GRAHAM SUTHERLAND (1903-1980)

 

Βρετανός παραγωγικός ζωγράφος και χαράκτης. 

 

Γεννήθηκε στο Λονδίνο. Προοριζόταν για μηχανικός τρένων, κατάφερε όμως να πείσει τον πατέρα του να τον αφήσει να σπουδάσει τέχνη. 

 

Μπήκε στο Goldsmith το 1921, ειδικεύτηκε στη χαρακτική και αποφοίτησε το 1926. 

 

Ενώ ακόμα φοιτούσε απόκτησε τη φήμη εξαιρετικού χαράκτη φτιάχνοντας ρομαντικά τοπία. 

 

Στα 30ς επικεντρώθηκε στη ζωγραφική. Φιλοτέχνησε τοπία εμπνευσμένα από την παραθαλάσσια περιοχή της Ουαλίας Pembrokeshire, την οποία επισκεπτόταν συχνά.

 

 Θύμιζαν τα τοπία του Paul Nash. Του άρεσε να απεικονίζει παράξενες φυσικές φόρμες, τις οποίες μετέτρεπε σε αφηρημένες, ενώ διέθετε και στοιχεία σουρεαλισμού.

 

 Το 1936 εξέθεσε στη Διεθνή Σουρεαλιστική Έκθεση του Λονδίνου. 

 

Καθώς η ευρωπαϊκή πολιτική κατάσταση χειροτέρευε, άρχισε να ζωγραφίζει παραμορφωμένες ανθρώπινες φιγούρες που έμοιαζαν να βγαίνουν από τη γη. Το 1938 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση που τον καθιέρωσε ως πρωτοπόρου της μοντέρνας βρετανικής τέχνης. 

 

Ήδη από το 1926 δίδασκε στη σχολή απ’ όπου είχε αποφοιτήσει. Κατά τη διάρκεια του πολέμου έζησε στην επαρχία και ζωγράφισε μια μεγάλη σειρά με τίτλο Devastation από κατεστραμμένες από ναζιστικούς βομβαρδισμούς αστικές περιοχές. 

 

Ζωγράφισε επίσης βιομηχανικά τοπία. 

 

Από το 1944, μετά από παραγγελίες κύκλων που ήθελαν να εισάγουν την μοντέρνα τέχνη στη θρησκεία, έκανε πολλά θρησκευτικά έργα. 

 

Μετά το 1949 πειραματίστηκε και με την καθαρή αφαίρεση, ενώ παράλληλα φιλοτεχνούσε πορτρέτα προσωπικοτήτων. 

 

Somerset Maugham

Πολλά από τα επώνυμα μοντέλα, όπως ο Churchill, εξοργίστηκαν και απέρριψαν το αποτέλεσμα, αρχικά τουλάχιστον. 

 

Churchill

Μετά τα 60ς επέστρεψε στα τοπία από το Pembrokeshire - το οποίο είχε να επισκεφτεί πάνω από 20 χρόνια - και το αγάπησε πάλι. 

 

Δίδαξε σε πολλές σχολές τέχνης. 

 

Υπήρξε διάσημος στη χώρα του και θεωρούνταν για χρόνια ο σημαντικότερος μοντέρνος βρετανός δημιουργός.

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

PHILIP EVERGOOD (1901-1973)

 

Δύο εκδοχές ενός έργου. Επάνω 1952, κάτω 1946

Αμερικανός ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, εικονογράφος και συγγραφέας. 

 

Η σημαντικότερες δουλειές του έγιναν στα χρόνια της μεγάλης κρίσης και του Β’ παγκόσμιου. 

 

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Από 4 χρονών μάθαινε μουσική. 

 

Το 1921 εγκατέλειψε τις σπουδές του και αποφάσισε να ασχοληθεί με την τέχνη. 

 

Πήγε στο Λονδίνο και σπούδασε στο Slade. Επέστρεψε στις ΗΠΑ το 1923, συνέχισε τις σπουδές του, πήγε πάλι στην Ευρώπη, έκανε διάφορες δουλειές στο Παρίσι, σπούδαζε στην Academie Julian και ζωγράφιζε. 

 

Διδάχτηκε χαρακτική κοντά στον Hayter. 

 

Επέστρεψε στη Νέα Υόρκη το 1926, όπου είχε προβλήματα με την υγεία του (έκανε και μια παρά λίγο μοιραία επέμβαση) και οικονομικές δυσκολίες. Οι τελευταίες λύθηκαν όταν ένας συλλέκτης αγόρασε πολλά έργα του. 

 

Μεταξύ 1934-37 εργάστηκε σε κρατικά προγράμματα τέχνης και φιλοτέχνησε δύο δημόσιες τοιχογραφίες. Για να ζήσει δίδασκε μουσική και τέχνη ως το 1952, όταν αποσύρθηκε σε μικρή πόλη του Connecticut. 

 

Πέθανε σε πυρκαγιά το 1973. 

 

Η δουλειά του επηρεάστηκε από παλιούς δασκάλους, αλλά και από τον Sloan και την Ashcan School. 

