ALBERT ROBIDA (1848-1926)

Γάλλος εικονογράφος, χαράκτης, γελοιογράφος και συγγραφέας. 

 

Γεννήθηκε στην Compiegne. Ήταν γιος ξυλουργού και εκπαιδεύτηκε για να γίνει συμβολαιογράφος, ωστόσο τον ενδιέφεραν περισσότερο οι καρικατούρες. 

 

Ξεκινώντας γαμήλιο ταξίδι

Έτσι το 1866 αρχίζει να κάνει εικονογραφήσεις σε σατιρικό περιοδικό. 

 

Το 1880 εκδίδει με τον Georges Decaux το δικό του σατιρικό περιοδικό που λεγόταν Le Caricature. Το εξέδιδαν επί 12 χρόνια. 

 

Το παρισινό μετρό

Επίσης – για οικονομικούς λόγους – εικονογραφούσε τουριστικούς οδηγούς, βιβλία εκλαϊκευμένης ιστορίας, αλλά και έργα κλασικής λογοτεχνίας. 

 

Μετά το τέλος του Α’ παγκόσμιου η φήμη του μειώθηκε αισθητά. 

 

Από τα "Ταξίδια του Γκιούλιβερ"

Σήμερα είναι κυρίως γνωστός από την εικονογραφημένη τριλογία του πρώιμης επιστημονικής φαντασίας:  Le Vingtieme Siecle (1883), La Guerre au Vingtieme Siecle (1887) και Le Vingtieme Siecle. La vie electrique (1890), όπου φαντάζεται τη ζωή στον 20ό αιώνα (το τρίτο βιβλίο περιγράφει τη ζωή στη Γαλλία του 1955). 

 

Τα έργα αυτά θυμίζουν Ιούλιο Βερν. Ωστόσο η διαφορά είναι ότι ο Robida εστιάζει σε επιστημονικά επιτεύγματα που αναφέρονται στην καθημερινότητα και θα βρίσκονται σε κάθε σπίτι, καθώς και στις κοινωνικές αλλαγές που αυτά θα επιφέρουν και όχι στις μεγαλεπήβολες εφευρέσεις που περιγράφει ο Βερν. 

 

Είναι εκπληκτικό το πόσο κοντά στη σύγχρονη πραγματικότητα βρίσκονται μερικές από τις προβλέψεις του. 

 

Ανάμεσα σε άλλα φαντάστηκε μελλοντικούς πολέμους (και μάλιστα παγκόσμιους) που θα γίνονται με δηλητηριώδη αέρια ή τηλεκατευθυνόμενα βλήματα, αλλά και τη δυνατότητα βιολογικού πολέμου, την κοινωνική αναβάθμιση και ισότητα των γυναικών, τον μαζικό τουρισμό, αλλά και την μόλυνση του περιβάλλοντος και τους κινδύνους από την ανεξέλεγκτη πρόοδο της επιστήμης! 

 

 Περιγράφει επίσης το telephonoscope, «μια συσκευή με επίπεδη οθόνη που θα μεταδίδει απ’ ευθείας ειδήσεις απ’ όλο τον κόσμο», το phongraphe, με τη χρήση του οποίου «δύο άτομα θα μιλούν ενώ θα βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους» κ.ά. 

Telephonoscope

 

Τηλεεκπαίδευση

Πολλές από τις μελλοντολογικές εικονογραφήσεις του έγιναν ως εικονογράφηση δύο βιβλίων πρώιμης επιστημονικής φαντασίας του Pierre Giffard.

 

 

Επιστήμονας μελετά σε προβολή μεγεθυμένους μικροοργανισμούς  

 

Αυτοπροσωπογραφία

MORRIS LOUIS (1912-1962)

  

Αμερικανός αφηρημένος ζωγράφος γεννημένος στη Βαλτιμόρη. 

 

Μεταξύ 1929-33 σπούδασε τέχνη στο εκεί πανεπιστήμιο, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του λίγο πριν το τέλος τους. 

 

Έκανε διάφορες δουλειές για να επιβιώσει, ενώ παράλληλα ζωγράφιζε. 

 

Το 1935 έγινε πρόεδρος της Baltimore Artis Association. 

