LORENZO MATTOTTI (1954-

 

Ιταλός δημιουργός κόμικς και εικονογράφος, με ιδιαίτερα ποιητική ματιά. 

 

Γεννήθηκε στη Μπρέσια. 

 

Σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, καθώς ασχολήθηκε από νωρίς με τα κόμικς. 

 

Τα πρώτα του έργα είναι αρκετά συμβατικά, το 1982 όμως με το «Il Signor Spartaco» καθιερώνει ένα καθαρά προσωπικό και αναγνωρίσιμο ύφος. 

 

Η εικαστικότητα, η χρήση του χρώματος, οι ρευστές φόρμες, αλλά και το ποιητικό / ονειρικό σενάριο είναι πρωτοφανέρωτα για τον χώρο αυτόν. 

 

Η περιπέτεια απουσιάζει εντελώς και το βάρος πέφτει στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων. 

 

Συνέχισε με σημαντικά κόμικς : Fires (1986), που επικεντρώνεται στη σύγκρουση φύσης και πολιτισμού,  το ασπρόμαυρο ημι-αυτογραφικό “L’Uomo alla Finestra” (1992),  “Caboto” (1992) με ήρωα έναν εξερευνητή στην Αμερική της εποχής του Κολόμβου, στο οποίο χρησιμοποιεί διαφορετικό, αλλά εξ ίσου προσωπικό ύφος, “Stigmate” (1998), το βραβευμένο “Dr Jekyll and Mr Hyde” (2002) κ.ά. 

 

Παράλληλα κάνει εικονογραφήσεις για πολύ γνωστά διεθνή έντυπα (Vogue, Le Monde, New Yorker, Vanity Fair κ.ά.). 

 

 

Εξώφυλλο του New Yorker

 

Εικονογράφησε επίσης το βιβλίο του Lou Reed “The Raven” (2011), ενώ έχει κάνει και ταινίες κινουμένων σχεδίων. 

 

 

Το πλούσιο σε χρώμα, ποιητικό του ύφος του εξασφαλίζει μια  ξεχωριστή θέση στο χώρο των κόμικς και της εικονογράφησης.

 

 

EDUARDO ARROYO (1937-2018)

 

Ισπανός πολιτικοποιημένος ζωγράφος, χαράκτης και σκηνογράφος γεννημένος στη Μαδρίτη. 

 

Αρχικά σπούδασε δημοσιογραφία. 

 

Στα 21 του μετακόμισε στο Παρίσι. Εκεί  εργάστηκε ως συγγραφέας και δημοσιογράφος, σύντομα όμως αποφάσισε να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. 

 

Εκεί μπήκε στον κύκλο των νέων τότε ζωγράφων, αλλά και έγινε φίλος του Miro. 

 

 

Έκανε την πρώτη σημαντική του έκθεση και έγινε γνωστός το 1964. 

 

Διακρίθηκε στην πρώτη μετά τον Φράνκο μεγάλη έκθεση ισπανικής τέχνης στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1976 και στη συνέχεια υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένος. 

 

Είναι από τους πρωταγωνιστές της nouvelle figuration (της επιστροφής πολλών νέων τότε καλλιτεχνών στην αναπαραστατική ζωγραφική ως αντίδραση στην κυριαρχία της αφηρημένης) και το ύφος του συνδυάζει αυτή την τάση με την pop art. 

 

Συνήθως στα έργα του απουσιάζει η προοπτική, ενώ τα χρώματα είναι πλακάτα. 

 

Η δουλειά του συχνά σχολιάζει πολιτικές καταστάσεις, είναι ειρωνική, ανατρεπτική και καυστική διακωμωδώντας στερεότυπα της ισπανικής κουλτούρας. 

 

Έγινε επίσης γνωστός για τα πολλά σκηνικά και κοστούμια για το θέατρο.

 

 Συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες και σημαντικά θέατρα, τόσο της Γαλλίας όσο και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. 

 

Το 1986 μάλιστα ένα δικό του έργο, το Bantam, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο Μόναχο με σκηνοθέτη τον Γερμανό φίλο και συνεργάτη του από το 1969 Klaus Michel Gruber. 

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία ως Ροβινσών Κρούσος

ALAN LOWNDES (1921-1978)

 

Βρετανός ζωγράφος, κυρίως γνωστός για τις σκηνές καθημερινής ζωής από τη βόρεια Βρετανία και ιδιαίτερα από τη ζωή των ανθρώπων της εργατικής τάξης. 

 

Γεννήθηκε στην περιοχή του Lancashire και ήταν πέμπτο παιδί ενός υπάλληλου σιδηροδρόμων. 

 

 Στα 14 του εγκατέλειψε το σχολείο και εργάστηκε ως βοηθός ενός διακοσμητή. 

 

Στον Β’ παγκόσμιο πολέμησε στη νοτιοδυτική Ασία και στην Ιταλία. 

 

Μετά τον πόλεμο έκανε μαθήματα ζωγραφικής σε νυχτερινό σχολείο, κυρίως όμως ήταν αυτοδίδακτος. 

 

Έζησε για κάποιο διάστημα στο St Ives, σχετίστηκε με την εκεί καλλιτεχνική αποικία και υπήρξε φίλος με πολλούς από τους ζωγράφους της σχολής αυτής. 

 

 

Η πρώτη του έκθεση έγινε στο Μάντσεστερ το 1950. 

 

Στα τέλη των 50ς και τις αρχές των 60ς γνώρισε επιτυχία παράλληλα με την άνοδο την εποχή αυτή μιας γενιάς συγγραφέων από τον βορρά της χώρας. 

 

Εξέθεσε σε αγγλικές πόλεις, αλλά και στη Νέα Υόρκη. 

 

Πολλοί τον συγκρίνουν με τον L.S. Lowry, έναν γνωστότερο καλλιτέχνη με παρόμοια θεματολογία, ωστόσο άλλοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να ξεφύγει από τη σκιά του Lowry και μάλιστα μερικοί τον θεωρούν σημαντικότερο. 

 

Τα έργα του που απεικονίζουν τη μουντή ζωή των απλών ανθρώπων διαθέτουν αρκετή νοσταλγία για παλιότερες εποχές, είναι απλά και το ναϊφ στοιχείο είναι έντονο.

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία