LARI PITTMAN (1952-

 Αμερικανός ζωγράφος με κολομβιανή μητέρα, γεννημένος στην Καλιφόρνια.  

 

Ανάμεσα στο 1857-1963 η οικογένεια έζησε στην Κολομβία. 

 

Ο ίδιος λέει ότι η επιστροφή στις ΗΠΑ ήταν πολύ δύσκολη γι’ αυτόν εξ αιτίας «του μεγάλου μίσους των αμερικανών για τους ομοφυλόφιλους».

 

 

Τελείωσε τις σπουδές τέχνης το 1976. Στη συνέχεια εργάστηκε στο χώρο της εσωτερικής διακόσμησης, ενώ άρχισε να εκθέτει στο Λος Άντζελες.

 

Το 1985 πυροβολήθηκε στο διαμέρισμά του. η εμπειρία αυτή τον σημάδεψε. 

 

Διδάσκει στο πανεπιστήμιο UCLA της Καλιφόρνια. 

 

Το 1996 και το 2019 έγιναν αναδρομικές του εκθέσεις σε μουσεία του Λος Άντζελες – η δεύτερη εξαιρετικά μεγάλη και περιεκτική. 

 

Δηλώνει ότι είναι άθεος. Είναι ομοφυλόφιλος και ζει επί πολλά χρόνια με τον σύντροφό του, που είναι επίσης καλλιτέχνης. 

 

Η δουλειά του αποτελείται από μεγάλα συνήθως έργα εξαιρετικής πολυπλοκότητας, όπου πάμπολλες συχνά άσχετες μεταξύ τους εικόνες συνυπάρχουν σε ένα έργο. 

 

Πολλές σχετίζονται με εμμονές του, με τη σεξουαλικότητα, με πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις, αλλά και τα προσωπικά του τραύματα. 

 

Συχνά διαθέτουν διακοσμητικότητα ή και χιούμορ. 

 

Συχνά, λόγω των επαναλαμβανόμενων μοτίβων, θυμίζουν (συνειδητά) ταπετσαρίες.

JOZSEF RIPPL-RONAI (1861-1927)

 Ούγγρος ζωγράφος, που θεωρείται ότι εισήγαγε στη χώρα του τη μοντέρνα τέχνη.

 

 Γεννήθηκε στο Kaposvar και πήγε στη Βουδαπέστη για να σπουδάσει αρχικά φαρμακολογία. 

 

Το 1884 πηγαίνει στο Μόναχο για σπουδές τέχνης στην εκεί Ακαδημία και το 1887 στο Παρίσι, όπου μαθητεύει στο στούντιο του Munkácsy, ενός σημαντικού Ούγγρου ρεαλιστή καλλιτέχνη. 

 

Γνωρίζει μεταξύ άλλων τον Maillol, τον Whistler, τον Bonnard, τον Vuillard κ.ά. και την ομάδα των Nabis, της οποίας γίνεται μέλος και επηρεάζεται βαθιά. 

 

Το 1902 επιστρέφει στην Ουγγαρία, όπου η τέχνη του έχει αρχικά χαλαρή υποδοχή, αλλά στη συνέχεια γίνεται πολύ επιτυχημένος εκθέτοντας και στο εξωτερικό και φέρνοντας τις τότε νέες τάσεις της τέχνης στη χώρα. 

 

Πίστευε ότι ο καλλιτέχνης δεν δίνει μόνο το έργο του, αλλά πρέπει να ζει και μια «καλλιτεχνική» ζωή, ακόμα και με τα ρούχα που φορά. 

 

Συνεπής μ’ αυτή την «ολιστική» θεώρηση της τέχνης, ασχολήθηκε και με το ντιζάιν, την εσωτερική αρχιτεκτονική, το σχεδιασμό επίπλων και αφισών, την κεραμική κ.ά. 

 

Αρχικά τα έργα του ήταν σκοτεινά με κυρίαρχο χρώμα το μαύρο και επιδράσεις από την Art Nouveau. 

 

Στη συνέχεια η παλέτα του γίνεται φωτεινή, το ύφος πουαντιγιστικό (με πολλές μικρές κηλίδες), ενώ οι φιγούρες περικλείονται από έντονα μαύρα περιγράμματα.

 

 Παράλληλα δημιουργεί και πιο ρεαλιστικά έργα για να ικανοποιήσει την πιο «συντηρητική» ζήτηση στη χώρα του.

 

 

 

Μετά το 1918 ασχολήθηκε αποκλειστικά με το παστέλ. 

 

Αγαπημένα του θέματα είναι τα εσωτερικά, αλλά και τα πορτρέτα, ζωγραφισμένα με ποικίλο ύφος, ενώ έχει κάνει και τοπία. 

 

 

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

JOSE GAMARRA (1934-

 Ουρουγουανός ζωγράφος γεννημένος σε μικρή πόλη της χώρας του. 

 

Από παιδί τον τραβούσε η τέχνη και παρακολουθούσε κάθε πολιτιστική εκδήλωση που γινόταν.

 

 Σπούδασε τέχνη στην Καλών Τεχνών του Μοντεβιδέο και χάρη σε μια υποτροφία συνέχισε τις σπουδές του και μετά δίδαξε στη Βραζιλία (1959-1962). 

 

Το 1963 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Ζει στη Γαλλία μέχρι σήμερα. 

 

Στα 14 χρόνια που κράτησε η δικτατορία δεν επισκέφτηκε ποτέ τη χώρα του. 

 

Από το 1953 χρησιμοποιούσε στη ζωγραφική του προκολομβιανά σύμβολα. 

 

 

 

1953

Παρακάτω πρώιμα έργα του

 

 

Ωστόσο είναι κυρίως γνωστός για τις ζούγκλες και τα άλλα τοπία με πλούσια βλάστηση και ποτάμια και λίμνες που ζωγραφίζει. 

 

 

 Συχνά κατοικούνται από ανακόντες, καϊμάνους και άλλα άγρια ζώα. Δημιουργεί έτσι ένα ονειρικό τροπικό σύμπαν. 

 Πολύ συχνά σ’ αυτό ενσωματώνει ιστορικές αναφορές γεμάτες αναχρονισμούς : σ’ αυτές συνυπάρχουν κονκισταδόροι και καραβέλες με ελικόπτερα και σύγχρονους στρατούς. 

 

Έτσι σε μεγάλο μέρος του έργου του κάνει ένα σχόλιο για την αποικιοκρατία, καθώς όλα αυτά μοιάζουν με εισβολείς σε ένα παραδείσιο, αρμονικό τοπίο. 

 

Είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες της χώρας του που έργα τους υπάρχουν σε μεγάλα μουσεία, όπως το MOMA ή το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.