SYDNEY LONG (1871-1955)

 

 Αυστραλός ζωγράφος γεννημένος στην περιοχή της New South Wales, όπου σπούδασε τέχνη από το 1890. 

 

Αρχικά επηρεάστηκε από την αυστραλιανή ομάδα ιμπρεσιονιστών γνωστή με το όνομα  Heidelberg School. 

 

Ένας ιμπρεσιονιστικός πίνακάς του μάλιστα (By Tranquil Waters) είχε προκαλέσει μικρό σκάνδαλο λόγω το 1894 λόγω του ερωτισμού που απέπνεε, αν και τελικά αγοράστηκε από την Art Gallery του Sidney. 

 

By Tranquil Waters

Το έργο τράβηξε την προσοχή του John Ashton, ιδρυτή πολύ γνωστής σχολής τέχνης στο Sidney και το 1907 έγινε το νο 2 της σχολής μετά τον ίδιο τον Ashton. 

 

Το 1910 πήγε στο Λονδίνο όπου διδάχτηκε χαρακτική πήγε στην Αυστραλία το 1921, βοήθησε στην ίδρυση της Australian Painters, Etchers and Engravers Society και επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου έμεινε ως το 1925. 

 

Κέρδισε δύο φορές (1938 και 1940) το Wynne Prize για καλύτερο τοπίο. 

 

Ήταν δάσκαλος τέχνης και πρόεδρος της παραπάνω Society για πολλά χρόνια. 

 

Πέθανε στο Λονδίνο, όπου είχε ξαναπάει από 1952. 

 

Μετά το 1895 απομακρύνθηκε από τον ιμπρεσιονισμό της Heidelberg School και αρχικά κινήθηκε σε ένα ύφος ανάμεσα στο ρεαλισμό του τοπίου της σχολής της Barbizon και των βικτωριανών εσωτερικών σκηνών καθημερινότητας. 

 

Προσπαθώντας συγχρόνως να συλλάβει το «πνεύμα του τόπου», έφτασε σε ένα είδος αυστραλιανού παγανισμού που συνυπήρξε και με το λογοτεχνικό αντίστοιχό του. 

 

 

 

Έτσι δημιούργησε ένα είδος ποιητικού συμβολισμού με μυθολογικά στοιχεία και ύφος επηρεασμένο από την art nouveau, προσδίδοντας έτσι μια προσωπική προσέγγιση στο αυστραλιανό τοπίο. 

 

Ήθελε να μεταφέρει το κλίμα της ελληνικής μυθολογίας στις αχανείς εκτάσεις της χώρας του. 

 

Τα σχετικά έργα, που έγιναν μετά το 1897, υπήρξαν πολύ δημοφιλή και του παρείχαν την οικονομική δυνατότητα να πάει στο Λονδίνο το 1910. 

 

 

Το μετέπειτα έργο του διατήρησε λίγα μόνο στοιχεία από την περίοδο αυτή.  

 

 

ALBERT PINKHAM RYDER (1847-1917)

 

Αμερικανός εκκεντρικός ζωγράφος, γνωστός κυρίως για τα ποιητικά, σκοτεινά του τοπία.

 

 

Γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη, σε παραθαλάσσια πόλη. 

 

Από νωρίς είχε αρχίσει να ζωγραφίζει τοπία. 

 

Το 1867 η οικογένεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Μαθήτευσε σε ζωγράφο της πόλης και μετά το 1870 στην National Academy of Design. 

 

Το 1877 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ευρώπη (ακολούθησαν άλλες τρεις), όπου μελέτησε τους ζωγράφους της Σχολής της Barbizon και της Σχολής της Χάγης, που άσκησαν μεγάλη επίδραση στο έργο του. 

 

Την ίδια χρονιά έγινε ιδρυτικό μέλος της Society of American Artists. Με αυτούς εξέθετε από το 1878 ως το 1887. 

 

Τα 80ς και 90ς υπήρξαν η πιο ώριμη και παραγωγική του περίοδος. Γινόταν όλο και περισσότερο ποιητικός (και σκοτεινός) και άρχισε να γράφει ποίηση. 

 

Υπάρχουν και έργα που απεικονίζουν σκηνές από λογοτεχνία, όπερα ή θρησκευτικές. 