 

Ήταν πολιτικοποιημένος, κοντά στο σοσιαλιστικό ρεαλισμό και τα έργα του ήταν συχνά μαχητικά και κριτικά. 

 

Μετά το 1945 ασχολήθηκε πολύ με τη χαρακτική. Στα 50ς εγκατέλειψε την «στρατευμένη» τέχνη του και στράφηκε στον συμβολισμό, με μυθικά ή βιβλικά θέματα.

 

 Το σχέδιό του είναι πολλές φορές επίτηδες άτεχνο και συχνά χρησιμοποιεί μαύρα περιγράμματα στις φιγούρες. 

 

Πολλές φορές η μελετημένη σύνθεση και τα νοήματα έρχονται σε αντίθεση με την ηθελημένα καρτουνίστικη τεχνική, ενώ τα κοινωνικά ζητήματα μπλέκονται με φανταστικά θέματα. Παρέμεινε παραστατικός, δίχως να επηρεαστεί από τον μεταπολεμικό θρίαμβο της αφαίρεσης.

Αυτοπροσωπογραφία

AUGUSTUS JOHN (1878-1961)

Ουαλός ζωγράφος, μικρότερος αδελφός της επίσης ζωγράφου Gwen John. 

 

 

Η αδελφή του Gwen John

 

Αν και η μητέρα τους πέθανε όταν ο Augustus ήταν μόλις 6 ετών, πρόλαβε να τους μεταδώσει την αγάπη για το σχέδιο και την τέχνη γενικότερα. 

 

Σπούδασε τέχνη στο Slade School of Art στο Λονδίνο (1894-98). Στη συνέχεια συνέχισε με ανεξάρτητες σπουδές στο Παρίσι. 

 

Ήδη από τα 20 του χρόνια είχε αποκτήσει φήμη ενός από τους καλύτερους σχεδιαστές της Βρετανίας. 

 

Ξεχώρισε ιδιαίτερα για τα πορτρέτα του. Είχε επηρεαστεί από παλιούς δασκάλους και κυρίως από τον Rubens. 

 

Το 1897 τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι σε μία κατάδυση. Η μακρά περίοδος ανάρρωσης μοιάζει να ενδυνάμωσε  την περιπετειώδη του φύση και να βελτίωσε τις καλλιτεχνικές του ικανότητες. 

 

 Η προσωπικότητά του ήταν ιδιαίτερη και ζούσε μποέμικη ζωή. Μεταξύ 1905-1907, χρονιά που πέθανε η σύζυγός του Ida, ζούσε στο Παρίσι με την Ida, τα 5 παιδιά τους, την ερωμένη του και τα 2 παιδιά που είχε μαζί της, δημιουργώντας μια απόλυτα ανατρεπτική εικόνα οικογένειας. 

 

Ως τον θάνατό τους έμεινε με την ερωμένη του κάνοντας μαζί της άλλα δύο παιδιά, δίχως ποτέ να παντρευτούν. 

 

Το 1911 ίδρυσε καλλιτεχνική αποικία σε μικρή πόλη του Dorset, ενώ ως το 1928 επισκεπτόταν συχνά την πόλη Martigues της Προβηγκίας, την οποία είχε "ερωτευτεί" από το 1910 που την πρωτοείδε. 

 

Γοητευμένος από την τσιγγάνικη κουλτούρα, πέρασε διαστήματα ταξιδεύοντας με τα καραβάνια τους στην Ουαλία, την Ιρλανδία και το Dorset. 

 

Τσιγγάνικο καραβάνι

Δύο τσιγγάνες

Το 1917 έγινε πολεμικός ανταποκριτής των καναδικών στρατευμάτων στην Ευρώπη και ανάμεσα σε δυνατά πορτρέτα στρατιωτών, άφησε ημιτελή μια τεράστια τοιχογραφία. 

 

 

 

Στα 20ς θεωρούνταν ο σημαντικότερος βρετανός πορτρετίστας και ζωγράφισε γνωστές προσωπικότητες (Thomas Hardy, Alistair Crowley, W.B.Yeats, Dylan Thomas, G.B. Shaw κ.ά.) 

 

 

W.B.Yeats

Κάποιοι πάντως θεωρούν ότι μετά τον πόλεμο η δύναμη των έργων του μειώθηκε. 

 

 

T.E. Laerence (Λώρενς της Αραβίας)

Dylan Thomas

Έκανε ωστόσο σημαντικά έργα όταν επισκέφτηκε τη Τζαμάικα το 1937. 

 

Μετά το 1952 έγραψε δύο τόμους αναμνήσεων. Συνέχισε να ζωγραφίζει ως το τέλος του και, παρά το ότι είχε πλέον πάψει να είναι "κινητήρια δύναμη" της βρετανικής τέχνης, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης, όπως αποδεικνύει μια τεράστια αναδρομική έκθεσή του το 1954 στη Royal Academy.

 

 Κυρίως είναι γνωστός για τα πορτρέτα του. 

 

Στα τοπία του η γραφή του ήταν πιο χαλαρή και τα χρώματα πιο φωτεινά.

Αυτοπροσωπογραφία