MIKHAIL ROGINSKY (1931-2004)

 

Ρώσος ζωγράφος γεννημένος στη Μόσχα. 

 

Μεταξύ 1946-51 σπούδασε τέχνη στην πόλη αυτή. 

 

Μεταξύ 1954-1960 δούλευε ως σκηνογράφος σε επαρχιακά θέατρα. Από το 1963 ως το 1976 δίδαξε τέχνη σε σχολές της Μόσχας. 

 

Από τα 60ς ήδη έπαιρνε τακτικά μέρος σε μη κρατικές εκθέσεις που οργανώνονταν σε διαμερίσματα. 

 

Έγινε έτσι ένας από τους πρωτεργάτες της μη συμβατής με την επίσημη γραμμή του καθεστώτος τέχνη στη Σοβιετική Ένωση, της τέχνης δηλαδή που δεν αποδεχόταν τον κυρίαρχο (αλλά όχι ακριβώς υποχρεωτικό) σοσιαλιστικό ρεαλισμό. 

 

Δημιούργησε μάλιστα μια σειρά από εντελώς καθημερινά, ευτελή αντικείμενα. 

 

Το 1978 μετανάστευσε με τη σύζυγό του στο Παρίσι, όπου έζησε ως τον θάνατό του. 

 

Η πρώτη φορά που επισκέφτηκε τη Μόσχα μετά τη φυγή τού 1978 ήταν μόλις το 1993.

 

 Ήταν ανήσυχος καλλιτέχνης και άλλαξε αρκετές φορές το ύφος του. 

 

Γενικά η περίοδος του Παρισιού ήταν πιο πειραματική. Ωστόσο υπήρξε σαφώς αντισυμβατικός από τα 60ς, τουλάχιστον για τα δεδομένα της τότε Σοβιετικής Ένωσης.

 

Τα έργα του είναι πολύ πιο εσωτερικά από την κυρίαρχη γραμμή της εποχής. 

 

Η πίεση από άλλους καλλιτέχνες στα 70ς που τον παρότρυναν να κάνει έργα «πιο ωραία», που δεν του ταίριαζαν, τον οδήγησε σε κατάθλιψη, ενώ στο Παρίσι υπήρξε ξένος, δίχως φίλους, πράγμα που τον οδήγησε να σκεφτεί περισσότερο πάνω σε θέματα τέχνης, να αναζητά την ουσία των πραγμάτων και να ζωγραφίζει με απλό τρόπο. 

 

Από τα μέσα των 90ς ως τις αρχές των 2000ς δημιούργησε μια μεγάλη σειρά έργων που αναφέρονται σε ανθρώπους, κτίρια και καθημερινή ζωή από το σοβιετικό του παρελθόν.

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

JACQUES DE LOUSTAL (1956-

 Γάλλος δημιουργός κόμικς και εικονογράφος γεννημένος κοντά στο Παρίσι. 

 

 

Νέος έζησε για χρόνια στη βόρεια Αφρική, γεγονός που επηρέασε έντονα την ατμόσφαιρα των ιστοριών του. 

 

Αρχικά σπούδασε αρχιτεκτονική, από φοιτητής όμως συνεργαζόταν με φανζίνς ως εικονογράφος. 

 

Εμφανίστηκε στο χώρο των κόμικς στα τέλη των 70ς. 

 

Αρχικά έφτιαχνε μικρές ιστορίες σε διάφορα περιοδικά της γαλλοβελγικής σχολής (Pilote, Metal Hurlant κ.ά.), αλλά και σε εφημερίδες όπως η Liberation. 

 

Συχνά συνεργάτης σεναριογράφος του ήταν ο Philippe Paringaux. 

 

Από το 1984 είχε τακτική συνεργασία με το περιοδικό A Suivre, για το οποίο δημιούργησε τα «Coeurs de Sable” (Καρδιές στην Άμμο), “Barney and the Blue Note”, “Kid Congo” κ.ά., που θεωρούνται από τις καλύτερες δουλειές του. 

 

Στα 80ς και 90ς μάλιστα κυκλοφόρησαν πολλά άλμπουμ με μικρές ιστορίες του. 

 

Όλα αυτά τα χρόνια κάνει παράλληλη καριέρα εικονογράφου. Έχει συνεργαστεί με πολλά έντυπα μεταξύ των οποίων και το New Yorker, για το οποίο έχει κάνει πολλά εξώφυλλα. 

 

 

Έχει φιλοτεχνήσει επίσης εξώφυλλα για βιβλία του Simenon. 

 

Είναι λάτρης των ταξιδιών και φέρνει όταν επιστρέφει πλήθος σχεδίων από τα μέρη που επισκέπτεται. Έχουν εκδοθεί μάλιστα άλμπουμ με ταξιδιωτικά σχέδιά του.

 

Η δουλειά του είναι ποιητική και ατμοσφαιρική. 

 

Τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η εικαστικότητα των κόμικς και των εικονογραφήσεών του (έχει κάνει συχνές αναφορές στον Hockney). 

 

Το ύφος του είναι «ζωγραφικό» και συχνά διαποτίζεται από ρομαντισμό και νοσταλγικότητα.  

 

 

 

ABU BAKARR MANSARAY (1970-

 

Ιδιόρρυθμος αφρικανός καλλιτέχνης από τη Σιέρα Λεόνε. 

 

Ζώντας σε δύσκολες συνθήκες από την παιδική του ηλικία, άρχισε να μελετά μόνος του μαθηματικά, φυσική και ηλεκτρονικά από εγχειρίδια. 

 

Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την τέχνη, στην οποία είναι επίσης αυτοδίδακτος. 

 

Αρχικά κατασκεύαζε γλυπτά και παιχνίδια από σύρμα και μέταλλο, όπως κάνουν πολλοί νεαροί στην Αφρική. Στη συνέχεια οι κατασκευές του εξελίχθηκαν σε πολύπλοκα έργα που θυμίζουν φουτουριστικούς μηχανισμούς. 

 

Το 1998 καταφέρνει να φύγει από τη χώρα του, που μαστιζόταν από εμφύλιο, και να εγκατασταθεί στην Ολλανδία. 

 

Εκεί η δουλειά του είναι πλέον μεγάλου μεγέθους σχέδια που γίνονται με μολύβι, στυλό ή χρωματιστά μολύβια. 

 

Παριστάνουν πολύπλοκες φανταστικές ιπτάμενες μηχανές, φανταστικά όπλα, μικροσκοπικές ανθρώπινες φιγούρες, φουτουριστικούς πολεμικούς μηχανισμούς κλπ. Συχνά συνοδεύονται από «επεξηγηματικά» κείμενα. 

 

Τα έργα του αντανακλούν τη βία του πολέμου και συνδυάζουν στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και λαϊκών μύθων. 

 

Θεωρείται από τους «προγόνους» του σύγχρονου κινήματος του Αφροφουτουρισμού.

 

 Έχει πάρει μέρος σε πολύ εκθέσεις σύγχρονης αφρικανικής τέχνης (Africa Remix 1004-7, African Art Now 2005-6) κ.ά., αλλά και σε μια έκθεση στα πλαίσια της Biennale της Βενετίας του 2015 με τίτλο All the World’s Futures.