TILSA TSUCHIYA (1928-1984)

 

Περουβιανή ζωγράφος και χαράκτης γεννημένη στη Λίμα. 

 

Ο πατέρας της ήταν γιαπωνέζος και μετανάστευσε στο Περού αφού σπούδασε ιατρική στις ΗΠΑ. Η μητέρα της καταγόταν από κινέζους μετανάστες. 

 

Σπούδασε τέχνη στην Καλών Τεχνών της πόλης από το 1947, ωστόσο διέκοψε τις σπουδές της μετά τον θάνατο και των δύο γονιών της το 1947 και 1949 και άνοιξε ένα κατάστημα με κορνίζες με έναν από τους  αδελφούς της. 

 

Αργότερα επέστρεψε στη σχολή και τελικά αποφοίτησε το 1959. 

 

Ήδη από φοιτήτρια είχε ξεχωρίσει λόγω της ιδιαίτερης προσωπικότητας και του εικαστικού ύφους της. 

 

Το 1959 τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο, ενώ το 1957, ενώ ήταν ακόμα φοιτήτρια, είχε κερδίσει σημαντικό βραβείο. 

 

Το 1960 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει χαρακτική στη Beaux-Arts και ιστορία τέχνης στη Σορβόννη. 

 

Έζησε εκεί ως τα μέσα των 70ς. Το 1963 παντρεύτηκε έναν Γάλλο, με τον οποίο έκανε ένα παιδί, ενώ είχε άλλο ένα από το 1948 στο Περού. 

 

Έγινε γνωστή (και προκάλεσε μικρό σκάνδαλο) με έκθεσή της το 1968 στο Λονδίνο, με έργα μικρών διαστάσεων φορτισμένα με σεξουαλικότητα και φαντασία. 

 

Επέστρεψε στο Περού το 1975 όπου, μεταξύ άλλων, έκανε δημόσια γλυπτά. 

 

Η ζωγραφική της σχετίζεται με τον σουρεαλισμό. 

 

Εμπνέεται από περουβιανούς μύθους και θρύλους ενσωματώνοντας όμως θέματα φύλου και ταυτότητας, ενώ γενικά τη χαρακτηρίζει το μινιμαλιστικό στοιχείο. 

 

Θεωρείται από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της μοντέρνας τέχνης της χώρας της.

 

 

 

BENEDETTO LUTI (1666-1724)

Ιταλός ζωγράφος του μπαρόκ γεννημένος στη Φλωρεντία. 

 

Υπήρξε μαθητής του ζωγράφου Gabbiani. 

 

Το 1690 μετακόμισε στη Ρώμη, όπου τέθηκε υπό την προστασία του δούκα Cosimo III της οικογένειας των Μεδίκων.

 

Υπήρξε ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που δούλευαν με παστέλ το τελικό έργο (μέχρι τότε τα παστέλ χρησιμοποιούνταν μόνα για να γίνουν τα προσχέδια). 

 

Ο δούκας ήταν ενθουσιώδης θαυμαστής των πορτρέτων του από παστέλ. 

 

Εργάστηκε για πολλές πλούσιες οικογένειες της πόλης. 

 

Ήταν κυρίως γνωστός για τα πορτρέτα του, αλλά φιλοτέχνησε και θρησκευτικά έργα με λάδι, καθώς και τοιχογραφίες για ναούς. 

 

Ήταν επίσης επιτυχημένος έμπορες έργων τέχνης, ενώ διατηρούσε και εργαστήριο σχεδίου, από το οποίο βγήκαν αρκετοί γνωστοί μετέπειτα ζωγράφοι της εποχής, αρκετοί μάλιστα Γάλλοι. Έτσι γνώρισε επιτυχία και εκτός Ιταλίας. 

 

Από το 1694 έγινε μέλος της Academia di San Luca, από την οποία τιμήθηκε με τον τίτλο του «πρίγκηπα» το 1720. 

 

Ωστόσο η τιμή αυτή δεν έγινε δεκτή απ’ όλους με ενθουσιασμό, ίσως επειδή ήταν δύσκολος χαρακτήρας και δεν έκανε εύκολα φιλίες. 

 

Από το 1721 ως τον θάνατό του ασχολήθηκε αποκλειστικά με τοιχογραφίες για ένα ναό της Ρώμης. 

 

Υπήρξε ένας από τους διασημότερους καλλιτέχνες του κλασικιστικού ρεύματος του 18^ου αιώνα.

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία

HANS GRUNDIG (1901-1958)

 

Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης, που συνδέθηκε με το κίνημα της Νέας Αντικειμενικότητας. 

 

Γεννήθηκε στη Δρέσδη, εργάστηκε σε εργαστήριο εσωτερικής διακόσμησης και τελικά από το 1920 σπούδασε αρχικά στη Dresden School of Arts and Crafts και μετά στην εκεί Ακαδημία ως το 1923.

 

Στα 20ς επηρεάζεται από τον Dix και ζωγραφίζει κυρίως πορτρέτα ανθρώπων της εργατικής τάξης, αλλά και αυτοπροσωπογραφίες σε θεατρικές πόζες. 

 

Έκανε την πρώτη του έκθεση το 1930 και από το 1933 ασχολήθηκε συστηματικά και με τη χαρακτική. 

 

Από το 1926 ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και από τους ιδρυτές μιας αριστερής ένωσης καλλιτεχνών το 1929. 

 

Φυσικά οι ναζί τον συμπεριέλαβαν στην διαβόητη έκθεση «εκφυλισμένης τέχνης» το 1937 και του απαγόρευσαν να ζωγραφίζει και να εκθέτει. 

 

Είχαν προηγηθεί πολλοί αντιφασιστικοί πίνακες στα 30ς, στους οποίους εξέφραζε το μίσος και την απέχθειά του προς τους ναζί με γκροτέσκο, συχνά σατιρικό τρόπο. Πολλά αντιπολεμικά έργα του έχουν αποκαλυπτικές διαστάσεις. 

 

Τελικά, αφού είχε συλληφθεί για σύντομα διαστήματα το 1936, κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου (1940-44). 

 

Το 1945 πήγε στη Μόσχα όπου παρακολούθησε μια αντιφασιστική σχολή (!) και από το 1946 δίδαξε τέχνη στην Ακαδημία της Δρέσδης. 

 

Πορτρέτο της συζύγου του

Το 1957 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του και το 1958 τιμήθηκε από το ανατολικογερμανικό κράτος. 

 

 

Δύο αυτοπροσωπογραφίες