HELMUT MIDDENDORF (1953-

 

Γερμανός ζωγράφος από την πόλη Dinklage. 

 

Δύο παραλλαγές του πρώτου έργου

Σπούδασε τέχνη μεταξύ 1973-79 στο Βερολίνο έχοντας καθηγητή τον γνωστό ζωγράφο Karl Horst Hödicke. 

 

Αρχικά πειραματίστηκε με διάφορες μορφές εικαστικής έκφρασης. 

 

Στα τέλη των 70ς η δουλειά του σχετίζεται με αυτή των γερμανών νέο-εξπρεσιονιστών της εποχής, που αποκαλούνταν και “Young Wild Ones”. 

 

Ζωγράφιζε παραστατικά γωνιώδεις φιγούρες με έντονα χρώματα και βίαιες, χειρονομιακές πινελιές. 

 

Τα θέματά του είναι παρμένα από προσωπικές εμπειρίες και από το άμεσο περιβάλλον του, ενώ ορισμένα έργα επαναλαμβάνονται με διαφορετική χρωματική γκάμα. 

 

Η μουσική σκηνή Βερολίνου των 70ς, εικόνες από ροκ συναυλίες, σεξουαλικότητα, προβολή επιθυμιών, μετατρέπονται σε μοντέρνα τέχνη. 

 

Το 1977, με άλλους καλλιτέχνες της ομάδας, ιδρύουν την περίφημη τότε Galerie am Moritzplatz στην περιοχή Kreuzberg του Βερολίνου όπου, εκτός από ζωγραφική και άλλα αντικείμενα τέχνης, προβάλλονταν φιλμ, εκτίθενται φωτογραφίες ή οργανώνονται performances. 

 

Από το 1979 δίδασκε πειραματικό κινηματογράφος στη σχολή απ’ όπου είχε αποφοιτήσει. 

 

Ο ίδιος είχε γυρίσει τέτοια φιλμ όταν ακόμα ήταν φοιτητής. 

 

Έγινε ευρύτερα γνωστός στις αρχές των 80ς από μια σημαντική έκθεση με την ομάδα που προαναφέραμε, όπου, μεταξύ άλλων, υπήρχαν δουλειές των Fetting, Salome κλπ.

 

Την εποχή αυτή έζησε για ένα διάστημα με υποτροφία στη Νέα Υόρκη. 

 

Τα έργα του διακρίνονται από τα έντονα, βίαια συναισθήματα, χαρακτηριστικά της εν γένει εξπρεσιονιστικής γραφής. 

 

Αργότερα τα χρώματά του «χαμήλωσαν», έκανε μια σειρά με «Μαύρη Ζωγραφική» στα τέλη των 80ς, ενώ εξακολουθεί να πειραματίζεται μέχρι σήμερα. 

 

Ζει μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου.

 

 

A.Y. JACKSON (1882-1974)

 Καναδός τοπιογράφος γεννημένος στο Montreal. 

 

Αναγκάστηκε να δουλέψει από μικρός σε λιθογραφείο, αφού ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια με 6 παιδιά. 

 

Εκεί άρχισε να ενδιαφέρεται για την τέχνη και έκανε μαθήματα σε σχολή από το 1902.

 

Το 1905 κατάφερε να πάει στην Ευρώπη με πλοίο που μετέφερε βοοειδή, να επιστρέψει με τον ίδιο τρόπο και να εγκατασταθεί στο Σικάγο, όπου δούλευε σε διαφημιστική και μαθήτευε στο Art Institute. 

 

Κάνοντας αιματηρές οικονομίες πήγε στο Παρίσι το 1907, μελέτησε τους ιμπρεσιονιστές, αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης και γράφτηκε στην Academie Julian. 

 

Το 1908 έγινε δεκτός – προς έκπληξή του – και εξέθεσε στο Salon. 

 

Επέστρεψε το 1912 και εγκαταστάθηκε σε μικρή πόλη του Κεμπέκ φιλοτεχνώντας ιμπρεσιονιστικά τοπία. 

 

 

Δύο έργα που απεικονίζουν το Βόρειο Σέλας

Απογοητευμένος από την οικονομική δυσπραγία και την καλλιτεχνική σκηνή της χώρας, ετοιμαζόταν να επιστρέψει στις ΗΠΑ, όταν ο γνωστός καναδός ζωγράφος Lawrence Harris αγόρασε έργο του. 

 

Με αυτόν και τον McDonald (επίσης γνωστό ζωγράφο του Τορόντο) διατήρησαν αλληλογραφία συζητώντας για θέματα τέχνης, ώσπου ο προστάτης των τεχνών McCallum τον έπεισε να πάει στο Τορόντο, όπου το 1914 εγκαταστάθηκε στο νεόδμητο Studio Building, ένα κτίριο όπου ζούσαν καλλιτέχνες. 

