NANDALAL BOSE (1882-1966)

 

Ινδός ζωγράφος, από τους πρωτεργάτες του μοντερνισμού στη χώρα του. 

 

Γεννήθηκε σε οικογένεια μεσαίας τάξης. 

 

Το 1898 πήγε στην Καλκούτα για να τελειώσει το σχολείο και συνέχισε τις σπουδές του. Ήθελε να σπουδάσει τέχνη, αλλά η οκογένειά του δεν του έδινε άδεια. 

 

Στο μεταξύ είχε παντρευτεί το 1903. 

 

Άρχισε να σπουδάζει σε εμπορική σχολή, αλλά μετά από συνεχείς αποτυχίες κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη άδεια και γράφτηκε στην Καλών Τεχνών της Καλκούτας.  

 

Νέος μπήκε στους κύκλους διεθνών καλλιτεχνών και συγγραφέων που προσπαθούσαν να αναβιώσουν την κλασική ινδική κουλτούρα.

 

 Το 1930, όταν συνελήφθη ο Γκάντι, δημιούργησε ένα ασπρόμαυρο χαρακτικό που έγινε το «έμβλημα» της παθητικής αντίστασης των Ινδών ενάντια στους Βρετανούς. 

 

 

Το περίφημο χαρακτικό με τον Ghandi

Συνδέθηκε επίσης με την περίφημη οικογένεια Tagore, βασική για την ινδική κουλτούρα της εποχής. 

 

Το πρωτότυπο ύφος του αναγνωρίστηκε και εκτιμήθηκε από τους διανοούμενους της εποχής, ενώ τιμήθηκε από το νεοσύστατο κράτος της Ινδίας. 

 

Του ζητήθηκε επίσης να σχεδιάσει εμβλήματα για την Ινδία, όταν αυτή κέρδισε την ανεξαρτησία της και υπήρξε επικεφαλής ενός πανεπιστημίου κοντά στην Καλκούτα ήδη από το 1921. 

 

Κατέχει κεντρική θέση στη μοντέρνα ινδική τέχνη. 

 

Επηρεάστηκε από την παραδοσιακή ζωγραφική της χώρας του και από το εικαστικό έργο της οικογένειας Tagore. 

 

Βασικά θέματα της ζωγραφικής του είναι οι γυναίκες, η ζωή στα χωριά και, κυρίως, σκηνές από την ινδική μυθολογία.

 

 

CHERI SAMBA (1956-

 

 Αφρικανός αυτοδίδακτος ζωγράφος από το Κονγκό (πρώην Ζαϊρ). 

 

Πήγε σε καθολικό σχολείο, αλλά, παρά το ότι δεν απορρίπτει τον καθολικισμό, αρνείται κάθε ταμπέλα για τη θρησκεία του. 

 

Από το σχολείο σχεδίαζε διαρκώς. 

 

Στα 16 του άφησε το χωριό του και πήγε στην πρωτεύουσα Κινσάσα, όπου δούλευε ως ζωγράφος επιγραφών και όπου συνάντησε και άλλους καλλιτέχνες. 

 

Το 1975 άνοιξε το δικό του εργαστήριο και έγινε εικονογράφος σε περιοδικό. Ταυτόχρονα έφτιαχνε κόμικς. 

 

Χρησιμοποίησε την εμπειρία του από τα κόμικς και την εικονογράφηση όταν άρχισε να ζωγραφίζει σε ύφασμα. 

 

Αρχικά η δουλειά του έγινε γνωστή τοπικά. Έγινε περισσότερο γνωστός το 1979, όταν πήρε μέρος στη μεγάλη έκθεση Moderne Kunst aus Afrika στο Βερολίνο. 

 

Το 1982 έγινε ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτόν. Διεθνώς γνωστός όμως έγινε το 1989 με την περίφημη έκθεση Les Magiciens de la Terre στο Pompidou στο Παρίσι. 

 

Σήμερα είναι από τους γνωστότερους αφρικανούς καλλιτέχνες. 

 

Η τεχνική του είναι ναϊφ και στα έργα του χρησιμοποιεί λέξεις, πολλές φορές σε «μπαλονάκια», κατάλοιπο από την εποχή που έκανε κόμικς. 

 

Με το έργο του καυτηριάζει τη φτώχια, τον ρατσισμό και την κοινωνική διαφθορά και στοχεύει στην ενότητα των μαύρων. 

 

Συχνά ο ίδιος είναι το επίκεντρο της ζωγραφικής του εν μέσω κοινωνικών σχολίων. 

 

 

 

WILLIAM BAZIOTES (1912-1963)

 

Αμερικανός ζωγράφος ελληνικής καταγωγής. 

 

Γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια από έλληνες γονείς και σπούδασε τέχνη στο National Academy of Design στη Νέα Υόρκη μεταξύ 1933-36. 

 

Αμέσως μετά δίδαξε ο ίδιος στο δημόσιο Federal Art Project και αλλού ως το 1940. 

 

Αργότερα έκανε καριέρα ως καθηγητής, διδάσκοντας σε πανεπιστήμια ή σχετικά τμήματα μουσείων. 

 

Στα 40ς συνδέθηκε φιλικά με πολλούς καλλιτέχνες του αφηρημένου εξπρεσιονισμού μοιραζόταν μαζί τους το ενδιαφέρον για την αυτόματη γραφή και τον πριμιτιβισμό, αλλά η δουλειά του ήταν πιο κοντά σε ένα μέρος του ευρωπαϊκού σουρεαλισμού. 

 

Αρχικά είχε πειραματιστεί με τον κυβισμό και τον σουρεαλισμό και επηρεάστηκε από ευρωπαίους κυρίως καλλιτέχνες όπως οι Arp, Miro, Masson κ.α. 

 

Πρώιμα έργα του

Η πρώτη του ατομική έγινε στη γκαλερί της Peggy Guggenheim στη Νέα Υόρκη. 

 

Το 1948 με τους Rothko, Newman, Motherwell και Hare άνοιξαν τη σχολή τέχνης Subjects of the Artist School, όπου μεταξύ άλλων δίνονταν δωρεάν διαλέξεις από καλλιτέχνες όπως οι Arp, Cage και Reinhard, αλλά η σχολή απέτυχε οικονομικά και έκλεισε μόλις το 1949. 

 

Τόσο αυτός όσο και η γυναίκα του Ethel (είχαν παντρευτεί το 1941), μοιράζονταν το πάθος τους για την αρχαία ελληνική τέχνη. 

 

Πέθανε στα 51 του από καρκίνο.

 

Η ζωγραφική του, συχνά με φωτεινά χρώματα, αποτελείται κυρίως από αφηρημένα σχήματα, τα οποία θυμίζουν οργανικές φόρμες ή μικροοργανισμούς.

 

 Ο ίδιος έλεγε ότι αυτό που τον ενδιαφέρει στα έργα του είναι το μυστήριο.