 

 

Μεταξύ 1936-1940 έζησε στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε τον μεξικανό τοιχογράφο Siqueiros, τον Gorky κ.ά. Επέστρεψε στη Βαλτιμόρη το 1940. 

 

Το 1952 εγκαταστάθηκε στην Ουάσινγκτον. Εκεί με μια ομάδα ζωγράφων (γνωστότερος είναι ο Kenneth Noland), υπήρξε στα 50ς βασική φιγούρα του ύφους Color Field (αφηρημένη τέχνη επηρεασμένη από την ευρωπαϊκή αφηρημένη τέχνη, που σχετίζεται με τον αμερικάνικο αφηρημένο εξπρεσιονισμό). Η ομάδα αυτή συχνά αποκαλείται Washington Color School.

 

Δίνει βάρος στον κενό χώρο που αφήνεται σε μεγάλους καμβάδες, ενώ η σύνθεση είναι απλή και δίνει την αίσθηση του ημιτελούς. 

 

Χρησιμοποιεί πλούσια χρώματα, η γενική της προσέγγιση όμως είναι μινιμαλιστική.  

 

Σε μια επίσκεψη με τον Noland στη Νέα Υόρκη επηρεάστηκαν από τα έργα της Frankenthaler και πειραματίστηκαν χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της, όπως «διαφανείς», αραιές στρώσεις χρώματος σε απροετοίμαστο καμβά, αφήνοντας τα χρώματα να στάζουν στην επιφάνεια. 

 

Το 1954 δημιούργησε τις λεγόμενες «veil paintings” του, όπου στρώσεις διαφανών χρωμάτων επικαλύπτουν η μία της άλλη. 

 

Σε άλλη σειρά του παράλληλες λωρίδες χρώματος δημιουργούν έργα που θυμίζουν ουράνιο τόξο. 

 

Μεταξύ 1955-57 κατέστρεψε αρκετά έργα του. 

 

Από το 1947 είχε παντρευτεί μια ευκατάστατη γυναίκα που τον υποστήριζε οικονομικά και συνέχισε να υποστηρίζει άλλους καλλιτέχνες μετά τον θάνατό του. 

 

Πέθανε στα 50 του από καρκίνο που μάλλον οφειλόταν στη συνεχή του έκθεση σε αναθυμιάσεις χρωμάτων. 

 

 

LOUIS WELDEN HAWKINS (1849-1910)

 

Γεννήθηκε στη Στουτγάρδη της Γερμανίας από βρετανό πατέρα και αυστριακή μητέρα και σύντομα μετακόμισε στη Γαλλία (αργότερα πήρε γαλλική υπηκοότητα). 

 

 

Σπούδασε τέχνη στην ιδιωτική Academie Julian στο Παρίσι. 

 

 

Έγινε γνωστός όταν εξέθεσε στο Salon (εξέθετε εκεί από το 1881) και συνέχισε με επιτυχημένες εκθέσεις στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες. 

 

 

Υπήρξε φίλος και συγκάτοικος για ένα διάστημα του αριστερού πολιτικού Camille Peletan και συνέχισε να κινείται στο χώρο της τότε Αριστεράς. 

 

 

Το 1895 μάλιστα φιλοτέχνησε το Πορτρέτο της Severine, μιας γνωστής τότε δημοσιογράφου και υπερασπίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με σοσιαλιστικές, αναρχικές και πρώιμες φεμινιστικές απόψεις.

 

 

Υπήρξε φίλος καλλιτεχνών όπως ο Rodin, ο Whistler κ.ά. 

 

 

 Πέρασε τα τελευταία χρόνια του στη Βρετάνη ζωγραφίζοντας κυρίως τοπία. 

 

 

Μετά από μια νατουραλιστική φάση, προσχώρησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1890 στον Συμβολισμό, ένα κίνημα που έδινε έμφαση στο μυστικισμό και στα φανταστικά θέματα και ήταν συνεχιστής του ρομαντισμού στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. 

 

 

 Έγινε διάσημος κυρίως για τα ονειρικά γυναικεία πορτρέτα του.

 

 

Ασυνήθιστο για το ύφος του έργο : "Ο πύργος του Άιφελ όπως φαίνεται από το Τροκαντερό"

Αυτοπροσωπογραφία