 

Ήταν ο μόνος ζωγράφος από το Μόντρεαλ που κατοικούσε εκεί και είχε ζήσει στην Ευρώπη. Έγινε άμεσα αποδεκτός φέρνοντας νέο αέρα. 

 

Ήταν μέλος του σημαντικού για την καναδική τέχνη Group of Seven, που ασχολήθηκαν κυρίως με το τοπίο. Ιδιαίτερα με τον Tom Thompson, με τον οποίο ήταν πολύ φίλοι, ταξίδευαν σε μέρη της χώρας σχεδιάζοντας. 

 

Στον Α’ παγκόσμιο πολέμησε στην Ευρώπη, τραυματίστηκε και έγινε πολεμικός ζωγράφος των καναδικών στρατευμάτων (1917-19).

 

Corpse - Evening 1918

 

 

4 έργα από τον πόλεμο

 Όταν επέστρεψε κατοίκησε και πάλι στο Studio Building. Το 1920 έγινε πρόεδρος του Beaver Hall Group του Μόντρεαλ και ήταν ο άνθρωπος – κλειδί στο να έλθουν κοντά οι καλλιτέχνες των δύο μεγάλων πόλεων της χώρας. 

 

Υπήρξε επίσης κεντρική φιγούρα στο Πολεμικό Πρόγραμμα Τέχνης κατά τον Β’ παγκόσμιο. 

 

Εγκατέλειψε το Studio Building μόλις το 1955. Το 1965 υπέστη βαριά καρδιακή προσβολή και έπαψε να ζωγραφίζει. 

 

Σε όλη του τη ζωή ήταν μοναχικός, σεβαστός και αγαπητός από την καλλιτεχνική κοινότητα. Την άνοιξη ταξίδευε πάντοτε σε διάφορες άγριες περιοχές του Καναδά για να ζωγραφίσει, ενώ πειραματίστηκε με ποικίλους τρόπους στην τοπιογραφία.

 

 Αυτοπροσωπογραφία

PIERRE SOULAGES (1919-2022)

 

Γάλλος αφηρημένος ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης. 

 

Έμεινε ορφανός από πατέρα στα 5. 

 

Μικρός ενδιαφερόταν για τα κέλτικα μενίρ που βρίσκονταν στην περιοχή της μικρής γενέθλιας πόλης του και για τη Ρομανική αρχιτεκτονική. Ντυνόταν μόνο στα μαύρα, πράγμα που ενοχλούσε τη μητέρα του. 

 

Άρχισε να σπουδάζει στην Ecole des Beaux-Arts στο Παρίσι, αλλά την εγκατέλειψε απογοητευμένος από τη συντηρητική της διδασκαλία. 

 

Από τα πρώιμα έργα του, πριν την "ανακάλυψη" του μαύρου

Άνοιξε εργαστήριο όπου ζωγράφιζε από πολύ νωρίς αφηρημένα έργα με κυρίαρχο χρώμα το μαύρο. 

 

Εξέθεσε για πρώτη φορά στο Σαλόνι των Ανεξαρτήτων το 1947, ενώ ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία. 

 

Το 1954 πήρε μέρος στη Biennale της Βενετίας και εξέθεσε στη Νέα Υόρκη, κερδίζοντας την αναγνώριση και στις ΗΠΑ. 

 

Πήρε μέρος και στις δύο σημαντικές εκθέσεις με «Νέους Ευρωπαίους Ζωγράφους» στο Guggenheim και στο MOMA (1953 και 1955). 

 

Άποψη από έκθεση έργων του

Υπήρξε ο μόνος εν ζωή καλλιτέχνης που κλήθηκε ποτέ να εκθέσει στο Hermitage της Αγίας Πετρούπολης. Πέθανε σε ηλικία 103 ετών. 

 

 

Είναι γνωστός ως «ο ζωγράφος του μαύρου». 

 

Στα αφηρημένα έργα του κυριαρχούν πάντα στρώματα μαύρου χρώματος, τα οποία απλώνει με ποικίλα εργαλεία (κουτάλια, σπάτουλες κλπ.) και με επίσης ποικίλους τρόπους επεμβαίνει στις μαύρες επιφάνειες (τις χαράσσει, τις λειαίνει κλπ., ανάλογα με την υφή που θέλει να πετύχει. 

 

Αρχικά εμπνεύστηκε από την προϊστορική τέχνη και την επιθυμία του να παράγει κάτι «καθαρό» (pure). 

 

Τον ενδιαφέρει όχι τόσο η μαύρη επιφάνεια, όσο οι αντανακλάσεις του φωτός πάνω σ’ αυτήν και τα ποικίλα αποτελέσματα που προκαλούν. Είναι τέτοιος ο πλούτος τους κατ’ αυτόν, ώστε δεν θεωρεί τα έργα του μονόχρωμα. 

 

Ονομάζει την πρακτική του «Outrenoir”, κάπως σαν «Πέρα από το μαύρο».