ALEKSANDRA EKSTER (ή EXTER) (1882-1949)

 

Ρωσίδα ζωγράφος και σχεδιάστρια γεννημένη στο Bialystok (σήμερα στην Πολωνία) σε εύπορη οικογένεια. 

 

Ο πατέρας της ήταν Λευκορώσος και η μητέρα της Ελληνίδα.  

 

Έλαβε εξαιρετική μόρφωση. Όταν ήταν μικρή η οικογένεια μετακόμισε στο Κίεβο, όπου σπούδασε τέχνη στην εκεί Καλών Τεχνών (αποφοίτησε το 1906). 

 

Το εργαστήριό της έγινε πόλος έλξης των σημαντικότερων πρωτοποριακών καλλιτεχνών και πνευματικών ανθρώπων του Κιέβου. 

 

Το 1908 πήρε μέρος σε σημαντική έκθεση με την πρωτοποριακή ομάδα Zvevo και παντρεύτηκε έναν επιτυχημένο δικηγόρο, που ανήκε στην ελίτ των διανοούμενων της πόλης. 

 

Μεταξύ 1908-1924 το ζεύγος έζησε σε διάφορες πόλεις (Κίεβο, Αγ. Πετρούπολη, Μόσχα, Οδησός, Παρίσι, Ρώμη). 

 

Το 1924 εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι, όπου έπαιρνε μέρος σε σημαντικές μοντέρνες εκθέσεις ήδη από το 1912. 

 

Αρχικά δίδαξε στην Academie Moderne και μεταξύ 1926-30 στη σχολή του Leger. 

 

Ζωγράφισε πολλές όψεις της πόλης με διαφορετικά στιλ. 

 

Συνδέθηκε φιλικά με Apollinaire, Picasso, Braque, G. Stein και πολλούς άλλους. 

 

Το σπίτι της συνδύαζε στοιχεία της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας και της λαϊκής ουκρανικής παράδοσης, με την οποία είχε ασχοληθεί σε βάθος. Το 1915-16 μάλιστα είχε εργαστεί σε εργαστήρια λαϊκής τέχνης σε χωριά της Ουκρανίας. 

 

Το έργο της, συνήθως με ζωηρά χρώματα, συνδυάζει κονστρουκτιβισμό, σουπρεματισμό, κυβισμό και Art Deco. 

 

Αποφεύγοντας να ανήκει αποκλειστικά σε μια σχολή, πειραματιζόταν διαρκώς, δημιουργώντας έτσι προσωπικό ύφος που συνδυάζει ποικίλες επιρροές. 

 

Παράλληλα σχεδίαζε κοστούμια για μπαλέτα, ρούχα (από το 1921 σχέδιά της για μόδα παράγονταν μαζικά), θεατρικά σκηνικά και διακοσμητικά έργα για τις γιορτές της επανάστασης. 

 

 

Από το 1933 άρχισε να δημιουργεί στο Παρίσι εικονογραφημένα πρωτότυπα χειρόγραφα, που αποτελούν τα σημαντικότερα έργα της ύστερης περιόδου της, ενώ εικονογραφούσε βιβλία, κυρίως ποίησης. 

 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου έζησε με τον σύζυγό της, που πέθανε το 1945, σε μεγάλη φτώχεια. 

 

Υπήρξε από τις πλέον πολυσχιδείς, ανήσυχες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας.       

 

 

MANUEL LOPEZ VILLASENOR (1924-1996)

 

Ισπανός ζωγράφος γεννημένος στην πόλη Ciudad Real. 

 

Είχε δύσκολη παιδική ηλικία, καθώς υπέφερε από ένα είδος παράλυσης. Έτσι πέρασε μοναχικά χρόνια κλινήρης, δίχως να απολαύσει φιλίες και παιχνίδια. 

 

Toledo

 

 

Το σχέδιο ήταν η μόνη του απασχόληση. Στα 11 του χρόνια μάλιστα, το 1935, βραβεύτηκε σε έκθεση παιδικού σχεδίου. 

 

Μετά το τέλος του εμφυλίου σπούδασε σχέδιο στην πόλη του, κέρδισε μία υποτροφία και το 1942 μετακόμισε στη Μαδρίτη, όπου ξεκίνησε σοβαρές σπουδές τέχνης. 

 

Το 1948 έκανε την πρώτη του έκθεση. 

 

Το 1949 κέρδισε υποτροφία για σπουδές στη Ρώμη, όπου μελέτησε και επηρεάστηκε από τις τοιχογραφίες ζωγράφων της πρώιμης αναγέννησης. 

 

Η αγάπη αυτή διατηρήθηκε σε όλη του τη ζωή. Το 1959 μάλιστα διορίστηκε καθηγητής τοιχογραφίας στην Καλών Τεχνών της Μαδρίτης. 

 

Άρχισε να εκθέτει στην Ιταλία και ταξίδεψε στην Ευρώπη. 

 

Φιλοτέχνησε μάλιστα τοιχογραφίες σε πολλές ισπανικές πόλεις και κέρδισε διάφορα βραβεία στην καριέρα του. 

 

Στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί συνήθως κλασική γραφή. Τα χρώματά του είναι μουντά και γήινα και συχνά τα έργα του τείνουν προς τη μονοχρωμία. 

 

Τα θέματά του είναι κυρίως λεπτομερείς νεκρές φύσεις, ζοφερές φανταστικές σκηνές ή/και καταθλιπτικές εικόνες από αστικά τοπία ή νεκροτομεία. 

 

Σε μια σειρά έργων του οι απεικονίσεις πόλεων είναι στιλιζαρισμένες. 

 

Σε αρκετά τέλος υπάρχει επίδραση του κυβισμού και του σουρεαλισμού. 

 

Αρέσκεται να απεικονίζει τις τραχιές επιφάνειες των τοίχων. 

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία