EMILY CARR (1871-1945)

 

Καναδή ζωγράφος και συγγραφέας, εμβληματική φιγούρα της μοντέρνας τέχνης της χώρας.

 

Γεννήθηκε στην Victoria από βρετανούς γονείς και η εκπαίδευσή της ήταν βρετανική. 

 

 

Μεταξύ 1890-1893 σπούδασε τέχνη στο San Francisco. Το 1899 πήγε στο Λονδίνο, όπου συνέχισε τις σπουδές. Επέστρεψε το 1904. 

 

Από το 1898 ήδη είχε αρχίσει να επισκέπτεται χωριά ιθαγενών του Καναδά, να μένει εκεί και να κάνει σχέδια. 

 

Το 1907 έκανε μια μεγάλη περιήγηση με μια από τις αδελφές της στην Αλάσκα και αποφάσισε ότι η καλλιτεχνική της αποστολή ήταν να καταγράψει ό,τι είχε απομείνει από την υπό εξαφάνιση κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των ιθαγενών. 

 

Έως το 1910 έκανε συνεχή ταξίδια σε σχετικές κοινότητες. 

 

Τότε πήγε στο Παρίσι (πάλι με την αδελφή της), συνέχισε τις σπουδές και ήρθε σε επαφή με τη μοντέρνα τέχνη, που την επηρέασε βαθιά. Άρχισε να χρησιμοποιεί πλούσια και ζωηρά χρώματα επηρεασμένη από τους φωβ. 

 

Επέστρεψε στον Καναδά το 1912, έμεινε στο Βανκούβερ και ήταν η πρώτη που εισήγαγε εκεί την μετα-ιμπρεσιονιστική τέχνη. Παράλληλα συνέχισε να επισκέπτεται χωριά και καταυλισμούς ιθαγενών. 

 

Μη γνωρίζοντας την αναγνώριση που άξιζε, επέστρεψε στη Victoria το 1913 και τα επόμενα 15 χρόνια ζωγράφισε λίγο. 

 

Βαθμιαία η δουλειά της άρχισε να ανακαλύπτεται τόσο από καλλιτέχνες όσο και από εθνολόγους, διανοούμενους κ.ά. 

 

Το 1927 την επισκέφτηκε ο διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης και της ζήτησε έργα για μια έκθεση. Στη μεγάλη έκθεση στο Τορόντο με κύριο θέμα την τέχνη των ιθαγενών εκτέθηκαν και 31 δικά της. 

 

Έχοντας πάει εκεί για την έκθεση ήρθε σε επαφή με το Group of Seven, την πιο πρωτοποριακή ομάδα της καναδικής μοντέρνας τέχνης, η οποία αγκάλιασε και προώθησε το έργο της. Εξέθεσε μαζί τους το 1930 και 31. 

 

Βγαίνοντας από την αφάνεια, ξεκίνησε την παραγωγικότερη φάση της καριέρας της φτιάχνοντας μερικά από τα γνωστότερα έργα της. Η επίδραση του συμβολισμού σ’ αυτά πήγασε και από την ενασχόλησή της με τη θεοσοφία. 

 

Στα 20ς γνώρισε τον αμερικανό αφηρημένο ζωγράφο Mark Tobey, ο οποίος είχε επίσης μεταφυσικές ανησυχίες, συνεργάστηκαν, πειραματίστηκαν με πιο μοντέρνα στιλ, αλλά η Carr δεν προχώρησε ποτέ στην αφηρημένη τέχνη, σταματώντας τις επιρροές της στον κυβισμό. 

 

Έως τις αρχές των 30ς συνέχισε τα ταξίδια της. Τα τελευταία της έργα φανερώνουν την αγωνία της για την αυξανόμενη καταστροφή της φύσης από την ραγδαία ανθρώπινη επέμβαση. 

 

Το 1937 υπέστη την πρώτη καρδιακή προσβολή. Η υγεία της χειροτέρευε, η ζωγραφική της μειώθηκε και επικεντρώθηκε στο γράψιμο. Το βιβλίο της Klee Wyck (1941) περιγράφει τις εμπειρίες της με τους ιθαγενείς και θεωρείται σημαντικό έως σήμερα. 

 

Είναι από τους σημαντικότερους καναδούς καλλιτέχνες και από τους πρώτους που προσπάθησαν να συλλάβουν το «πνεύμα» της χώρας της με μοντέρνο τρόπο.   

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

GEORGE FREDERIC WATTS (1817-1904)

 

Βρετανός συμβολιστής ζωγράφος και γλύπτης. 

 

 

Μινώταυρος

Γεννήθηκε στο Λονδίνο σε φτωχή οικογένεια. 

 

Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν νέος, η υγεία του ήταν εύθραυστη, οπότε μορφώθηκε στο σπίτι από τον πατέρα του. 

 

 

Είχε από μικρός κλίση προς την τέχνη και το 1835 γράφτηκε στα Royal Academy Schools.

 

Το 1837 εξέθεσε για πρώτη φορά στην Ακαδημία. Ωστόσο δεν έμεινε πολύ εκεί και η βασική του καλλιτεχνική εκπαίδευση οφείλεται σε προσωπικές μελέτες, κυρίως αρχαίων ελληνικών γλυπτών. 

 

Το 1843 κέρδισε το πρώτο βραβείο για τα σχέδιά του για τις τοιχογραφίες του Βρετανικού Κοινοβουλίου (αν και τελικά έκανε λίγες απ’ αυτές). 

 

Χάρη στα λεφτά αυτά επισκέφτηκε για καιρό την Ιταλία, όπου έφτιαξε και τοιχογραφίες, και επέστρεψε στο Λονδίνο το 1847. 

 

Εκεί κέρδισε και άλλα βραβεία και έζησε μποέμικη ζωή μετά τη γνωριμία του με μέλη της πλούσιας οικογένειας Princep. Η καλλιτεχνική του επιτυχία υπήρξε μεγάλη. 

 

Φιλοτέχνησε κύκλους έργων, τόσο πινάκων όσο και τοιχογραφιών. Από το 1860 επηρεάστηκε από τον Rossetti, αλλά στα 70ς η επιρροή αυτή μειώθηκε, καθώς εισήγαγε περισσότερα κλασικά στοιχεία στο έργο του. 

 

Έζησε σε πολυτελή σπίτια και (εκτός από έναν γάμο με μία νεαρή ηθοποιό που κράτησε λιγότερο από χρόνο) παντρεύτηκε το 1886, στα 69 του, με μία καλλιτέχνιδα μόλις 36 ετών. 

 

 Η πρώτη του σύζυγος Helen Terry

 

Η δεύτερη σύζυγός του

Λίγο πριν πεθάνει έχτισε μουσείο στο Compton, κοντά στο σπίτι όπου διέμεναν τα τελευταία χρόνια, για να στεγάσει τα έργα του.

 

Είναι διάσημος για τα αλληγορικά του έργα, εμπνευσμένα συχνά από τη μυθολογία ή τη λογοτεχνία, αλλά και για τα πορτρέτα του. 

 

 Το όνειρό του  ήταν να φτιάξει ένα μεγάλο οικοδόμημα, του οποίου όλοι οι τοίχοι θα ήταν καλυμμένοι από τοιχογραφίες που θα απεικονίζουν ολόκληρη την ιστορία και την εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος. Δεν έκανε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά φιλοτέχνησε πολλές και μεγάλου μεγέθους τοιχογραφίες. 

 

Παρά το ότι σχετίστηκε μαζί τους, δεν υπήρξε ποτέ καθαρά προραφαηλίτης. 

Αυτοπροσωπογραφία