 

Κυρίως όμως τα έργα του είναι ονειρικά, μυστηριώδη τοπία και θαλασσογραφίες με σκούρα χρώματα, φωτισμένα συνήθως από μουντό ηλιακό φως ή από φεγγαρόφως, ενώ οι ουρανοί του καλύπτονται από απόκοσμα σύννεφα. 

 

Μετά το 1900 η παραγωγικότητά του μειώθηκε κάθετα. Το μόνο που έκανε μερικές φορές ήταν να επιδιορθώνει παλιά έργα του. 

 

Ζούσε σε ένα φοβερά ακατάστατο σπίτι, που δεν καθάριζε ποτέ και έπρεπε να βρει επί τόπου κάποιον χώρο για να καθίσουν οι επισκέπτες του. 

 

Μοναχικός, δεν αποζητούσε την παρέα κανενός, όταν όμως βρισκόταν με άλλους του άρεσε να λέει ιστορίες και να μιλά για την τέχνη του. 

 

Αν και είχε τη φήμη ερημίτη, διατηρούσε αλληλογραφία και μερικές φορές ταξίδευε για να επισκεφτεί φίλους. 

 

Παρά την έλλειψη παραγωγικότητας μετά το 1900, η φήμη του ως καλλιτέχνη μεγάλωνε.

 

 Πέθανε σε σπίτι φίλου που τον φρόντιζε στα τελευταία του. 

 

Δούλευε για πολύ καιρό κάθε έργο του, ακόμα και χρόνια, χρησιμοποιούσε δικές του τεχνικές και τελικά άφησε πίσω του μόλις 200 περίπου έργα. 

 

 

FRANCESCO CLEMENTE (1952-

 

 Ιταλός καλλιτέχνης γεννημένος στη Νάπολη. 

 

Από το 1970 άρχισε να σπουδάζει αρχιτεκτονική στη Ρώμη, αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του. 

 

Στην πόλη αυτή όμως ήρθε σε επαφή με σύγχρονους καλλιτέχνες και ιδιαίτερα με τον 10 χρόνια μεγαλύτερό του Alighiero e Boeti, που έγινε φίλος και μέντοράς του. Το 1974 μάλιστα επισκέφτηκαν μαζί το Αφγανιστάν. 

 

Αρχικά έκανε ή έπαιρνε μέρος σε performances. Ωστόσο, παρά τη στενή επαφή του με καλλιτέχνες της Arte Povera (Boeti, Pistoletto, Pascali κ.ά.), εκείνος προτιμούσε να ζωγραφίζει ακουαρέλες σε χαρτί ή να φτιάχνει κολλάζ. 

 

Τα έργα του απεικόνιζαν όνειρά του ή αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία. 

 

Έκανε την πρώτη του ατομική το 1971 με κολλάζ. 

 

Από το 1973 άρχισε να επισκέπτεται την Ινδία. Απέκτησε εργαστήριο στη Madras, άρχισε να ενδιαφέρεται για τις θρησκευτικές και λαϊκές παραδόσεις της χώρας και μάλιστα μεταξύ 1976-77 μελέτησε τα ιερά κείμενα της Ινδίας. 

 

Επίσης συνεργάστηκε με τοπικούς τεχνίτες και καλλιτέχνες. 

 

Το 1980-81 φιλοτέχνησε σειρά από 24 γκουάς σε παλιό, χειροποίητο χαρτί με τίτλο Pinxit.

 

 

Το 1982 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου συνεργάστηκε με τον Basquiat, τον Warhol και τον Ginsberg. 

 

Μεταξύ 1988-1997 συμμετείχε σε 4 Biennale της Βενετίας και σε 2 Documenta του Κάσελ. 

 

Έχει φιλοτεχνήσει επίσης ψηφιδωτά και τοιχογραφίες. 

 

Στα 80ς υπήρξε από τις πρωτοπόρες φιγούρες της επιστροφής στην παραστατική τέχνη και τον συμβολισμό ως αντίδραση στην  εννοιολογική και την αφηρημένη τέχνη. 

 

Το έργο του συχνά έχει σχέση με τη σεξουαλικότητα, τα όνειρα και την πνευματικότητα και έχουν ως επίκεντρο την ανθρώπινη φιγούρα. 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία