Ούγγρος ζωγράφος που θεωρείται από τους σημαντικότερους της χώρας του και στην εποχή του είχε αποκτήσει διεθνή φήμη.
Γεννήθηκε σε μικρή πόλη της Ουγγαρίας (τότε Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας).
Αφού πήρε μαθήματα σε τοπικό ζωγράφο, πήγε στην Πέστη (τώρα μέρος της Βουδαπέστης), όπου συνέχισε κοντά σε καθιερωμένους ζωγράφους.
Το 1865 γράφτηκε στην Ακαδημία της Βιέννης και το 1866 στην αντίστοιχη του Ντίσελντορφ.
Το 1867 είδε τη Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι και η ζωγραφική του έγινε «ελαφρύτερη», με πλατύτερες πινελιές.
Αρχικά ζωγράφισε καθημερινές σκηνές με ήρωες χωρικούς και φτωχούς ανθρώπους.
Στα πρώτα έργα του το ύφος του ήταν πιο θεατρικό και δραματικό, στη συνέχεια όμως έριξε περισσότερο βάρος στο γύρω τοπίο.
Το 1869 ζωγράφισε ένα από τα γνωστότερα έργα του, την «Τελευταία μέρα ενός καταδικασμένου», που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο παρισινό Salon του 1970 και του χάρισε άμεση αναγνώριση.
Η τελευταία μέρα ενός καταδικασμένου
Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έζησε ως το τέλος του ζωγραφίζοντας κυρίως καθημερινές σκηνές.
Μετά τον γάμο του με μια χήρα βαρόνη το 1874, πρόσθεσε περισσότερο χρώμα και φιλοτέχνησε και νεκρές φύσεις.
Στα τέλη της δεκαετίας πήγε στη Barbizon και ζωγράφισε τοπία.
Μετά το 1878 γνώρισε τεράστια επιτυχία και με ιστορικά και θρησκευτικά έργα.
Ο τυφλός Milton ενώ υπαγορεύει στην κόρη του τον "Χαμένο Παράδεισο"
Παράλληλα συνέχιζε ζωγραφίζει σκηνές καθημερινής ζωής (που πλέον απευθύνονταν σε πλούσιους αγοραστές και διαδραματίζονταν σε πολυτελή εσωτερικά), αλλά και τοπία, αγροτικές σκηνές κλπ.
Παρά το ότι ήταν διασημότητα, πλούσιος και εξαιρετικά δημοφιλής, αμφέβαλλε για το ταλέντο του και στα 90ς έπασχε από αυξανόμενες κρίσεις κατάθλιψης.
Η πνευματική του υγεία χειροτέρευσε ραγδαία μετά το 1896, τα τελευταία του έργα ήταν παράξενα και τελικά πέθανε σε άσυλο στην Ελβετία.
Ένα από τα τελευταία του έργα (1896) με τίτλο "Victim of Flowers"
Δύο αυτοπροσωπογραφίες
