MANUEL LOPEZ VILLASENOR (1924-1996)

 

Ισπανός ζωγράφος γεννημένος στην πόλη Ciudad Real. 

 

Είχε δύσκολη παιδική ηλικία, καθώς υπέφερε από ένα είδος παράλυσης. Έτσι πέρασε μοναχικά χρόνια κλινήρης, δίχως να απολαύσει φιλίες και παιχνίδια. 

 

Toledo

 

 

Το σχέδιο ήταν η μόνη του απασχόληση. Στα 11 του χρόνια μάλιστα, το 1935, βραβεύτηκε σε έκθεση παιδικού σχεδίου. 

 

Μετά το τέλος του εμφυλίου σπούδασε σχέδιο στην πόλη του, κέρδισε μία υποτροφία και το 1942 μετακόμισε στη Μαδρίτη, όπου ξεκίνησε σοβαρές σπουδές τέχνης. 

 

Το 1948 έκανε την πρώτη του έκθεση. 

 

Το 1949 κέρδισε υποτροφία για σπουδές στη Ρώμη, όπου μελέτησε και επηρεάστηκε από τις τοιχογραφίες ζωγράφων της πρώιμης αναγέννησης. 

 

Η αγάπη αυτή διατηρήθηκε σε όλη του τη ζωή. Το 1959 μάλιστα διορίστηκε καθηγητής τοιχογραφίας στην Καλών Τεχνών της Μαδρίτης. 

 

Άρχισε να εκθέτει στην Ιταλία και ταξίδεψε στην Ευρώπη. 

 

Φιλοτέχνησε μάλιστα τοιχογραφίες σε πολλές ισπανικές πόλεις και κέρδισε διάφορα βραβεία στην καριέρα του. 

 

Στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί συνήθως κλασική γραφή. Τα χρώματά του είναι μουντά και γήινα και συχνά τα έργα του τείνουν προς τη μονοχρωμία. 

 

Τα θέματά του είναι κυρίως λεπτομερείς νεκρές φύσεις, ζοφερές φανταστικές σκηνές ή/και καταθλιπτικές εικόνες από αστικά τοπία ή νεκροτομεία. 

 

Σε μια σειρά έργων του οι απεικονίσεις πόλεων είναι στιλιζαρισμένες. 

 

Σε αρκετά τέλος υπάρχει επίδραση του κυβισμού και του σουρεαλισμού. 

 

Αρέσκεται να απεικονίζει τις τραχιές επιφάνειες των τοίχων. 

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

LORENZO MATTOTTI (1954-

 

Ιταλός δημιουργός κόμικς και εικονογράφος, με ιδιαίτερα ποιητική ματιά. 

 

Γεννήθηκε στη Μπρέσια. 

 

Σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, καθώς ασχολήθηκε από νωρίς με τα κόμικς. 

 

Τα πρώτα του έργα είναι αρκετά συμβατικά, το 1982 όμως με το «Il Signor Spartaco» καθιερώνει ένα καθαρά προσωπικό και αναγνωρίσιμο ύφος. 

 

Η εικαστικότητα, η χρήση του χρώματος, οι ρευστές φόρμες, αλλά και το ποιητικό / ονειρικό σενάριο είναι πρωτοφανέρωτα για τον χώρο αυτόν. 

 

Η περιπέτεια απουσιάζει εντελώς και το βάρος πέφτει στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων. 

 

Συνέχισε με σημαντικά κόμικς : Fires (1986), που επικεντρώνεται στη σύγκρουση φύσης και πολιτισμού,  το ασπρόμαυρο ημι-αυτογραφικό “L’Uomo alla Finestra” (1992),  “Caboto” (1992) με ήρωα έναν εξερευνητή στην Αμερική της εποχής του Κολόμβου, στο οποίο χρησιμοποιεί διαφορετικό, αλλά εξ ίσου προσωπικό ύφος, “Stigmate” (1998), το βραβευμένο “Dr Jekyll and Mr Hyde” (2002) κ.ά. 

 

Παράλληλα κάνει εικονογραφήσεις για πολύ γνωστά διεθνή έντυπα (Vogue, Le Monde, New Yorker, Vanity Fair κ.ά.). 

 

 

Εξώφυλλο του New Yorker

 

Εικονογράφησε επίσης το βιβλίο του Lou Reed “The Raven” (2011), ενώ έχει κάνει και ταινίες κινουμένων σχεδίων. 

 

 

Το πλούσιο σε χρώμα, ποιητικό του ύφος του εξασφαλίζει μια  ξεχωριστή θέση στο χώρο των κόμικς και της εικονογράφησης.

 

 

EDUARDO ARROYO (1937-2018)

 

Ισπανός πολιτικοποιημένος ζωγράφος, χαράκτης και σκηνογράφος γεννημένος στη Μαδρίτη. 

 

Αρχικά σπούδασε δημοσιογραφία. 

 

Στα 21 του μετακόμισε στο Παρίσι. Εκεί  εργάστηκε ως συγγραφέας και δημοσιογράφος, σύντομα όμως αποφάσισε να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. 

 

Εκεί μπήκε στον κύκλο των νέων τότε ζωγράφων, αλλά και έγινε φίλος του Miro. 

 

 

Έκανε την πρώτη σημαντική του έκθεση και έγινε γνωστός το 1964. 

 

Διακρίθηκε στην πρώτη μετά τον Φράνκο μεγάλη έκθεση ισπανικής τέχνης στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1976 και στη συνέχεια υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένος. 

 

Είναι από τους πρωταγωνιστές της nouvelle figuration (της επιστροφής πολλών νέων τότε καλλιτεχνών στην αναπαραστατική ζωγραφική ως αντίδραση στην κυριαρχία της αφηρημένης) και το ύφος του συνδυάζει αυτή την τάση με την pop art. 

 

Συνήθως στα έργα του απουσιάζει η προοπτική, ενώ τα χρώματα είναι πλακάτα. 

 

Η δουλειά του συχνά σχολιάζει πολιτικές καταστάσεις, είναι ειρωνική, ανατρεπτική και καυστική διακωμωδώντας στερεότυπα της ισπανικής κουλτούρας. 

 

Έγινε επίσης γνωστός για τα πολλά σκηνικά και κοστούμια για το θέατρο.

 

 Συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες και σημαντικά θέατρα, τόσο της Γαλλίας όσο και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. 

 

Το 1986 μάλιστα ένα δικό του έργο, το Bantam, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο Μόναχο με σκηνοθέτη τον Γερμανό φίλο και συνεργάτη του από το 1969 Klaus Michel Gruber. 

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία ως Ροβινσών Κρούσος