MARIO SIRONI (1885-1961)

 

Ιταλός μοντέρνος ζωγράφος, γλύπτης και εικονογράφος. 

 

Γεννήθηκε στη Σαρδηνία και πέρασε την παιδική του ηλικία στη Ρώμη. 

 

Ξεκίνησε σπουδές μηχανικού (το επάγγελμα του πατέρα του), αλλά το 1903 τις εγκατέλειψε μετά από νευρική κατάρρευση. Σε όλη του τη ζωή υπέφερε από κρίσεις κατάθλιψης.

 

Στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική. 

 

Γνώρισε τον Giacomo Balla, τον οποίο χαρακτήρισε ως τον "πρώτο πραγματικό του δάσκαλο» και το 1906 πήγε στο Παρίσι, όπου, με τους φίλους του μετέπειτα φουτουριστές Boccioni και Severini άρχισαν να ζωγραφίζουν ντιβιζιονιστικά. 

 

Πολλά από τα τότε έργα του ήταν πορτρέτα. 

 

Ήρθε επίσης σε επαφή με τον εξπρεσιονισμό. Το 1913 οι φίλοι του ξεκίνησαν τον φουτουρισμό, τον οποίο ακολούθησε για σύντομο διάστημα, ενώ πειραματίστηκε και με την αφηρημένη τέχνη. 

 

Πολέμησε στον Α’ παγκόσμιο και στη συνέχεια εγκατέλειψε τον φουτουρισμό, επηρεάστηκε από τη μεταφυσική ζωγραφική των DeChirico και Carra και τελικά, το 1922, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Novecento Italiano, ενός πιο «κλασικού» κινήματος που ήταν μέρος της ευρύτερης τάσης της ευρωπαϊκής τέχνης για «επιστροφή στην τάξη». 

 

Στα τέλη των 20ς ζωγράφισε μνημειακού βάρους γυμνά, ομάδες ανθρώπων ή ορεινά τοπία, με στοιχεία πριμιτιβισμού. 

 

 

Ήταν οπαδός του Μουσολίνι και έκανε εκατοντάδες γελοιογραφίες σε φασιστικές εφημερίδες. 

 

Εναντιώθηκε στη ζωγραφική σε καμβά και οραματίστηκε μια μίξη αρχιτεκτονικής και διακόσμησης (όπως οι γοτθικοί ναοί). 

 

Θεωρούσε τις τοιχογραφίες ιδανικό μέσον για την προώθηση μιας λαϊκής τέχνης (έκανε μερικές στα 30ς). 

 

Παρά  το ότι η αισθητική του διέθετε την “brutal” μνημειακότητα της φασιστικής τέχνης, δέχτηκε επιθέσεις από δεξιούς κριτικούς για το ότι από αυτήν απουσίαζε το καθαρά ιδεολογικό στοιχείο. 

 

Μετά τον πόλεμο, λόγω της σχέσης του με τον φασισμό, η φήμη του αμαυρώθηκε. 

 

Απογοητευμένος επέστρεψε στον καμβά το 1943 και εργάστηκε σε σχετική απομόνωση, η οποία έγινε εντονότερη μετά την αυτοκτονία της κόρης του το 1948. 

 

Το έργο του είναι «βαρύ», αυστηρό, με μουντά χρώματα και χαρακτηρίζεται από στέρεες και ακίνητες φόρμες ή φιγούρες. 

 

Χαρακτηριστικά είναι τα συχνά καταθλιπτικά αστικά / βιομηχανικά του τοπία.

 

Αυτοπροσωπογραφία

JOHN SINGLETON COPLEY (1738-1815)

 

Αμερικανός ζωγράφος που έδρασε τόσο στην Αμερική όσο και στη Βρετανία. 

 

Γεννήθηκε στη Βοστώνη και είχε ιρλανδο-βρετανική καταγωγή. 

 

Δεν ξέρουμε πολλά για την παιδική του ηλικία. Πάντως η αλληλογραφία του δείχνει ότι ήταν μορφωμένος.

 

 Ο γιος του αργότερα ισχυρίστηκε ότι ήταν αυτοδίδακτος. Σώζεται ένα άρτιο πορτρέτο που φιλοτέχνησε γύρω στα 14.

 

 Πάντως είχε αρχίσει επαγγελματική καριέρα ως πορτρετίστας πριν τα 20 του χρόνια.

 

 Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος στη χώρα του στη χρήση του παστέλ. 

 

Από πολύ νωρίς έδειξε την ιδιοφυία του στην απόδοση της υφής των υφασμάτων. 

 

Το 1766 γίνεται γνωστός και στη Βρετανία μετά την έκθεση του έργου του A boy with a flying squirrel (το έργο στην κορυφή).

 

Η φήμη του στα 60ς ήταν τεράστια και τα έσοδά του αδιανόητα για την εποχή αυτή στην «πρωτόγονη» Αμερική. Όταν παντρεύτηκε ζούσε σε μεγάλο, πολυτελές σπίτι στην κορυφή ενός λόφου.

 

 Όταν η αριστοκρατία και η μεγαλοαστική τάξη της Βοστώνης παρήκμασαν σε μια κρίση, μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λονδίνο το 1775. 

 

Εκεί διεύρυνε τη θεματολογία του πέρα από τα πορτρέτα, φιλοτεχνώντας και ιστορικά έργα.

 

 Το 1779 εκλέχτηκε μέλος της Royal Academy.

 

 Παρά το ότι τα έργα του έπεσαν σε ποιότητα μετά από κάποιο σημείο και η υγεία του (φυσική και πνευματική) άρχισαν να κλονίζονται, συνέχισε να ζωγραφίζει και να δέχεται παραγγελίες ως το τέλος. 

 

Πάντως τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του γνώρισε και οικονομικές δυσκολίες.

 

 Θεωρείται από τους καλύτερους πορτρετίστες του αιώνα του.

 

Αυτοπροσωπογραφία