 

Έκανε την πρώτη του ιστορική έκθεση το 1931 στην Αθήνα, όπου είχε επιστρέψει. Η έκθεση δίχασε τον κόσμο της τέχνης. 

 

Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου έκανε αρνητική κριτική, ενώ 17 διανοούμενοι και κριτικοί εξέδωσαν σε απάντηση το «18 κριτικά άρθρα γύρω από μια έκθεση», όπου τον υποστήριζαν. Ανάμεσά τους ήταν οι Φώτης Πολίτης, Δ. Πικιώνης, Στρατής Δούκας κ.ά. Τα κείμενα αυτά αποτελούν κάτι σαν μανιφέστο για τον ελληνικό μοντερνισμό. 

 

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Πικιώνη σε σκηνογραφίες και με τον Κόντογλου στην αναστήλωση του Μυστρά. 

 

Το 1935 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη και έκανε έκθεση εκεί. 

 

Από το 1937 εργάστηκε για μεγάλες κινηματογραφικές εταιρίες κάνοντας αφίσες και έντυπα. 

 

Ταξίδεψε στην αμερικάνικη ήπειρο και το 1939 έκανε 4 μεγάλες τοιχογραφίες με θέμα την ελληνική ιστορία για το ελληνικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση στη Νέα Υόρκη. Το 1949 έγινε αμερικανός πολίτης. 

 

Μεταξύ 1950-65 παρέδιδε μαθήματα ζωγραφικής, ενώ εικονογράφησε δύο ναούς. Μεταξύ 1965-75 δίδαξε σε σχολή τέχνης και μεταξύ 1980-85 έζησε στη Νίκαια της Γαλλίας. Πέθανε στη Νέα Υόρκη. 

 

Στην Ελλάδα τα ίχνη του είχαν χαθεί από τις αρχές των 50ς, αφού στις ΗΠΑ είχε αλλάξει όνομα, αν και έγιναν εκθέσεις του. 

 

Θεωρείται ο μεγάλος πρόδρομος του ελληνικού μοντερνισμού. Το αρχικό έργο του διαθέτει συμβολικά, σουρεαλιστικά και στοιχεία μεταφυσικής τέχνης, ενώ το ελληνικό τοπίο και οι αρχαιοελληνικές αναφορές είναι πανταχού παρόντα. 

 

Αργότερα στις ΗΠΑ, έγινε πιο ρεαλιστής και διακοσμητικός. 

 

 Από την αμερικάνικη περίοδό του

AARON DOUGLAS (1899-1979)

Αφροαμερικανός ζωγράφος, εικονογράφος και εκπαιδευτικός, από τις κεντρικές φιγούρες της Αναγέννησης του Χάρλεμ. 

 

Γεννήθηκε στο Κάνσας. Η μητέρα του ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος. Παρακολουθώντας την δημιουργήθηκε το πάθος του για την τέχνη. 

 

Μετά το σχολείο πήγε στο Detroit, όπου έκανε διάφορες δουλειές ενώ παρακολουθούσε δωρεάν μαθήματα τέχνης, ενώ, μετά το 1918, φοίτησε σε σχετικό κολλέγιο. 

 

Τελικά αποφοίτησε το 1922 από το πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα. 

 

Το 1923 άρχισε να διδάσκει τέχνη σε γυμνάσια. Το 1925 πήγε στο Χάρλεμ, όπου ένας γερμανός ζωγράφος τον έπεισε να μείνει εκεί (ήθελε να πάει στο Παρίσι), να ασχοληθεί με αφροκεντρικά θέματα και να εξοικειώσει τους μαύρους με την τέχνη. 

 

Συνεργάστηκε με βασικούς μαύρους διανοούμενους που έγραφαν για φυλετικά ζητήματα (Du Bois, Locke κ.ά.), με το σημαντικό περιοδικό που The Crisis που εξέδιδε ο πρώτος και εικονογράφησε σχετικά περιοδικά, αλλά και περιοδικά εκτός της μαύρης κουλτούρας. 

 

Το 1927 έκανε την πρώτη του τοιχογραφία για ένα κλαμπ στο Χάρλεμ. 

 

Χάρη σε μια υποτροφία μελέτησε το 1928 μοντέρνα και αφρικάνικη τέχνη και από το 1930 έκανε τοιχογραφίες σε διάφορες αμερικάνικες πόλεις (Nashville, Chicago κ.α.) Το 1931 έμεινε για ένα χρόνο στο Παρίσι. 

 

Στα μέσα των 30ς επέστρεψε στο Χάρλεμ, γράφτηκε για λίγο στο Κομουνιστικό Κόμμα και η τέχνη του έγινε πιο πολιτική.

 

 Το 1934 έκανε τις σημαντικότερες τοιχογραφίες του στη Νέα Υόρκη, με θέμα την ιστορία των μαύρων από τα χρόνια της σκλαβιάς ως τη σύγχρονή του εποχή. 

 

Μετά το 1937 επισκέφτηκε και δίδαξε σε μαύρα πανεπιστήμια των νότιων πολιτειών των ΗΠΑ, αλλά και νησιών της Καραϊβικής, όπου ζωγράφισε έργα από τη ζωή εκεί. 

 

Μετά το 1940 δίδασκε σε πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης και του Nashville, όπου πέθανε. 

 

Είναι από τους πρωτοπόρους του αφροαμερικάνικου μοντερνισμού και στο έργο του συνδύασε – επίσης από τους πρώτους - μοντέρνα στοιχεία και επιρροές από την αφρικάνικη παραδοσιακή τέχνη. 

 

Όταν κάνει πορτρέτα το ύφος του είναι πιο παραδοσιακό, ενώ στις τοιχογραφίες και τις εικονογραφήσεις του γίνεται πιο μοντέρνος. 

 

Απεικονίζει τους ανθρώπους ως σιλουέτες, έχει στοιχεία κυβισμού και πάντοτε στο επίκεντρο βρίσκεται η σχέση και η συγγένεια αφρικανών και αφροαμερικανών. 

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία